افول و زوال مدل ترکیه در خاورمیانه
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی
بشیر اسماعیلی
1
(هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد شهرضا)
محمد زارع زاده
2
(بدون سازمان)
محمد فلاح
3
(بدون سمت)
کلید واژه: خاورمیانه, توسعه اقتصادی, دموکراسی, جهان اسلام, واژه‌های کلیدی: مدل ترکیه,
چکیده مقاله :
چکیده نظر به موقعیت ترکیه در منطقه خاورمیانه و تأثیرگذاری این کشور در تحولات منطقه، این کشور از زمان روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه می‌کوشد جایگاهی مهم‌تر از قبل برای خود ترسیم نماید. ترکیه با درنظر داشتن اینکه وارث آخرین امپراتوری اسلامی است، کوشیده است دوران صیانت خود در جهان اسلام را احیا نماید. در این راستا، در سال‌های اخیر الگوی ترکیه را با دو پس سیاسی و اقتصادی به جهان اسلام و به‌ویژه در خاورمیانه معرفی کرده است. دموکراسی، توسعه اقتصادی، ثبات سیاسی و ایجاد یک نقش مرجعیت سیاسی در اختلافات منطقه‌ای از جمله شاخص‌های الگوی ترکیه است که علی‌رغم کسب توفیق در مراحل ابتدایی، در ادامه با ناکامی‌های پی‌درپی مواجه شده است. مسائل داخلی که ترکیه با آن دست به‌گریبان است، در کنار مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی باعث شده است مدل مورد نظر ترکیه مانند گذشته جذابیت نداشته‌باشد و در عمل با شکست مواجه گردد.
Abstract Turkey is having an important geographical and political position in the Middle East and has great influence on political developments of this region. Since coming into power of Justice and Development Party (AKP) Turkey has tried to have a more important place in the political development of the Middle East. Turkey by having a legacy of last Islamic Empire has tried to revive its influence in the Islamic World. In this direction in recent years Turkey has introduced herself as a successful political and economic model to the Islamic World and the Middle Eastern countries. The initial years of success in democracy, economic development, political stability and playing the role of a mediator in regional conflicts had been index of Turkey's model but in later stage successive failure occurred. The internal problems that Turkey is facing along with regional and international problems in political and economic fields showed that the Turkish model does not have the former attraction and in practice has failed.
_||_