تصویر از اساسیترین اصطلاحات نقد ادبی و از مباحث بنیادی بلاغت امروز است. این مقاله بر آن است که ویژگی و کارکرد تصویر نمادین شعر نیما را بررسی نماید. بنابراین نماد و همچنین شاخصههای ایماژ نمادین در شعر نیما با بحث از: گنگی ذاتی، تأویلپذیری و چند معنایی، وحدت ایده و تصو چکیده کامل
تصویر از اساسیترین اصطلاحات نقد ادبی و از مباحث بنیادی بلاغت امروز است. این مقاله بر آن است که ویژگی و کارکرد تصویر نمادین شعر نیما را بررسی نماید. بنابراین نماد و همچنین شاخصههای ایماژ نمادین در شعر نیما با بحث از: گنگی ذاتی، تأویلپذیری و چند معنایی، وحدت ایده و تصویر و ساختار ارگانیک تبیین شده، و به نظم افکار و احساسات و القای احساس و عاطفه، دو نقش و کارکرد مهم ساختار تصویر در شعر نیما پرداخته شده است. این پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع کیفی و کتابخانهای است. هدف از مقالۀ حاضر ارزیابی تصاویر شعر نیما از منظر منطق تخیلی خاص و بررسی کیفیت نظام ایماژی در شعر او با تکیه بر نظریههای زیباییشناسی ادبی مدرن و مطابقة آن با مکتبهای ادبی است. یافتهها گویای آن است که ماهیت، کارکرد و فرآیند تصویر نمادین با توجه به نگرش او به مکتبهای ادبی، متفاوت است. با توجه به طرح مسایل اجتماعی و سیاسی و گرایش نیما به وقایع اجتماعی، قلمرو معنایی این ساختار از تصویر در شعر او، نمادگرایی انسانی -اجتماعی است و ساختار اندامیک نماد، یکی از شاخصههای بارز تصویرگری نمادین در شعر نیما است.
پرونده مقاله
چکیده عشق یکی از برجستهترین مضامینی است که شاعران و نویسندگان در طول تاریخ ادبیات فارسی، همواره به آن توجهای ویژه داشتهاند. متون نظم و نظر پارسی از دیرباز تاکنون، عرصهی نمایش دو گونهی عشق مجازی و عشق حقیقی بوده است. در آثار منثور کهن، عالیترین جلوههای عشق را میتو چکیده کامل
چکیده عشق یکی از برجستهترین مضامینی است که شاعران و نویسندگان در طول تاریخ ادبیات فارسی، همواره به آن توجهای ویژه داشتهاند. متون نظم و نظر پارسی از دیرباز تاکنون، عرصهی نمایش دو گونهی عشق مجازی و عشق حقیقی بوده است. در آثار منثور کهن، عالیترین جلوههای عشق را میتوان در آثاری همچون مناجاتنامهی خواجه عبدالله انصاری و سوانح العشاقِ غزالی به تماشا نشست. رمان در سدهی اخیر، به عنوان یکی از انواع ادبی، به انحاء مختلف جولانگاه مضامین عاشقانه بوده است. بسیاری از رمان نویسان، از زمان پیدایش نخستین رمانهای نوین فارسی تا بحال کوشیدهاند تا دلدادگیها، دلبستگیها و شوریده-حالیهای بشر را به شیوههای مختلف به تصویر بکشند. بررسی و تحلیل نمودهای عاشقانه در رمانهای دههی 1370 (با تکیه بر چهار رمان خانهی ادریسیها، سالِ بلوا، جزیرهی سرگردانی و منِ او)، هدف این پژوهش است. یافتههای این پژوهش حاکی از آن است که عشق به اشکال مختلفِ زمینی و آسمانی در آثار مورد مطالعه انعکاس یافته است.
