شاخصه‌های قرب به خدا در اسلام و مسیحیت
محورهای موضوعی : مسیحیت
اسماعیل علی خانی
1
(استادیار مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه، تهران، ایران)
کلید واژه: قرب, تحول حقیقی, تشکیکی, اکتسابی, حیات جدید, فرزند خدا,
چکیده مقاله :
از موضوعات مهم در ادیان ابراهیمی، سعادت و کمال انسان است. این سعادت در اسلام و مسیحیت، تحول کمالی انسان به جانب خدای متعال و نزدیک شدن به او است. اسلام و مسیحیت، در موضوع کمال و سعادت انسان دارای اشتراکات بسیاری هستند، البته با توجه به برخی مبانی الاهیاتی و انسان‌شناختی متفاوت، دربارة حقیقت و ماهیت تحول معنوی انسان، ویژگی‌ها و آثار آن اختلافاتی نیز دارند. شاخصة این تقرب از منظر اسلام و مسیحیت، وجودی و حقیقی بودن آن، یعنی به کمال رساندن استعدادهای شدن در انسان و شدت یافتن وجود انسان و البته تشکیکی و ذومراتب بودن آن است که در قالب حیات و تولد جدید، هجرت به جانب خداوند و نورانی شدن متجلی می‌شود. این تحول، جزئی، خارجی و اشتدادی است و در اسلام بیشتر اکتسابی و مبتنی بر ایمان و عمل صالح و در مسیحیت اعطایی و هدیة الاهی است.
One of the important issues in the Abrahamic religions is human felicity and perfection. This felicity in Islam and Christianity is human perfective conversion toward God and approaching Him. Islam and Christianity have much in common in human perfection and felicity, however, they have some differences such as different theological and anthropological views on the nature of man's spiritual conversion, its characteristics and its impacts. From the perspective of Islam and Christianity, this approach leads human toward perfection and realizes his potential gifts. There are several stations or degrees on the path of perfection such as "new birth and new life", "migration toward God" and "illuminating". However this conversion is partial, external and increasing. In Islam, it is acquired by man's own deeds and in Christianity is granted by the grace of God.