یکی از ضرورتهای انجام برنامهریزی اقتصادی آگاهی از توانمندیهای صنعتی استانهای مختلف کشور است. به همین خاطر تعیین جایگاه استانها در صنایع به منظور تخصیص بهینه منابع از اهمیت ویژهای برخوردار است. پژوهش حاضر از نوع کمی و تحلیلی است و با استفاده از تکنیک کوپراس نابرابری چکیده کامل
یکی از ضرورتهای انجام برنامهریزی اقتصادی آگاهی از توانمندیهای صنعتی استانهای مختلف کشور است. به همین خاطر تعیین جایگاه استانها در صنایع به منظور تخصیص بهینه منابع از اهمیت ویژهای برخوردار است. پژوهش حاضر از نوع کمی و تحلیلی است و با استفاده از تکنیک کوپراس نابرابریهای موجود در بخش صنعت استانهای کشور مورد بررسی قرار گرفته است. محدودة پژوهش را استانهای کشور در سال 1398 تشکیل میدهد. تعداد 17 متغیر جهت بررسی سطح بندی استان-های کشور و بررسی جایگاه استان کهگیلویه و بویراحمد انتخاب شدهاند. نتایج پژوهش نشان میدهد که در سطح بسیار برخوردار استانهای تهران و اصفهان، قرار گرفتهاند. در سطح دوم یعنی سطح برخوردار استانهای خراسان رضوی، آذربایجان شرقی، فارس، مازندران، البرز، خوزستان، قزوین، کرمان، مرکزی و گیلان قرار دارند. در سطح تاحدودی برخوردار 9 استان کشور قرار دارند و این استانها یزد، آذربایجان غربی، چهارمحال و بختیاری، سمنان، لرستان، قم، گلستان، کرمانشاه و همدان را شامل میشوند. استانهای زنجان، خراسان جنوبی، هرمزگان، اردبیل، کردستان، بوشهر، سیستان و بلوچستان، ایلام، کهگیلویه و بویراحمد و خراسان شمالی در سطح محروم قرار دارند. تعداد 10 استان از جمله استان محروم کهگیلویه و بویراحمد در سطح محروم قرار دارند.
پرونده مقاله