چالش‌های سیاست بین‌الملل در برابر ایران هسته‌ای 2021-1956
محورهای موضوعی : روابط بین الملل
فاطمه زهرا علی نژاد
1
(
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
)
اردشیر سنایی
2
(
استادیار روابط بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
)
حبیب اله ابوالحسن شیرازی
3
(
دانشیار دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
)
سید علی طباطبایی پناه
4
(
گروه روابط بین الملل/ واحد تهران مرکزی/دانشگاه آزاد اسلامی
)
کلید واژه: سیاست بین‌الملل, کنترل منطقه‌ای, روند هسته‌ای شدن ایران, مهار, مقابله و رویارویی,
چکیده مقاله :
مفهوم ایران هسته‌ای به معنای ارتقای قابلیت‌های تکنیکی در جهت غنی‌سازی اورانیوم، بارگذاری صفحه سوخت و ذخیره‌سازی اورانیوم غنی‌شده برای مصارف صنعتی و راهبردی می‌باشد. بازیگران اصلی سیاست بین‌الملل که انحصار قابلیت هسته‌ای را در اختیار دارند، با افزایش قابلیت ایران مخالفت و مقابله داشته‌اند. این امر نشان می‌دهد که سیاست بین‌الملل، محور اصلی کنترل روابط خارجی بازیگران در نظام جهانی محسوب می‌شود. در نگارش نئورئالیسم تهاجمی مرشایمر، قدرت‌های بزرگ دارای سیاست خارجی تهاجمی بوده و تمایلی به تغییر در موازنة قدرت بازیگران منطقه‌ای ندارند. قدرت‌های بزرگ با هسته‌ای شدن اسرائیل به‌گونه‌ای دوفاکتو موافقت نموده در حالیکه همواره سیاست خارجی و راهبردی خود را در مقابله با ایران به‌کار گرفته و در برابر هرگونه قدرت‌سازی راهبردی و جهش ژئوپلیتیکی ایران در محیط منطقه‌ای خاورمیانه و جنوب غرب آسیا مقاومت و مقابله نموده‌اند. پرسش اصلی مقاله آن است که بازیگران اصلی سیاست بین‌الملل از جمله: چین، روسیه، ایالات متحده و کشورهای اصلی اتحادیه اروپا با چه اهداف و سازوکارهایی قابلیت هسته‌ای ایران را در سال‌های 2021-1956 محدود کرده‌اند؟ فرضیة مقاله به این موضوع اشاره دارد که هسته‌ای شدن ایران بر موازنه ژئوپلیتیکی محیط منطقه‌ای تاثیر به جا گذاشته و این امر منجر به محدودسازی، مهار و رویارویی با قابلیت هسته‌ای ایران از سوی بازیگران اصلی سیاست بین‌الملل گردیده است.
The concept of a nuclear Iran means the improvement of technical capabilities in the direction of uranium enrichment, fuel plate loading and storage of enriched uranium for industrial and strategic purposes. The main actors of international politics, who have the monopoly of nuclear capability, have opposed and confronted the increase of Iran's capability. This shows that international politics is the main axis of controlling the foreign relations of actors in the world system. In Mersheimer's aggressive neorealism writing, great powers have an aggressive foreign policy and do not want to change the power balance of regional actors. The major powers have de facto agreed with the nuclearization of Israel, while they have always used their foreign and strategic policy to confront Iran and have resisted and opposed any strategic empowerment and geopolitical leap of Iran in the Middle East and Southwest Asia. The main question of the article is "with what goals and mechanisms have the main actors of international politics, including: China, Russia, the United States and the main countries of the European Union, limited Iran's nuclear capability in 1956-2021?" The hypothesis of the article refers to the fact that "Iran's nuclearization has left an impact on the geopolitical balance of the regional environment and this has led to limiting, restraining and confronting Iran's nuclear capability by the main actors of international politics."