هدف از مقاله حاضر بررسی نقش آیریزین و آدیپولین در شرایط دیابت و چاقی با یک رویکرد ورزشی میباشد. تعامل بین آیریزین، آدیپولین، فعالیت بدنی، دیابت و چاقی یک موضوع چندوجهی و پیچیده است که پیامدهای مهمی برای درک ما از سلامت متابولیک دارد. آیریزین و آدیپولین سایتوکاینهایی ه چکیده کامل
هدف از مقاله حاضر بررسی نقش آیریزین و آدیپولین در شرایط دیابت و چاقی با یک رویکرد ورزشی میباشد. تعامل بین آیریزین، آدیپولین، فعالیت بدنی، دیابت و چاقی یک موضوع چندوجهی و پیچیده است که پیامدهای مهمی برای درک ما از سلامت متابولیک دارد. آیریزین و آدیپولین سایتوکاینهایی هستند که در حین فعالیت بدنی ترشح میشوند. این سایتوکاینها نقش مهمی در تنظیم عملکردهای متابولیک در بدن دارند. آیریزین، بهویژه، به دلیل پتانسیل آن برای افزایش گرمازایی و بهبود هموستاز گلوکز مورد توجه قرار گرفته است. نشان داده شده است که فعالیت بدنی باعث افزایش ترشح آیریزین میشود که منجر به افزایش چربی سوزی و مصرف انرژی میشود. آیریزین بافت چربی سفید را به قهوهای تبدیل میکند و به کاهش وزن و جلوگیری از چاقی کمک میکند. در زمینه دیابت، آیریزین بهعنوان یک هدف درمانی بالقوه امیدوارکننده است. مطالعات نشان دادهاند که آیریزین میتواند حساسیت به انسولین و جذب گلوکز را در سلولهای عضلات اسکلتی افزایش دهد که ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مفید باشد. علاوه بر این، آیریزین دارای خواص ضد التهابی است و التهاب مزمن درجه پایین را که معمولاً با چاقی و دیابت مرتبط است، کاهش میدهد. آدیپولین میوکین دیگری است که با سلامت متابولیک مرتبط است. مشابه اثرات آیریزین، آدیپولین دارای خواص ضد التهابی است و به تنظیم متابولیسم بافت چربی کمک میکند.
پرونده مقاله
مقدمه: پژوهش حاضر تعیین تاثیر 12 هفته تمرین بادیویت بر عوامل نروتروفیک کودکان دارای فلج مغزی هایپوتونیک میباشد.
روش: تعداد 20 نفر از کودکان دارای فلجمغزی هایپوتونیک با میانگین سنی 8 تا 12 سال انتخاب و در دو گروه تمرین بادی ویت (10=n) و گروه کنترل (10=n) قرار گرفتند. چکیده کامل
مقدمه: پژوهش حاضر تعیین تاثیر 12 هفته تمرین بادیویت بر عوامل نروتروفیک کودکان دارای فلج مغزی هایپوتونیک میباشد.
روش: تعداد 20 نفر از کودکان دارای فلجمغزی هایپوتونیک با میانگین سنی 8 تا 12 سال انتخاب و در دو گروه تمرین بادی ویت (10=n) و گروه کنترل (10=n) قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه بادیویت به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته، تمریناتی که شامل قدرت پایه، قدرت بیشینه و تمرینات اینتروال با شدت بالا بود انجام دادند. شدت تمرین در هفته اول تا سوم 25 درصد 1RM، هفته چهارم تا ششم 50 درصد، هفته هفتم تا نهم 75 درصد و در هفتههای دهم تا دوازدهم100 درصد بود. نمونههای خونی 24 ساعت قبل و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری تی-مستقل برای بررسی تفاوت بینگروهی و آزمون تیهمبسته برای بررسی تفاوت درونگروهی در سطح معنیداری (05/0P<) استفاده شد.
یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل دادهها افزایش معنیدار سطوح فاکتورهای نروتروفین (BDNF، NGF، IGF-1) را در گروه تمرین بادیویت نشان داد. تمرینات بادیویت بهدلیل ساختاری که دارند بهراحتی میتوانند توسط کودکان دارای فلج مغزی هایپوتونیک بهکار گرفته شوند.
نتیجه گیری: بهنظر میرسد این تمرینات با افزایش سطوح عوامل نوروتروفیک، بافت عضلات اسکلتی در این کودکان را بهبود میبخشد و با کند کردن روند آتروفی و کاهش بافت عضلانی، اختلال حرکتی و وضعیتی و مشکلات تعادلی آنها را بهبود میبخشد.
