ارزیابی مدل ساختاری تبیین عملکرد تحصیلی بر اساس خودتعیین‌گری: نقش واسطه‌ای درگیری تحصیلی

الموضوعات : فصلنامه تحقیقات روانشناختی

مرضیه مدرسی حجت‌آبادی ¹ (دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
ولی‌الله فرزاد ² (استاد گروه روان‌شناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
شیرین کوشکی ³ (دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)

تاريخ الإرسال : 04 الإثنين , شوال, 1444 تاريخ التأكيد : 04 الإثنين , شوال, 1444 تاريخ الإصدار : 08 الأحد , شعبان, 1442

الکلمات المفتاحية: دانش‌آموزان, عملکرد تحصیلی, درگیری تحصیلی, خودتعیین‌گری,

ملخص المقالة :

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مدل ساختاری تبیین عملکرد تحصیلی بر اساس خودتعیین‌گری: نقش واسطه‌ای درگیری تحصیلی بود. روش: طرح پژوهش حاضر کاربردی و از نوع پژوهش‌های همبستگی به روش مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. از کلیه نوجوانان 12 تا 14 ساله مدارس دولتی و غیرانتفاعی شهر تهران در سال تحصیلی 96-1395 تعداد 300 نفر (150 دختر و 150 پسر) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. همه آن ها پرسشنامه‌های خودتعیین‌گری و درگیری تحصیلی را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادلات ساختاری به کمک نرم‌افزارهای SPSSV19 و LISRELV8.80 استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد که خودتعیین‌گری و درگیری تحصیلی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی‌داری دارند. همچنین نتایج مدل نشان داد که خودتعیین‌گری (38/0) و درگیری تحصیلی (50/0) اثر مستقیمی بر عملکرد تحصیلی دارند. افزون بر آن خودتعیین‌گری به واسطه درگیری تحصیلی بر عملکرد تحصیلی (38/0) اثر غیرمستقیمی داشته است. نتیجه‌گیری: در نهایت نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد متغیرهای خودتعیین‌گری و درگیری تحصیلی می‌توانند اثر مثبت و معنی‌داری بر عملکرد تحصیلی داشته باشند. لذا آگاهی معلمان، والدین، مدیران و مشاوران از این متغیرها جهت ارتقای عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان توصیه می‌شود.