مقایسه اثردگزامتازون، متوکلوپرامید و ترکیب دگزامتازون- متوکلوپرامید در جلوگیری از تهوع واستفراغ متعاقب جراحی در مدل حیوانی سگ

الموضوعات : پاتوبیولوژی مقایسه ای

مهدی مرجانی ¹ , علی کاظمی ² , امیررضا هاشم‌پور ³

1 - ندارد
2 - ندارد
3 - ندارد

تاريخ الإرسال : 13 الأربعاء , شعبان, 1435 تاريخ التأكيد : 22 الخميس , ذو الحجة, 1435 تاريخ الإصدار : 01 الأربعاء , ربيع الثاني, 1436

الکلمات المفتاحية: استفراغ, دگزامتازون, متوکلوپرامید, زایلازین,

ملخص المقالة :

زایلازین داروی پیش بیهوشی می باشد که دارای اثرات استفراغی است. این مطالعه به منظور ارزیابی اثر دگزامتازون، متوکلوپرامید و ترکیب دگزامتازون- متوکلوپرامید در جلوگیری از تهوع متعاقب تزریق زایلازین انجام شد. 15 قلاده سگ نر نژاد مخلوط با متوسط وزن 5 ± 9/18 کیلوگرم درسه گروه پنج‌تایی شامل گروه دگزامتازون وریدی(mg/kg 1)، گروه متوکلوپرامید وریدی (mg/kg 5/0) و ترکیب دگزامتازون- متوکلوپرامید(mg/kg1-5/0) متعاقب بیهوشی سگ ها، به صورت تصادفی انتخاب شدند. در تمام گروه ها ابتدا توسط دیازپام (mg/kg 2/0 ) وریدی به عنوان آرام بخش، سپس زایلازین (mg/kg 2) وریدی و بالاخره مورفین (mg/kg 2) وریدی استفاده شد. بلافاصله داروهای دگزامتازون، متوکلوپرامید درگرو ه های مذکور تزریق و تحت عمل لاپاراتومی قرارگرفتند. زمان بیهوشی، زمان بازیابی و علائم مربوط به تهوع در زمان های30 دقیقه، 2، 4، 8 و24 ساعت پس از بیهوشی ارزیابی و نتایج با استفاده ازآزمون آماریANOVA بررسی و (50/0 P <) معنی دار در نظر گرفته شد. در گروه دگزامتازون طول دوره بیهوشی 8/2±2/48 دقیقه، درگروه متوکلوپرامید 3/2±7/51 دقیقه و درگروه دگزامتازون- متوکلوپرامید 5±7/45 دقیقه بود. اختلاف آماری معنی داری بین سه گروه از لحاظ طول دوره بیهوشی مشاهده نشد(05/0< P ). در هیچ یک از سه گروه تهوع و استفراغ مشاهده نشد. تجویز داروهای دگزامتازون و متوکلوپرامید به صورت تنها یا ترکیب با یکدیگر به طور کامل رخداد استفراغ را در طول بیهوشی و زمان بازیابی کنترل می کند