مقدمه: پیامد فرایند استرس اکسیداتیو، تولید بیش از حد رادیکال های آزاد می باشد که فراورده های سمی ناشی از متابولیسم اکسیژن هستند و باعث آسیب به نواحی مختلف سلول از جمله DNA و غشاء میشوند و نقش عمدهای در پاتوژنز دیابت دارند. مقاله حاضر اطلاعاتی در مورد نقش استرس اکسیدات چکیده کامل
مقدمه: پیامد فرایند استرس اکسیداتیو، تولید بیش از حد رادیکال های آزاد می باشد که فراورده های سمی ناشی از متابولیسم اکسیژن هستند و باعث آسیب به نواحی مختلف سلول از جمله DNA و غشاء میشوند و نقش عمدهای در پاتوژنز دیابت دارند. مقاله حاضر اطلاعاتی در مورد نقش استرس اکسیداتیو در بیماران دیابتی و تاثیر فعالیت بدنی بر این فرایند را در این نوع بیماری بررسی میکند.
روش : برای انجام دادن پژوهش حاضر، از کلیدواژههای موجود در بیش از 43 تحقیق معتبر در سایتهای تخصصی مختلفی اعم از: Google scholar، Science Direct و مقالات موجود در مجلات: Experimental diabetes research، Med Sci Monit، MDPI که قبلا در این زمینه به انجام رسیده بودند، نظیر فشار اکسیداتیو (Oxidative Stress)،ROS و ... استفاده شد. یافتهها: از آن جایی که تولید گونههای فعال اکسیژن و پراکسیداسیون لیپیدی در بیماران دیابتی افزایش می یابد، مطالعات انجام گرفته در پژوهش حاضر نشان می دهند فعالیت بدنی می تواند فعالیت سیستم های آنتی اکسیدانی را افزایش دهد. بیماران دیابتی که فعالیت بدنی دارند،در حفظ تعادل استرس اکسیداتیو موفق تر هستند. ورزش به مهار اثرات دیابت در بروز آسیب های سلولی کمک می کند. نتیجه گیری: فعالیت بدنی باعث کنترل استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به دیابت می شود و با سطوح بیش از حد آن مقابله می کند.
پرونده مقاله
چکیدههدف: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مکمل پروتئین آب پنیر بر نیمرخ لیپید سرم زنان اضافه وزن بود. روش بررسی: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. 18 زن دارای اضافه وزن با دامنه سنی 20 تا 35 سال و شاخص توده بدن بیشتر از 25 به صورت داوطلبانه انتخاب چکیده کامل
چکیدههدف: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مکمل پروتئین آب پنیر بر نیمرخ لیپید سرم زنان اضافه وزن بود. روش بررسی: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. 18 زن دارای اضافه وزن با دامنه سنی 20 تا 35 سال و شاخص توده بدن بیشتر از 25 به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دوگروه تجربی(8 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت هشت هفته به تمرینات مقاومتی بر مبنای اصل اضافه بار پرداختند. در این مدت گروه تجربی روزانه 2/1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خود مکمل آب پنیر وگروه کنترل هم به همان میزان مالتودکسترین مصرف کردند. قبل و بعد از دورة هشت هفته تمرین خونگیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کولموگراف – اسمیرنوف، / t مستقل و t همبسته در سطح 5/0α <، تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که تمرین مقاومتی و مکمل آب پنیر تاثیر معناداری بر LDL‐C دارد ، اما تری گلیسیرید، کلسترول تام، HDL‐C سرم تاثیر معناداری ندارد. نتایج بدست آمده از T همبسته بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه تجربی تنها در کلسترول خون، لیپوپروتئین کم چگالی معنادار بود و در دیگر شاخصها تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: مکمل آب پنیر و تمرینات قدرتی باعث بهبود در ترکیب بدن و پروفایل چربی میشود ولی نیاز به زمان بیشتری (بیشتر از 12 هفته) برای تغییرات معنادار وجود دارد.
