رشد شتابان کالبدی-فضایی شهرها در دهههای اخیر، به دلیل توزیع نامناسب مراکز خدمات شهری، میتواند منجر به عدم برخورداری یکسان شهروندان از این خدمات در سطح شهر شود. برای رفع این مشکل، برنامهریزی مناسبی برای فضای شهری باید به منظور تأمین رفاه شهروندان و در نهایت دستیابی به چکیده کامل
رشد شتابان کالبدی-فضایی شهرها در دهههای اخیر، به دلیل توزیع نامناسب مراکز خدمات شهری، میتواند منجر به عدم برخورداری یکسان شهروندان از این خدمات در سطح شهر شود. برای رفع این مشکل، برنامهریزی مناسبی برای فضای شهری باید به منظور تأمین رفاه شهروندان و در نهایت دستیابی به پایداری شهری اقدام شود. هدف از این پژوهش سنجش نابرابریهای فضایی- کالبدی در توزیع خدمات با رویکرد عدالت فضایی در شهری ساری میباشد. روش: روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است،این پژوهش ضمن بررسی و تحلیل توسعه فیزیکی شهر از سال 70-1390 و چگونگی پراکنش فضایی خدمات شهری را مطالعه میکند و برای تجزیهوتحلیل آنها از مدل انتروپی، هلدرن و موریس استفادهشده است. یافته ها حاکی از آن است که توسعه فضایی- کالبدی شهر ساری به صورت اسپرال و پراکنده بوده به طوری که 82درصد از رشد شهر ناشی از رشد جمعیت و 12درصد آن رشد افقی بوده است. نتایج نشان میدهد که توسعه فضایی کالبدی شهر بهطور متناسب با توزیع خدمات در سطح نواحی شهر نبوده و باعث شده است که بیشتر مردم از دسترسی به خدمات به صورت عادلانه و یکسان محروم باشند. بنابراین، بر اساس نتایج این پژوهش، برنامهریزان شهری میتوانند با رویکرد عدالت فضایی، نابرابریهای کالبدی-فضایی در توزیع خدمات در شهر ساری را مدیریت کنند. با طراحی و اجرای استراتژیهای مناسب در برنامهریزی شهری، رفاه شهروندان در اولویت قرار بگیرد تا مقدمه پایداری شهری حاصل میشود. همچنین، در توسعه فیزیکی شهر، برنامه ریزان باید به رشد جمعیت آینده توجه کرده و با انجام برنامهریزی مناسب، توزیع خدمات را برای همه شهروندان به صورت عادلانه و دسترسی پذیر تضمین کنند.
پرونده مقاله