مدیریت عملکرد منابع انسانی مبتنی بر تفاوت‌های فردی و تناسب فرد با سازمان با رویکرد شخصی‌سازی در شهرداری تهران
الموضوعات :
علی اقیان
1
,
علی رضائیان
2
,
داریوش غلامزاده
3
1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استاد، گروه مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
3 - استادیار، گروه مدیریت دولتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: مدیریت عملکرد, منابع انسانی, تفاوت‌های فردی, تناسب فرد با سازمان.,
ملخص المقالة :
هدف از این پژوهش، طراحی مدل مدیریت عملکرد منابع انسانی مبتنی بر تفاوت‌های فردی و تناسب فرد با سازمان با رویکرد شخصی‌سازی شده در شهرداری تهران است. پژوهش حاضر از نوع کیفی و هدف پژوهش، توسعه‌ای است. جامعه خبرگان، مدیران ارشد نواحی 124گانه و منابع انسانی شهرداری تهران هستند که به روش نمونه‌گیری هدفمند و به صورت گلوله برفی تا رسیدن به حد اشباع نظری با دوازده تن از آنان مصاحبه نیمه ساختار انجام پذیرفته است. با روش تحلیل مضمون، در سطح فردی، دوازده مضمون فرعی، چهار مضمون سازماندهی شده و دو مضمون فراگیر شکل گرفته‌اند. در سطح گروهی، سیزده مضمون فرعی در پنج دسته مضمون سازماندهی و در دو دسته مضامین فراگیر تعریف شده‌اند. در سطح سازمانی، تعداد چهل و نه مضمون فرعی در هجده مضمون سازماندهی شده در چارچوب شش مضمون فراگیر پدیدار آمده‌اند. این مقاله، پدیده مدیریت منابع انسانی مبتنی بر تفاوت‌های فردی و تناسب فرد با سازمان را تئوریزه می‌کند. بنا به این نظریه، مدیریت بر عملکرد منابع انسانی برای افراد مختلف در یک سازمان، متفاوت است. این شیوه، جذب، توسعه و نگهداری بهتر منابع انسانی را درپی دارد و انعطاف‌پذیری بالایی بین منابع انسانی و سازمان ارائه می‌کند که در مجموع، عملکرد بهتری از منابع انسانی در سطوح سه‌گانه ارائه می‌شود. این تئوری با تکیه بر نظریه تفاوت‌های فردی و تناسب فرد با سازمان مطرح شده است. مدل ارائه شده، انعطاف‌پذیری و عملکرد بهتری را نسبت به مدل‌های پیشین ارائه می‌دهد.
Ahammad, T. (2017). Personnel Management to Human Resource Management (HRM): How HRM Functions. Journal of Modern Accounting and Auditing, 13(9), 412- 420.
Cameron, K. S., & Quinn, R. E. (2006). Diagnosing and Changing Organizational Culture. San Francisco: The Jossey-Bass.
Deloitte. (2018). The Rise of the Social Enterprise 2018 Deloitte Global Human Capital Trends. Business and Management: UK.
GanjAli, A. (2018). Designing a Comprehensive Model of Performance with a Multi-Level Approach. Public Management Vision Journal, 10(1), 87-104. https://doi.org/10.48308/jpap.2019.96488 [In Persian]
Hasan Khani, M., Rahnavard, F., Taherpour, H., & Hamidi, N. (2018). The Structural Model of Employee Commitment in Iran's Government Organizations. Management and Development Process, 32(2), 31-59. https://doi.org/10.29252/jmdp.32.2.31 [In Persian]
Hosseini, A., & Qasimpour, G. (2023). Explaining the Actions and Consequences of Manpower Diversity Management in Iran's Top Government Organizations. Sustainable Human Resource Management, 5(8).
Huang, X., Yang, F., Zheng, J., Feng, C., & Zhang, L. (2023). Personalized Human Resource Management via HR Analytics and Artificial Intelligence: Theory and Implications. Asia Pacific Management Review.
Janalizadeh Ghazvini, M., Kafashpor, A., & Rahimpour & Samanyan, M. (2023). Design and Explanation of Green Human Resource Management Model and its Effect on Environmental Performance (Case study: Mashhad Municipality). Scientific Quarterly Journal of Environmental Education and Sustainable Development, 10(3), 99-117. https://doi.org/10.30473/ee.2022.50583.2153 [In Persian]
Moinian, B., Mehrara, E., Baqerzadeh, M., & Qolipurkanani, Y. (2018). Designing a Green Performance Management Model Based on the EFQM Model in Tehran Municipality. Economics and Urban Management, 7(4), 113-126. https://doi.org/20.1001.1.23452870.1398.7.28.7.9 [In Persian]
Nazimi, Y., Timuranjad, K., & Daneshfard, K. (2022). Designing a Human Resources Performance Management Model in Tehran Municipality According to the Requirements of the Digital City (Qualitative Approach: Theme Analysis). Economic and urban management scientific-research quarterly, 10(38), 113-126. http://iueam.ir/article-1-1869-fa.html [In Persian]
Nyathi, M., & Kekwaletswe, R. (2023). Realizing Employee and Organizational Performance Gains Through Electronic Human Resource Management Use in Developing Countries. African Journal of Economic and Management Studies, 14(1), 121-134.
Qaitrani, F. (2019). The Role of the Organization's Human Resources in Transforming Dynamic Strategies and Capabilities into Competitive Advantage. Scientific Journal of New Research Approaches in Management and Accounting, 4(13), 60-77. [In Persian]
Salamat, S., Mirsepassi, N., & Reshadatjoo, H. (2019). Designing Human Resources Performance Management System to Improve Economic Productivity (Case: Ayandeh Bank). IUESA, 7(27), 86-100. http://iueam.ir/article-1-1249-fa.html [In Persian]
Tayibi Abolhasani, S. A., & Kosha, H. (2016). Performance Evaluation Using the Combination of Data Envelopment Analysis Model and TOPSIS (Case Study: Mashhad Municipality Young Consultant Group). Organizational Culture Management, 14(3), 909-936. https://doi.org/10.22059/jomc.2016.58895 [In Persian]
Triwibisono, C., Sule, E. T., Effendi, N., & Yunizar, M. (2017). The Influence of Strategic Human Resource Management on Employee Engagement. International Journal of Business and Globalisation, 19(3), 414-432.
ZarAli, M. R., Mehrara, A., Matani, M., & Bagherzadeh, M. R. (2019). Identifying Management Indicators of Organizational Resilience with the Aim of Efficient Human Resources Management in Tehran Municipality and Presenting the Journal Article Model. Scientific Quarterly of Economics and Urban Management, 32, 117-135. https://doi.org/20.1001.1.23452870.1399.8.32.8.5 [In Persian]
