اثربخشی آموزش کارآفرینی در صنایع تولیدی

الموضوعات : مدیریت بازاریابی

شهرام بیات ¹ , افسانه زمانی مقدم ² , حسین وظیفه دوست ³

1 - دانش آموخته دکتری کارآفرینی، گروه کسب و کار جدید، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
3 - استاد گروه مدیریت بازرگانی،دانشکده مدیریت و اقتصاد،دانشگاه آزاد اسلامی، واحدعلوم و تحقیقات، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 18 الخميس , رجب, 1444 تاريخ التأكيد : 16 الثلاثاء , ذو الحجة, 1444 تاريخ الإصدار : 09 الجمعة , جمادى الثانية, 1445

الکلمات المفتاحية: صنایع تولیدی, اثربخشی آموزش, کارآفرینی,

ملخص المقالة :

هدف: ارائه آموزش‌های اثربخش به بهبود ارتقای عملکرد کارآفرینی نیروی انسانی یاری می رساند. مطالعه حاضر به دنبال تحلیل اثربخشی آموزش کارآفرینی در صنایع تولیدی است، که یا استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار می گیرد. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر توصیفی (غیر آزمایشی) و طرح تحقیق همبستگی معادلات ساختاری با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی است. جامعه‌ی آماری تحقیق شامل مدیران و کارشناسان صنایع تولیدی در شهر تهران می‌باشد، که در دوره های آموزش کارآفرینی شرکت داشته اند. تعداد جامعه‌ی آماری تحقیق شامل 5691 نفر تشکیل می‌دهند. تعداد نمونه‌ی آماری تحقیق بر اساس فرمول کوکران شامل 384 نفر از مدیران و کارشناسان صنایع تولیدی می‌باشد. از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای جهت انتخاب نمونه آماری استفاده شده است. یافته ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که طراحی برنامه آموزشی، نیازسنجی آموزشی، آمادگی یادگیرنده، تقویت مهارت‌های، زمینه‌سازی و تقویت ارتباطات اجتماعی بر اثربخشی آموزش کارآفرینی تأثیر معنی دار دارد. همچنین در نهایت مدل تحقیق منجر به پیامد‌های افزایش خلاقیت فردی، افزایش بهره وری و جرات ریسک‌پذیری می‌شود. یافته ها نشان داد که مدل آزمون شده قادر هست میزان (0/613) از اثربخشی آموزش کارآفرینی را پیش بینی کند و همچنین در پژوهش حاضر برای الگوی آزمون شده شاخص برازش مطلق (GOF) 0/41 به‌دست آمد که مقدار به‌دست آمده برای این شاخص برازش نشانگر برازش مناسب الگوی آزمون شده است. نتیجه گیری: نتایج بررسی مقادیر واریانس استخراج شده متغیرهای پنهان اثربخشی آموزش کارآفرینی در صنایع تولیدی پژوهش نشان داد که روایی همگرای ابزارهای اندازه گیری با استفاده از شاخص میانگین واریانس استخراج شده، تأیید شد و مدل مقبول و قابل تعمیمی بود.

المصادر:

منابع

Aparicio, G., Iturralde, T. & Maseda, A. (2019). Conceptual structure and perspectives on Entrepreneurship education research: A bibliometric review. European Research on Management and Business Economics, 25(3), 105-113.

Belitski, M. & Heron, K. (2017). Expanding entrepreneurship education ecosystems. Journal of Management Development.

Belitski, M., & Heron, K. (2017). Expanding entrepreneurship education ecosystems. Journal of Management Development.

Brüne, N. & Lutz, E. (2020). The effect of entrepreneurship education in schools on entrepreneurial outcomes: a systematic review.  Management Review Quarterly, 70(2), 275-305.

Datta, P. B., & Gailey, R. (2012). Empowering women through social entrepreneurship: Case study of a women's cooperative in India. Entrepreneurship Theory and Practice, 36(3), 569-587.

Fayolle, A. (2018). Personal views on the future of entrepreneurship education. In A research agenda for entrepreneurship education. Edward Elgar Publishing.

Fiore, E., Sansone, G., & Paolucci, E. (2019). Entrepreneurship education in a multidisciplinary environment: evidence from an entrepreneurship programme held in Turin.  Administrative Sciences, 9(1), 28.

Galvão, A., Ferreira, J. J. & Marques, C. (2018). Entrepreneurship education and training as facilitators of regional development.  Journal of Small Business and Enterprise Development.

Hahn, D., Minola, T., Bosio, G. & Cassia, L. (2020). The impact of entrepreneurship education on university students’ entrepreneurial skills: a family embeddedness perspective.  Small Business Economics, 55(1), 257-282.

Hallward-Driemeier, M (2012).  Empowering women: Legal rights and economic opportunities in Africa. World Bank Publications.

Jena, R. K. (2020). Measuring the impact of business management Student's attitude towards entrepreneurship education on entrepreneurial intention: A case study.  Computers in Human Behavior, 107, 106275.

Khair, Q. (2013). Factors contributing to quality of training and effecting employee job satisfaction. The Business & Management Review, 3(4), 61-74.

Komarova, A., Tsvetkova, L., Kozlovskaya, S. & Pronkin, N. (2019). Organisational educational systems and intelligence business systems in entrepreneurship education. Journal of Entrepreneurship Education, 22(5), 1-15.

Kyrö, P. (2018). The conceptual contribution of education to research on entrepreneurship education. In A Research Agenda for Entrepreneurship Education. Edward Elgar Publishing.

Latif, K. F. (2012). An integrated model of training effectiveness and satisfaction with employee development interventions. Industrial and Commercial Training, 44(4), 211-222.

Lindner, J. (2018). Entrepreneurship education for a sustainable future. Discourse and Communication for Sustainable Education, 9(1), 115-127.

Nabi, G., Liñán, F., Fayolle, A., Krueger, N. & Walmsley, A. (2017). The impact of entrepreneurship education in higher education: A systematic review and research agenda.  Academy of Management Learning & Education, 16(2), 277-299.

Patton, C., Sawicki, D. & Clark, J. (2015).  Basic methods of policy analysis and planning. Routledge.

Shah, I. A., Amjed, S. & Jaboob, S. (2020). The moderating role of entrepreneurship education in shaping entrepreneurial intentions.  Journal of Economic Structures, 9(1), 1-15.

Welsh, D. H., Tullar, W. L. & Nemati, H. (2016). Entrepreneurship education: Process, method, or both?. Journal of Innovation & Knowledge, 1(3), 125-132.

Welsh, D. H., Tullar, W. L. & Nemati, H. (2016). Entrepreneurship education: Process, method, or both?. Journal of Innovation & Knowledge, 1(3), 125-132.