سیرت انسانی در صورت حیوانی (بررسی فضیلت‌ها و رذیلت‌های اخلاقی در حکایات جانور محور مثنوی)
محورهای موضوعی : شاهنامه
کلید واژه: مثنوی مولوی, جانوران, خلق و خوی انسانی, فضیلت‌ها و رذیلت‌ها,
چکیده مقاله :
یکی از جلوه‌های دل انگیز و پر شور مثنوی، انعکاس خُلق و خوی انسانی است که معمولاً در قالب حکایات و تمثیلات نمادین و با نقش آفرینی موجودات و پدیده‌های غیر انسانی متجلی شده است. مولانا در این تمثیلات در پی آن است که با نگاهی نقادانه به جهان طبیعت و عالم معنا، برای تعمیق و تبیین آموزه‌های عرفانی و تعالیم آموزه‌های اخلاقی، از هر عنصر و شگردی بهره بگیرد، تا چراغی فرا راه سالکان حقیقت و جویندگان راه سعادت بیفروزد و آنان را به سر منزل مقصود هدایت کند. از جملة هنرنمایی‌های مولوی در این زمینه، بهره‌گیری اخلاقی و عرفانی از شخصیت‌ها و تمثیلات جانوری است. که در این مقاله بعد از مقدمه، به اختصار به نمونه‌هایی از فضایل و رذایل اخلاقی که در حکایت‌های جانور محور مثنوی به آن‌ها اشاره شده، پرداخته می‌شود.
One of the most important aspects of Masnavi is the reflection of human temperament which is usually manifested in the form of symbolic allegories and the role played by the non human creatures. Through a critical perspective into the world of nature and knowledge and in order to preach moral principals, Molana focuses on using of every possible element and ways to illuminate the ways of truth seeker mystics. Molavi has used characters and animal allegories in promoting the aforementioned morals. This aspect of Masnavi is what the author intends to clarify in this article.
_||_