زمینه و هدف:پربیوتیک ها به عنوان اجزاء غذایی غیرقابل هضم، سلامتی میزبان را از طریق رشد یا فعال نمودن گزینشی تعداد محدودی از باکتری های مفید دستگاه گوارش تحریک و فعالیت باکتری های بیماری زا را کاهش می دهند. این مطالعه اثرات سطوح مختلف لاکتوفرین جیره بر فعالیت آنزیم های گ چکیده کامل
زمینه و هدف:پربیوتیک ها به عنوان اجزاء غذایی غیرقابل هضم، سلامتی میزبان را از طریق رشد یا فعال نمودن گزینشی تعداد محدودی از باکتری های مفید دستگاه گوارش تحریک و فعالیت باکتری های بیماری زا را کاهش می دهند. این مطالعه اثرات سطوح مختلف لاکتوفرین جیره بر فعالیت آنزیم های گوارشی، ترکیبات بیوشیمیایی لاشه و فلور باکتریایی روده بچه ماهی صبیتی (Sparidentexhasta) را مورد بررسی قرار می دهد.روش کار:برای این منظور تعداد 405 قطعه ماهی با میانگین وزنی 0/3 7/64 گرم(45 قطعه در هر تکرار) از پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور تهیه شد. این مطالعه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 3 تکرار در داخل تانک های فایبرگلاس 300 لیتری انجام گردید. بچه ماهیان به مدت 42 روز با جیره های حاوی 0، 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید تغذیه شدند. در پایان آزمایش نمونه های لاشه و روده برای بررسی ترکیب بیوشیمیایی بدن، فعالیت آنزیم های گوارشی و فلور باکتریایی روده جمع آوری شدند.یافته ها:نتایج حاصل نشان داد که زایلواولیگوساکارید جیره، فعالیت آنزیم های گوارشی شامل آلکالین پروتئاز، آمیلاز و لیپاز ماهی صبیتی را تغییر نداد(p>0/05). در این آزمایش رابطه همبستگی ضعیف، مثبت و غیر معنی داری بین پربیوتیک جیره و فعالیت آنزیم آلکالین پروتئاز، آمیلاز و لیپاز مشاهده شد(p>0/05). نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح مختلف پربیوتیک تاثیری بر روی ترکیب بیوشیمیایی بدن شامل پروتئین، چربی، خاکستر و رطوبت و فلور باکتریایی روده ندارد(p>0/05نتیجه گیری:به طور کلی، این مطالعه نشان داد که فعالیت آنزیم های گوارشی به وسیله پربیوتیک جیره تحت تاثیر قرار نگرفت. علاوه بر این، افزودن 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید به جیره اثرات معنی داری بر ترکیب بیوشیمیایی بدن و فلور باکتریایی روده ماهی صبیتی نیز ندارد.
پرونده مقاله
زمینه و هدف: در آبزی پروری، جلبک ها به منظور افزایش ایمنی و بازماندگی در ماهیان تجاری مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات جایگزینی ماکروجلبک گراسیلاریا با آرد ماهی در جیره غذایی و تاثیر آن روی فاکتورهای خونی ماهی سی باس آسیایی(Lates calcariferمی با چکیده کامل
زمینه و هدف: در آبزی پروری، جلبک ها به منظور افزایش ایمنی و بازماندگی در ماهیان تجاری مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات جایگزینی ماکروجلبک گراسیلاریا با آرد ماهی در جیره غذایی و تاثیر آن روی فاکتورهای خونی ماهی سی باس آسیایی(Lates calcariferمی باشد.روش کار: برای این منظور 150قطعه ماهی با میانگین وزنی 28 گرم به صورت کاملاً تصادفی با 3 تکرار و 3 تیمار در 15 تانک فایبرگلاس 300لیتری(10 عدد ماهی به ازای هر تانک) توزیع شدند. ماهیان به مدت 40 روز با جیره حاوی 3، 6 و 9 درصد پودر جلبک گراسیلاریا به ازای هر کیلو گرم غذا و گروه کنترل مثبت و کنترل منفی(هر دو فاقد جلبک) تغذیه گردیدند. در پایان آزمایش از سیاهرگ ساقه ی دمی ماهیان خونگیری انجام و شاخص های خونی اندازه گیری شدند.یافته هانتایج مطالعه حاضر نشان داد که جایگزینی ماکروجلبک در جیره غذایی ماهی سی باس آسیایی بر روی فاکتورهای خونی ماهی شامل هموگلوبین، هماتوکریت و درصد افتراقی گلبول های سفید تاثیر معنی داری ندارد. اما در تیمار 3% جایگزینی جلبک اختلاف معنی داری در تعداد گلبول سفید، میزان لیزوزیم و پروتئین کل مشاهده گردید(0/05Pنتیجه گیریبه طور کلی نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که جایگزینی جلبک(Gracilaria pygmaea) در سطح سه درصد باعث افزایش چشم گیری در میزان گلبول سفید و لیزوزیم نسبت به گروه شاهد گردیده است و مقدار پرتئین در سطح سه و شش درصد افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد داشته است.
پرونده مقاله