عمران صلاحی از جمله شاعرانیست که زبان سادهای در اشعارش دارد و میتوان وی را در زمرة شاعران سادهنویس به شمار آورد. بخش عمدهای از اشعار او عاشقانههای وی است که مختص به دوران خاصی نیست و در تمامی مجموعه شعرهایش دیده میشود. در این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی انجام چکیده کامل
عمران صلاحی از جمله شاعرانیست که زبان سادهای در اشعارش دارد و میتوان وی را در زمرة شاعران سادهنویس به شمار آورد. بخش عمدهای از اشعار او عاشقانههای وی است که مختص به دوران خاصی نیست و در تمامی مجموعه شعرهایش دیده میشود. در این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفته، ساده نویسی در عاشقانةهای صلاحی بررسی میگردد. سادهنویسیهای عاشقانة شاعر، در سه حوزة ساختاری و زبانی، بلاغی و محتوایی بررسی شده است. در بخش ساختاری و زبانی: بیان مستقیم، سادگی تعبیر و بیان، کوتاهنویسی، نقش همنشینی کلمه در شعر، بهرهگیری از زبان محاوره، عدم استفاده از واژههای دشوار، نزدیکی اجزای اصلی جمله به یکدیگر، شروع مؤثر و پایانبندی غافلگیرکننده و در بخش بلاغی: پارادوکس، ایجاز، تشبیهات رایج و روزمره و آنِ شاعرانه و در بخش محتوایی: توجه به زندگی روزمره و تصاویر ملموس، جزئینگری و بهرهگیری از سوژههای به ظاهر بیاهمیت تحلیل شده است. نتیجه اینکه سادهنویسی عمران صلاحی که منجر به برقراری مؤثر با مخاطب شده است، باعث نشده تا نوشتههای وی را سطحی جلوه دهد، بلکه همواره از ارزش ادبی برخوردارست. وی که توجهی توأمان به زبان و محتوای شعرش دارد، این روند را در تمامی ادوار شاعریاش در قالب کلاسیک و نو مورد استفاده قرار داده، تنوع موضوعات در اشعار وی از جمله موضوعات عاشقانه، مشهود است.
پرونده مقاله