پرونده مقاله
مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر VO2max و شاخص توده بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق در گونههای مختلف ژنوتیپهای NRF1 و NRF2 بود.روش: تعداد 23 زن چاق و دارای اضافه وزن غیرفعال 30-45 ساله با میانگین شاخص تودهبدنی بیشتر از 30 بهصورت چکیده کامل
مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر VO2max و شاخص توده بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق در گونههای مختلف ژنوتیپهای NRF1 و NRF2 بود.روش: تعداد 23 زن چاق و دارای اضافه وزن غیرفعال 30-45 ساله با میانگین شاخص تودهبدنی بیشتر از 30 بهصورت داوطلبانه و هدفمند در پژوهش شرکت کردند. در آغاز پژوهش، آزمودنیها در یک برنامه تمرین هوازی به مدت هشت هفته شرکت کردند. اندازهگیریهای مربوط به قد، وزن، شاخص تودهبدنی و VO2max آزمودنیها، پیش و پس از برنامه تمرینی انجام شد. جهت استخراج DNA و رصد پروفایل ژنتیکی به روشRFLP ، 24 ساعت پس از پایان تمرینات، نمونههای بزاقی در کیتهای مخصوص جمعآوری شد. پس از مشخص شدن پروفایل ژنتیکی، آزمودنیها در سه گروه ژنوتیپی AA، AC و CC برای NRF1 و یک گروه ژنوتیپی AA برای NRF2 قرارگرفتند. برای بررسی فراوانی ژنوتیپها از آزمون آماری خی دو و برای بررسی تفاوت میان متغیرها از آزمون آماری تحلیلواریانس یکراهه و آزمون تی همبسته استفاده شد. سطح معنی داری p< 0.05 در نظر گرفته شد.یافتهها: نتایج آزمون تحلیلواریانس مربوط به ژن NRF1 نشان داد که اختلاف معنیداری در میزان VO2max (0.854=p و 0.159= F) و شاخص تودهبدنی (0.956=p و 0.036= F) بین گروهها وجود ندارد. نتایج آزمون تی همبسته مربوط به ژن NRF2 نشان داد که میزان VO2max آزمودنیها، پس از هشت هفته تمرین هوازی افزایش معنیداری داشت (0.001=p).نتیجهگیری: پژوهش حاضر نشان داد که تنها در ژنوتیپ NRF2 AA، ظرفیت استقامتی آزمودنیها در اثر تمرین هوازی افزایش مییابد.
پرونده مقاله
مقدمه: اختلال در ترشح و عملکرد انسولین دربافت های مختلف بدن علل عمده ابتلابه دیابت نوع دو می باشد. هدف ازمطالعه حاضربررسی تاثیرتمرین تناوبی شدیدوعسل آویشن بربیان ژن GLUT4 عضله نعلی وشاخص مقاومت به انسولین موش های صحرایی چاق نرمبتلا به دیابت نوع دومی باشد. روش : دراین مط چکیده کامل
مقدمه: اختلال در ترشح و عملکرد انسولین دربافت های مختلف بدن علل عمده ابتلابه دیابت نوع دو می باشد. هدف ازمطالعه حاضربررسی تاثیرتمرین تناوبی شدیدوعسل آویشن بربیان ژن GLUT4 عضله نعلی وشاخص مقاومت به انسولین موش های صحرایی چاق نرمبتلا به دیابت نوع دومی باشد. روش : دراین مطالعه تجربی 36 سرموش (8-5 هفتهای با وزن10±110 g) بهطور تصادفی به 4 گروه دیابت، دیابت-تمرین، دیابت-مکمل و دیابت-تمرین-مکمل تقسیم شدند. برای القا دیابت نوع دو، STZ با دوز 25 mg/kg به شیوه درون صفاقی تزریق شد. تمرین تناوبی شدید برای 5 جلسه در هفته و مدت 8 هفته انجام گردید. عسل آویشن به مقدار 3 g/kg در گروه های مکمل برای 5 روز در هفته قبل از تمرین گاواژ شد پس از خونگیری و بافت برداری بیان ژن GLUT4 عضله نعلی و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد برای آنالیز دادهها از آزمون آنووآ یکطرفه و تعقیبی بونفرونی استفاده شد.یافته ها: تغییرات انسولین درگروه تجربی افزایش معناداری را نشان داد 0.05>P) مقادیر مقاومت به انسولین در گروه مکمل نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (0.001=P)،اما تغییرات این شاخص در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل، مکمل و گروه تمرین مکمل کاهش معناداری را نشان داد (0.001≥p) میزان GLUT4 درگروه تمرینی افزایش معناداری داشته است. (0.05>P) تغییرات گلوکز در گروه تمرینی با کاهش معناداری همراه بوده است(0.05>P)نتیجه گیری: بهنظر میرسد هشت هفته تمرین تناوبی به تنهایی و همراه با مصرف عسل آویشن باعث بهبود وضعیت مقاومت به انسولین و افزایش بیان ژن GLUT4 در نمونه های دیابتی میشود.