پرونده مقاله
هدف: هدف از پژوهش حاضر تأثیر مصرف مکملهای کربوهیدرات و کربوهیدرات-گلوتامین پس از تمرینات تناوبی شدید بر تغییرات اینترلوکین-6 و اینترلوکین-8 خون کشتی گیران جوان بود. روششناسی: هشت کشتیگیر جوان و سالم به طور داوطلبانه در این مطالعه متقاطع شرکت کردند. آزمودنیها به طور چکیده کامل
هدف: هدف از پژوهش حاضر تأثیر مصرف مکملهای کربوهیدرات و کربوهیدرات-گلوتامین پس از تمرینات تناوبی شدید بر تغییرات اینترلوکین-6 و اینترلوکین-8 خون کشتی گیران جوان بود. روششناسی: هشت کشتیگیر جوان و سالم به طور داوطلبانه در این مطالعه متقاطع شرکت کردند. آزمودنیها به طور تصادفی و با الگوی دوسویه کور به دو گروه کربوهیدرات(CHO) و کربوهیدرات-گلوتامین(GLU+CHO) تقسیم شدند. پس از اولین خونگیری، آزمودنیها یک دوره فعالیتهای تناوبی شدید را انجام دادند. بلافاصله پس از فعالیت خونگیری دوم انجام گرفت، سپس آزمودنیها 3 ساعت ریکاوری غیر فعال به همراه مصرف کربوهیدرات ( 2/1 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت بهصورت محلول 15درصد) و یا مصرف کربوهیدرات-گلوتامین (به ترتیب 2/1 + 1/0 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت بهصورت محلول 15درصد) داشتند. 3 و 24 ساعت پس از فعالیت مجدداً خونگیری صورت گرفت. پس از یک دوره بازیافت دو هفتهای، مراحل ذکر شده مجدداً با تعویض مکمل آزمودنیها انجام پذیرفت. اینترلوکین-6، اینترلوکین-8 پلاسمای خون به روش آنزیماتیک مورد اندازهگیری قرار گرفتند. یافتهها: نتایج حاصل اندازهگیری دوطرفه نشان دهنده تغییرات معنادار درونگروهی(اثر زمان) در سطوح اینترلوکین-6 و اینترلوکین-8 در مرحله استراحت، بلافاصله، 3 و 24 ساعت پس از فعالیت بود(0.05≥P)؛ اگرچه اختلاف معناداری بین-گروهی(اثر گروه) در شاخصهای اندازهگیری بین دو گروه مصرف مکمل مشاهده نشد(0.05<P). نتیجهگیری: به نظر میرسد اضافه کردن گلوتامین به کربوهیدرات تأثیر معناداری در سطوح سیتوکینهای اینترلوکین-6 و اینترلوکین-8 پلاسمای خون کشتی گیران جوان پس از فعالیتهای تناوبی شدید نداشته است.
پرونده مقاله
چکیدههدف از این پژوهش بررسی سازگاری های سوخت وسازی قلب با ورزش بود. در این پژوهش سوخت و ساز عضله قلب، تولید انرژی میوکارد، ذخیره انرژی میوکارد، استفاده انرژی میوکارد و استفاده سوخت و ساز قلب در ایسکمی و آریتمی، نقش آنزیم AMPK در متابولیسم انرژی قلب، شکل های مختلف AMPK د چکیده کامل
چکیدههدف از این پژوهش بررسی سازگاری های سوخت وسازی قلب با ورزش بود. در این پژوهش سوخت و ساز عضله قلب، تولید انرژی میوکارد، ذخیره انرژی میوکارد، استفاده انرژی میوکارد و استفاده سوخت و ساز قلب در ایسکمی و آریتمی، نقش آنزیم AMPK در متابولیسم انرژی قلب، شکل های مختلف AMPK در طول ریپرفیوژن، نقش AMPK در طول ریپرفیوژن، سازگاری سوخت و سازی قلب به هایپوکسی مزمن، نقش کلسیم میتوکندریایی در سوخت و ساز میوکارد و در نهایت تاثیر تمرین استقامتی و سوخت و ساز قلب مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که میوکارد توانایی تولیدانرژی را از چندین سوبسترا شامل؛ اسیدهای چرب، گلوکز، لاکتات، پیروات، اجسام کتونی و برخی آمینو اسیدها را دارد. استفاده از سوبستراها به طور خاصی به غلظت این مواد در سلول عضله قلب و خون بستگی دارد می توان نتیجه گرفت که سوخت و ساز عضله قلب تحت تاثیر ورزش قرار می گیرد و تمرینات استقامتی بر سوخت و ساز میوکارد تاثیر مثبت دارد.
پرونده مقاله