به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام ذرت آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1393 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح کود نیتروژن (40، 70، 100 و 140 درصد نیاز گیاهی ذرت به عنصر چکیده کامل
به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام ذرت آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1393 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح کود نیتروژن (40، 70، 100 و 140 درصد نیاز گیاهی ذرت به عنصر نیتروژن که مقدار توصیه شده بر اساس آزمون خاک معادل 138، 238، 350 و 483 کیلوگرم اوره در هکتار در نظر گرفته شد) در قالب کرت های اصلی و سه رقم رایج ذرت 704، سیمون و 678 BC در قالب کرت های فرعی بود. نتایج نشان داد کاربرد کود نیتروژن باعث بهبود تعداد بلال در متر مربع (12 درصد)، تعداد ردیف در بلال (9 درصد)، تعداد دانه در ردیف بلال (32 درصد)، عملکرد دانه (63 درصد) و وزن خشک کل (58 درصد) شد. رقم سیمون نیاز کودی بیشتری برای رسیدن به حداکثر عملکرد داشت و نسبت به ارقام دیگر از عملکرد دانه (19 درصد) بیشتری برخوردار بود. رقم سیمون در سطح کودی 140 درصد از شاخص برداشت بیشتری برخوردار بود در حالی که در دو رقم دیگر با افزایش کود نیتروژن تا 140 درصد، شاخص برداشت کاهش یافت. رقم سیمون (10467 کیلوگرم در هکتار) در سطح کودی 140 درصد و ارقام 704 (8402 کیلوگرم در هکتار) و 678 BC (8030 کیلوگرم در هکتار) در سطح کودی 100 درصد دارای حداکثر عملکرد دانه بودند. به طور کلی نتایج نشان داد که در منطقه مورد بررسی جهت دستیابی به عملکرد بالاتر بهتر است ارقام جدید ذرت مانند رقم سیمون کشت شوند.
پرونده مقاله
به منظور ارزیابی کارایی جذب و مصرف تشعشع در ارقام گندم تحت تاثیر سطوح مختلف کود نیتروژن آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. تیمارها شامل چهار سطح کود نیتروژن (90، 180، 300 و360 کیلوگرم اوره در هکت چکیده کامل
به منظور ارزیابی کارایی جذب و مصرف تشعشع در ارقام گندم تحت تاثیر سطوح مختلف کود نیتروژن آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. تیمارها شامل چهار سطح کود نیتروژن (90، 180، 300 و360 کیلوگرم اوره در هکتار) در قالب عامل اصلی و ارقام گندم (پارسی، زارع، پیشگام و اروم) در قالب عامل فرعی بودند. صفات مورد ارزیابی شامل شاخص سطح برگ، روند جذب تشعشع، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی، وزن خشک برگ، ساقه و کل، کارایی مصرف تشعشع و عملکرد دانه بود. نتایج نشان داد رقم پیشگام در مقایسه با سایر ارقام از ویژگیهای مورد ارزیابی بهتری برخوردار بود. با افزایش کود اوره از 90 به 360 کیلوگرم در هکتار، شاخص سطح برگ، میزان جذب تشعشع، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی، وزن خشک برگ، ساقه و کل و عملکرد دانه افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه (8950 کیلوگرم در هکتار) به رقم پیشگام و شرایط 360 کیلوگرم اوره و کمترین آن (1264 کیلوگرم در هکتار) به رقم اروم و شرایط 90 کیلوگرم اوره در هکتار مربوط بود. بیشترین و کمترین کارایی مصرف تشعشع به ترتیب در رقم پیشگام (59/1 گرم بر مگاژول) در تیمار 360 کیلوگرم اوره و رقم اروم (67/0 گرم بر مگاژول) در تیمار 90 کیلوگرم اوره در هکتار مشاهده شد. افزایش نیتروژن به نظر میرسد از طریق بهبود فتوسنتز باعث بهبود سرعت رشد محصول و تجمع ماده خشک کل گردید و از این طریق کارایی مصرف تشعشع را افزایش داد.
پرونده مقاله