بررسی مدلی به منظور ارزیابی کیفیت اصول اخلاقی در ارتباطات اقناعی

محورهای موضوعی : مدیریت رسانه

نسترن پاشنک ¹ ( دانشجوی دکتری مدیریت رسانه، گروه مدیریت رسانه، دانشکدة اقتصاد و مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران عهده دار مکاتبات )
مسعود تارانتاش ² ( دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران )

تاریخ دریافت : 1393/07/14 تاریخ پذیرش : 1393/09/14 تاریخ انتشار : 1393/08/01

کلید واژه: ارتباطات اقناعی, اصول اخلاقی, اخلاق حرفه‌ای, اقناع, مدل TARES, ارتباطات عمومی,

چکیده مقاله :

دعاوی اصول حرفه ای[1] در برابر اصول اخلاقی[2] در عمل اقناع[3] پیشینه ای به اندازة کشمکش های میان سوفیست ها و ارسطو[4] دارد. هر چند اصول حرفه ای و اخلاقی هر دو ناظر بر صحیح و ناصحیح[5] (درست و غلط) هستند، اما منشا ارزشی متفاوتی دارند. اصول حرفه ای از منابع قراردادی و بیرونی از قبیل اصول کسب و کار تغذیه می شوند، در حالی که اصول اخلاقی به منویات درونی انسانی مراجعه می کند. اگر اقناع فرایندی تعریف شود که در آن اقناع کننده[6] با توسل به تعقل و احساس در قالب مهارت‌های کلامی و غیرکلامی، ذهنیّت اقناع شونده[7] را غالباً جهت تغییر رفتار و وادار کردن او به عمل معینی، تحت تأثیر قرار می‌دهد[8]؛ آنگاه فهم این دعاوی (حرفه ای در برابر اخلاقی) برای تعیین اهداف و اولویت های عاملین اقناع، از جمله رسانه های ارتباط جمعی، موضوعی اجتناب ناپذیر است. تجارب مختلفی در زمینة ساختن و بکارگیری مدل های ارزیابی کیفیت اصول اخلاقی در اقناع وجود دارد. از جمله مدل های سنتی اخلاق همچون مدل اخلاق وظیفه گرا[9]، مدل حجاب جهل[10] و مدل نسبیت اخلاق[11] و همچنین مدل [12]TARES. این مدل ها کیفیت اصول حرفه ای و اخلاقی از جمله کیفیت صداقت پیامی که منتقل می شود، اصالت اقناع کننده، احترام به اقناع شونده، برابری و مسئولیت پذیری اجتماعی، را ارزیابی می کنند. نتایج این ارزیابی ها می تواند راهنمای توقف، تغییر یا ادامة رویه های اتخاذ شده توسط عاملین و نهادهای متولی ارتباطات عمومی باشد. مشکل مطرح در مقالة حاضر، ماهیت کمتر شناخته شدة چنین مدل هایی در علوم رسانه و ارتباطات در کشور ایران است. با توجه به ماهیت وارداتی بودن چنین فنونی، شناخت دقیق عناصر و کارکردهای آن، مرور نظریه ها و دانش زیر کار، و تجارب مرتبط با کاربست آن؛ به منظور درک بهتر و مناسب سازی این مدل برای استفاده در شرایط خاص زمینه ای ارتباطات عمومی در کشور ایران ضروری است. از این رو دستاورد اصلی مقالة حاضر شناسایی و تبیین ماهیت و عناصر کارکردی این مدل ها، با تاکید ویژه بر مدل TARES، خواهد بود.

چکیده انگلیسی:

Professional principles against moral principles claims in connection with persuasion practice, has a long historical background since conflicts between Sophists and Aristotle. Both of professional and ethical principles are observer over the true and false (right and wrong), but have different origin of value judgment. Professional principles shaped by contracts and external resources like business principles, while ethical principles to comply with human inner refer. If persuasion process defined in which persuader with the resort to reason and feeling in the form of rhetoric skills, affect persuadee mentality often to change behavior and force him to practice certain impressed; then follow up these claims(Professional principles against moral principles) to determine priorities and orientation persuasion agents, including mass media, is inevitable. There are many different experiences and techniques for assessing quality of moral principles. The traditional models like duty based ethics model, the veil of ignorance and moral relativity model; and also TARES. This assessment models explain the professional qualities and moral principles for agents and institutions responsible for public communications. Quality of Truthfulness of the message, Authenticity of the persuader, Respect for the persuadee, Equity of the persuasive appeal, and Social Responsibility for the common good; are assessment by TARES and guiding agents and institutions to stop, change or continuing public communications common policies. The problem raised in this paper, the less known the nature of such models in the media and communications in Iran. Due to the nature of the importance of such techniques, a detailed understanding of its functions, following its review of theory and knowledge, and experience, to better understand this model for use in specific circumstances underlying public communications needed in Iran. The main achievement of this paper identifies and explains the main elements and measures related to the use of this model.