شاخص‌ها و مؤلفه های برنامه درسی تربیت‌بدنی دانش آموزان دارای نیاز ویژه مدارس استثنایی: فراترکیب براساس مدل اروین

الموضوعات :

سارا جلالی بارزاری ¹ , حسین مؤمنی مهموئی ² , حسین سلطانی ³ , تورج فلاح مهنه ⁴

1 - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی، گروه علوم تربیتی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران
2 - دانشیار، گروه علوم تربیتی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران (نویسنده مسئول)
3 - استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران
4 - استادیار، گروه علوم تربیتی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران

تاريخ الإرسال : 22 الإثنين , ذو الحجة, 1444 تاريخ التأكيد : 19 الأحد , شوال, 1445 تاريخ الإصدار : 21 الخميس , شعبان, 1446

الکلمات المفتاحية: الگو, تربیت بدنی, فراگیران با نیاز ویژه, مدارس استثنایی,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش حاضر شناسایی مؤلفه‌ها و شاخص‌های برنامه درسی تربیت بدنی مدارس استثنایی است. رویکرد پژوهش حاضر کیفی و روش آن فرا ترکیب براساس مدل اروین و همکاران(2011) است. جامعه پژوهش، متشکل از 256 مقاله علمی – پژوهشی منتشر شده در مجلات معتبر علمی است که در بازه سال‌های 1395 شمسی و 2009 میلادی تاکنون در زمینه برنامه درسی تربیت بدنی دانش‌آموزان دارای نیاز ویژه و ارائه الگو در این زمینه بودند. نمونه پژوهش شامل32 پژوهش است که به‌صورت هدفمند جمع‌آوری و بر اساس پایش موضوعی داده‌ها انتخاب‌شده‌اند. داده‌های پژوهش از تحلیل کیفی اسناد موردمطالعه، گردآوری‌شده‌اند. بر اساس تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، ابعاد و مؤلفه‌های برنامه درسی تربیت بدنی فراگیران دارای نیاز ویژه در 7 بُعد و 27 محور طبقه‌بندی شدند. این ابعاد شامل ابعاد فردی (مشتمل بر محورهای برانگیختگی و ویژگی‌های فردی)، ویژگی‌های مربی (مشتمل بر محورهایی چون ویژگی‌های شخصیتی، تعهد، مهارت‌های ادراکی و تخصص)، اهداف (مشتمل بر محورهایی چون اهداف شناختی، اهداف عاطفی و عملکردی، اهداف ورزشی – جسمانی، توان بخشی)، ویژگی محتوا (مشتمل بر محورهایی چون طراحی بسته‌های آموزشی، محتوای پویا، مبتنی بر نیازهای فراگیران، مشارکتی و واقع‌بینانه و استاندارد)، رویکرد آموزشی (مشتمل بر محورهایی چون فعال و برانگیزاننده، تعاملی و تیم‌محور، رویکردهای انسان‌گرا، رویکردهای تلفیقی و آموزش و پرورش فراگیر و الگوی آموزش حرکات بدنی)، ارزشیابی (مشتمل بر محورهایی چون رویکردهای اجتماع‌مدار، رویکردهای فردی و رویکردهای سنجش عملکردی) و محیط بود. سیاست‌گذاران آموزشی با در نظر گرفتن این محورهای می‌توانند زمینه بهبود و طراحی الگوی بومی تربیت بدنی برای فراگیران با نیازهای ویژه را فراهم کنند.