پرونده مقاله
مولوی از بزرگترین عارفان داستانپرداز ادب فارسی است که بهقصد بیان نکات اخلاقی و عرفانی به داستانسرایی خصوصاً قصص قرآن روی آورده است. یکی از ارکان مهم داستانهای قرآنکه در مثنوی مورد استفادة مولوی قرار گرفته است، شخصیتها و چهرههای قرآنی خصوصاً پیامبران میباشند. مو چکیده کامل
مولوی از بزرگترین عارفان داستانپرداز ادب فارسی است که بهقصد بیان نکات اخلاقی و عرفانی به داستانسرایی خصوصاً قصص قرآن روی آورده است. یکی از ارکان مهم داستانهای قرآنکه در مثنوی مورد استفادة مولوی قرار گرفته است، شخصیتها و چهرههای قرآنی خصوصاً پیامبران میباشند. مولانا در مثنوی از بسیاری آیات قرآن بهره گرفته است و یکی از شگردهای مهم مولانا در برخورد با آیات قرآن کریم تأویل و تفسیر ذوقی و عاشقانة آنها است. تأویل در فرهنگ اسلامی و بهخصوص در ادب عرفانی، اصطلاحی معروف است که تحت عنوان تفسیر باطنی و از ظاهر به باطن رفتن بهکاربرده میشود. اصولاً اعتقاد به باطن امور در مرکز تفکر مولاناست به همین دلیل او به تأویل توجهی ویژه دارد. او معتقد است که قرآن کریم دارای باطنی است که در زیر ظاهر الفاظ پنهان است. تأویل آیات قرآن کریم در مثنوی شیوهای از تفسیر است که باطن را از ورای ظاهر و با معیار عشق و ذوق بیرون میآورد؛ ولی ظاهر را نفی نمیکند. یکی از مهمترین شرایط تأویل از نگاه او، تأویل خویش است که خودشناسی و تزکیة نفس را ضروری میکند و نتیجة آن است؛ به این معنی که تأویل باید آدمی را به رحمت خداوند امیدوار کند.
پرونده مقاله
بشر از گذشتههای دور، چه در لحظههای تنهایی و چه در مراسمی مانند جشنهای مذهبی، شکار و جنگها، همیشه ترانههایی را زمزمه میکرده است. این ترانههای عامیانه از آغاز تاکنون با نامهای متفاوتی معرفیشدهاند. ترانههای عامیانه، ریشه در فرهنگ و آداب و رسوم یک ملت دارد. مردم چکیده کامل
بشر از گذشتههای دور، چه در لحظههای تنهایی و چه در مراسمی مانند جشنهای مذهبی، شکار و جنگها، همیشه ترانههایی را زمزمه میکرده است. این ترانههای عامیانه از آغاز تاکنون با نامهای متفاوتی معرفیشدهاند. ترانههای عامیانه، ریشه در فرهنگ و آداب و رسوم یک ملت دارد. مردم با این ترانهها زیستهاند و شادی و اندوه خود را با آن ابراز نمودهاند. با آنها اعتراض و شکوه و شکایت خود را نشان دادهاند. دراین بین، فرهنگ مردم دشتی و مناطق دیگر استان بوشهر مورد توجه این نوشتار است. در این نوشتار با رویکرد متنشناسی و تحلیل درونی و کارکردهای فرهنگی- اجتماعی، این گونههای ادبی بررسی و واکاوی شده است. ترانههای عامیانهای؛ همچون گلگلی، گل سوسنی، سوز سوز، زینو زینو و... مواد اصلی این تحقیق را تشکیل میدهد. در بررسی ملودیهای این آوازها، به مؤلفهها و سایر ویژگیهای هرکدام از آنها اشاره شده، همچنین به بررسی ادبیات و ابیات متناظر با هر کاربرد پرداختهشده است. با توجه به گوناگونی مقامها، ترانهها و نغمات، میتوان به این نتیجه رسید که موسیقی و بومی سرودههای شهرستان دشتی ازنظر کیفیت و کمیت، منحصربهفرد است و در ایران جایگاه ویژهای دارد و با توجه به صنعتی شدن شهرها و نیز با درگذشت راویان موسیقی اقوام، رفتهرفته موسیقی این اقوام نیز رو به نابودی و یا فراموشی میرود. با بررسی و توضیح ساختار موسیقایی از موسیقی اقوام، سعی در حفظ و نگهداری، همچنین شناساندن این موسیقی به دیگر فرهنگها، خواهد شد.
پرونده مقاله