پرونده مقاله
عضله اسکلتی بافتی پویا بوده و در پاسخ به بار مکانیکی، تنش متابولیک، داروها و بیماریها دچار تغییرات ساختاری و عملکردی میگردد. برجستهترین تغییر ساختاری عضله اسکلتی هایپرتروفی و آتروفی میباشد. تمرین مقاومتی یکی از مهمترین مداخلات برای هایپرتروفی عضلانی میباشد. این تم چکیده کامل
عضله اسکلتی بافتی پویا بوده و در پاسخ به بار مکانیکی، تنش متابولیک، داروها و بیماریها دچار تغییرات ساختاری و عملکردی میگردد. برجستهترین تغییر ساختاری عضله اسکلتی هایپرتروفی و آتروفی میباشد. تمرین مقاومتی یکی از مهمترین مداخلات برای هایپرتروفی عضلانی میباشد. این تمرینات بهواسطه افزایش رهایش هورمونهای انسولین و فاکتور رشد شبه انسولینی-1 مسیر سیگنالینگ AKT/mTOR را در عضله اسکلتی فعال نموده و موجب افزایش سنتز پروتئین و هایپرتروفی عضلانی میگردد. به دلیل وجود گیرنده ویتامین D در سلول عضله اسکلتی، این ویتامین میتواند بر هایپرتروفی عضلانی اثرگذار باشد. بررسی مطالعات انجام شده که از پایگاههای علمی PubMed،Science Direct،Springer و Google Scholar جستجو شده بود نشان میدهد ویتامین D نیز بهواسطه فعال کردن مسیر سیگنالینگ AKT/mTOR موجب هایپرتروفی عضلانی میشود. با این وجود بر خلاف انتظار، ترکیب تمرین مقاومتی و ویتامین D موجب افزایش اندک توده و قدرت عضلانی میشود. از آنجایی که نتایج مطالعات در خصوص اثرگذاری ترکیب تمرین مقاومتی و ویتامین D بر هایپرتروفی عضلانی تا حدودی متناقض میباشد، نیاز است مطالعات بیشتری در خصوص اثرگذاری این دو مداخله بر ساختار و عملکرد عضلانی انجام شود.
پرونده مقاله
مقدمه:مقوله کیفیت زندگی در قشرهای مختلف، مخصوصا سالمندان که شرایط روحی و روانی ویژه ای دارند اهمیت بسیار زیادی دارد، کیفیت زندگی به عنوان یک شاخص مهم در بررسی سلامت سالمندان محسوب میشود. هدف از این پژوهش مقایسه کیفیت زندگی و هزینههای درمانی سالمندان بر اساس سطح مشارکت چکیده کامل
مقدمه:مقوله کیفیت زندگی در قشرهای مختلف، مخصوصا سالمندان که شرایط روحی و روانی ویژه ای دارند اهمیت بسیار زیادی دارد، کیفیت زندگی به عنوان یک شاخص مهم در بررسی سلامت سالمندان محسوب میشود. هدف از این پژوهش مقایسه کیفیت زندگی و هزینههای درمانی سالمندان بر اساس سطح مشارکت ورزشی بود.
روش: پژوهش حاضر، از نوع پژوهش های علی – مقایسه ای و به شکل پیمایشی است. نمونه آماری این پژوهش600 نفرازسالمندان منتخبی از شهرستانهای استان خوزستان بود،که به شکل در دسترس انتخاب شدند. ابزارگردآوری دادهها، در پژوهش حاضر پرسشنامه بود و شامل سه بخش: اطلاعات جمعیت شناختی، هزینههای درمانی و میزان مشارکت ورزشی و کیفیت زندگی(whoQo)که حاوی25 سوال درقالب شش حیطه بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه از طریق نظرات متخصصین تایید شد. تجزیهوتحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از شاخصهای گرایش مرکزی و پراکندگی و در بخش آمار استنباطی از آزمونهای طبیعی بودن توزیع دادهها، آنالیز واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. تمام عملیات آماری از طریق نرم افزار spss نسخه 20 انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد بین هزینه های درمانی و کیفیت زندگی سالمندان بر اساس سطح مشارکت ورزشی تفاوت معناداری وجود دارد.
نتیجه گیری: به نظر میرسد با توجه به اهمیت کیفیت زندگی در سالمندان، فعالیت های بدنی منظم میتواند به عنوان یکی از راهکارهای بهبود وضعیت کیفیت زندگی سالمندان و همچنین کاهش هزینه های درمانی مورد توجه قرار گیرد
پرونده مقاله