کشور ایران طی چند دهه اخیر،زلزلههای ویرانگری را تجربه کرده است که هر کدام خسارات چشمگیر و عواقب سیاسی-اجتماعی متفاوتی در پی داشتهاند.آنچه نگرانی همگانی بویژه سیاستگذاران و مدیران کشور را برانگیخته است،احتمال وقوع یک زلزله شدید در تهران است که با توجه به موقعیت این شهر چکیده کامل
کشور ایران طی چند دهه اخیر،زلزلههای ویرانگری را تجربه کرده است که هر کدام خسارات چشمگیر و عواقب سیاسی-اجتماعی متفاوتی در پی داشتهاند.آنچه نگرانی همگانی بویژه سیاستگذاران و مدیران کشور را برانگیخته است،احتمال وقوع یک زلزله شدید در تهران است که با توجه به موقعیت این شهر و ابعاد پیامدهای چنین زلزله ایی، اهمیت و ضرورت پرداختن به آن را آشکار می سازد . بسیاری از محققان، سیاستگذاران و سازمانهای امدادی بر این باورند که بلایای طبیعی، اتحاد بین گروهها را تقویت و تعارضات را تعدیل میکند اما ازآنجاییکه پس از وقوع سوانح مردم با کمبود منابع اساسی مواجه میشوند، میتوان بلایای طبیعی را محرک تعارض و درگیریهای درون کشوری نیز به شمار آورد. جاری به بررسی یکی از جنبههای مغفول پیامدهای سوانح یعنی آسیبپذیری سیاسی پرداخته است. در این پژوهش از روش آیندهپژوهی و به صورت ترکیبی از تکنیک دلفی و سناریو نویسی،به همراه پرسشنامه و ماتریس اثرهای متقاطع استفاده شده است.جهت تعیین مؤلفه های بحران های سیاسی پس از زلزله تهران،از مطالعه پیامدهای سیاسی سوانح گذشته و منابع کتابخانه ایی استفاده شده وبرای آینده پژوهی، به خبرگان و متخصصان دستگاههای حوزه مدیریت بحران مراجعه شده است. شناسایی عوامل کلیدی و میزان تأثیر و عدم قطعیت شاخص های شناسایی شده پیامدهای سیاسی زلزله از طریق پرسشنامه باتشکیل پانل خبرگان مشخص گردید.این پرسشنامه که براساس مدل مفهومی و با استفاده از چارچوب نظری استخراج و طراحی شده بود عوامل تأثیر گذار را به 32 عامل تقسیم نمود که پس از جمعآوری نظرات کارشناسان دردو بار به اجماع رسید.
پرونده مقاله