ارزیابی چرخه حیات کشت بادام‌زمینی در نظام‌های تک‌کشتی و مخلوط با لوبیا
محورهای موضوعی : مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی
سعید فیروزی
1
(گروه زراعت و اصلاح و نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، رشت، ایران)
امین نیکخواه
2
(عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت)
کلید واژه: زیست محیطی, گرمایش جهانی, اوتریفیکاسیون, آلایندگی, تخلیه منابع,
چکیده مقاله :
امروزه بررسی اثرات زیست محیطی نظام‌های مختلف کشت محصولات کشاورزی و تعیین مناسب‌ترین الگوی کشت آن‌ها، امری حائز اهمیت است. از این رو در این پژوهش، اثرات زیست محیطی نظام‌های تک‌کشتی بادام‌زمینی (.Arachis hypogaea L) و کشت مخلوط بادام‌زمینی با لوبیا (Phaseolus vulgaris L.) با رهیافت ارزیابی چرخه حیات مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات اولیه از طریق مصاحبه حضوری با 136 کشاورز در منطقه کیاشهر استان گیلان به دست آمد. گرمایش جهانی، اسیدیته، اوتریفیکاسیون خشکی، تغییر کاربری زمین، تخلیه منابع فسیلی، فسفات و پتاسیم هفت گروه تاثیر مورد مطالعه را تشکیل می‌دادند. نتایج نشان داد که آلاینده NH3 بیش‌ترین نقش را در قالب گروه‌های تاثیر اسیدیته و اوتریفیکاسیون در هر دو نظام کشت داشت. مقادیر شاخص زیست محیطی (EcoX) در دو نظام کشت بادام‌زمینی و کشت مخلوط بادام‌زمینی- لوبیا به ترتیب 68/0 و 42/0 محاسبه شدند. همچنین شاخص تخلیه منابع (RDI) به ترتیب 61/3 و 69/2 به دست آمد. تخلیه منابع فسیلی و اوتریفیکاسیون خشکی بیش‌ترین اثرات زیست محیطی را در قالب گروه‌های تاثیر زیست محیطی و تخلیه منابع در هر دو نظام کشت داشتند. به طور کلی اثرات مخرب زیست محیطی نظام کشت مخلوط بادام‌زمینی- لوبیا در هر هفت گروه تاثیر کم‌تر از کشت بادام‌زمینی به‌تنهایی بود.
Today, investigation on the environmental impacts of different cultural systems and determining the optimum cultivation patterns are the noteworthy topics in agricultural sector. Therefore, the aim of this study was to assess and compare the environmental impacts of peanut) Arachis hypogaea L.( and peanut with bean )Phaseolus vulgaris L.) intercrop farming systems using the life cycle assessment (LCA) technique. Primary data were obtained through interviews with 136 farmers in Kiashahr region of Guilan province, Iran. Global warming, acidification, terrestrial eutrophication, land use, depletion of fossil resources, depletion of phosphate and potash resources were seven groups involved in this study. The results showed that the NH3 emission had the greatest impact in terms of the acidification and eutrophication in both peanut cultivation systems. The environmental index (EcoX) values of the peanut sole cropping and intercropping with bean were determined as 0.68 and 0.42, respectively. Resource depletion index (RDI) also were calculated as 3.61 and 2.69, for sole and intercropping systems, respectively. Depletion of fossil fuels and terrestrial eutrophication had the greatest environmental impacts in terms of categories and depletion of resources in both cultivation systems. Overall, the environmental impacts of peanut-bean intercropping were less than the peanut sole cropping system in all seven impact categories.