امروزه استفاده از اسانس‌های گیاهی برای دست یابی به مواد ضد باکتریایی طبیعی برای کنترل عوامل بیماریزای گیاهی مورد توجه فراوان قرارگرفته است. هدف از این پژوهش، شناسایی و بررسی ترکیبات مؤثر در گیاه رازیانه و اکالیپتوس به منظور کنترل برخی از باکتری های بیمارگر مهم گیاهی در چکیده کامل
امروزه استفاده از اسانس‌های گیاهی برای دست یابی به مواد ضد باکتریایی طبیعی برای کنترل عوامل بیماریزای گیاهی مورد توجه فراوان قرارگرفته است. هدف از این پژوهش، شناسایی و بررسی ترکیبات مؤثر در گیاه رازیانه و اکالیپتوس به منظور کنترل برخی از باکتری های بیمارگر مهم گیاهی در شرایط آزمایشگاهی است. در تحقیق حاضر ترکیبات عمده گیاهان رازیانه و اکالیپتوس با روش دستگاه گاز کروماتوگرافی- طیف‌سنج جرمی و همچنین اثر ضد میکروبی و حداقل غلظت مهارکننده رشد آنها بر روی تعدادی از باکتریهای بیماری‌زا مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی کروماتوگرام دستگاه گاز کروماتوگرافی- طیف‌سنج جرمی، در اسانس رازیانه پارا سیمن (18/30%)، کومینال (74/24%) و بتاپینن (81/11%) و در اسانس اکالیپتوس 1، 8 سینئول (87/47%)، آلفا پینن (94/17%)، پاراسیمن (91/7%) و لیمونن (68/7%) به‌عنوان ترکیبات عمده شناسایی شدند. همچنین، حداقل غلظت مهارکنندگی برای اسانس رازیانه (µg/ml 79/3) و اسانس اکالیتوس (µg/ml54/8) محاسبه شد. اسانس رازیانه بیش‌ترین اثر بازدارندگی معنی داری را روی کلاویباکتر میشیگاننسیس با قطر هاله بازدارنده 4/4 سانتی‌متر داشت. اسانس اکالیپتوس بیش‌ترین اثر بازدارندگی را روی اروینیا امیلوورا با قطر هاله 3/4 (سانتی متر) داشت. در تمامی موارد با افزایش غلظت، اثرات ضد باکتریایی نیز افزایش یافت. با توجه به یافته‌های این تحقیق استفاده از این اسانس‌ها می‌تواند به‌عنوان جایگزین مناسبی برای سایر آنتی‌اکسیدان‌های موجود مدنظر قرار گیرد.
پرونده مقاله
سابقه و هدف: بیماری شانکر عمیق پوستی که توسط باکتری برنریا رابری‌فاشینس ایجاد می‌گردد، از بیماری‌هایی است که باعث کاهش کمیت و کیفیت گردو می‌شود. این مطالعه با هدف شناسایی باکتری شانکر عمیق پوستی بر اساس ویژگی های ریخت شناسی، بیماری‌زایی و استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژن چکیده کامل
سابقه و هدف: بیماری شانکر عمیق پوستی که توسط باکتری برنریا رابری‌فاشینس ایجاد می‌گردد، از بیماری‌هایی است که باعث کاهش کمیت و کیفیت گردو می‌شود. این مطالعه با هدف شناسایی باکتری شانکر عمیق پوستی بر اساس ویژگی های ریخت شناسی، بیماری‌زایی و استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژن‌های مداخله کننده در تولید رنگدانه رابری‌فاشینس انجام گردید. مواد و روش ها: این پژوهش به‌صورت مقطعی- توصیفی بر روی درختان گردو دارای علایم شانکر در استان لرستان انجام شد. پس از خالص‌سازی، شناسایی باکتری ها بر مبنای ویژگی های فنوتیپی جدایه‌ها انجام شد. به‌منظور بررسی دقیق‌تر و ردیابی مستقیم عامل شانکر از آغازگرهای 2BrIF/2BrIR و GSP2F/GSP2R استفاده گردید. همچنین ویژگی های بیماری‌زایی باکتری بر روی نهال و میوه گردو مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس ویژگی های فنوتیپی 14 جدایه به‌عنوان باکتری برنریا رابری‌فاشینس شناسایی شد. این جدایه‌ها در آزمون PCR قطعه مورد نظر 671 و 280 جفت بازی را تکثیر کردند. در آزمون بیماری‌زایی علایم به‌صورت لهیدگی و سیاه شدن بافت در محل تلقیح مشاهده شد. دو جدایه در آنالیز فیلوژنی سطح تشابه 97 و 98 درصدی با دیگر جدایه‌های شناسایی شده در بانک ژنی داشتند. نتیجه‌گیری: آزمون PCR و استفاده از آغازگرهای اختصاصی یک روش سریع، کاربردی و بسیار حساس در شناسایی باکتری برنریا رابری‌فاشینس نسبت به سایر روش‌های تشخیصی می‌باشد. با توجه به بررسی توان بیماری‌زایی جدایه‌ها در این پژوهش و بروز علایم روی نهال، بیمارگر در شرایط مساعد بیماری خسارت شدیدی به درختان وارد می‌کند.
پرونده مقاله
سابقه و هدف: در حال حاضر لوبیا به صورت گسترده به عنوان یک محصول عمده موادغذایی در بسیاری از مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدل آمریکا، اروپا، آفریقا و آسیا کشت داده می‌شود. مرگ گیاهچه و پوسیدگی بذر از شایع‌ترین و مخرب‌ترین بیماری‌های حبوبات در سراسر جهان است. این بیم چکیده کامل
سابقه و هدف: در حال حاضر لوبیا به صورت گسترده به عنوان یک محصول عمده موادغذایی در بسیاری از مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدل آمریکا، اروپا، آفریقا و آسیا کشت داده می‌شود. مرگ گیاهچه و پوسیدگی بذر از شایع‌ترین و مخرب‌ترین بیماری‌های حبوبات در سراسر جهان است. این بیماری توسط قارچ ریزوکتونیا سولانی ایجاد می‌شود. هدف از این تحقیق جداسازی و شناسایی باکتریهای ریزوسفر جهت کنترل زیستی ریزوکتونیا سولانی در لوبیا بود. مواد و روش‌ها: چهار باکتری جدا شده از خاک ریزوسفر گیاهان لوبیا در مزارع استان لرستان، در شرایط آزمایشگاهی به عنوان آنتاگونیست بالقوه پاتوژن قارچی مورد بررسی قرار گرفت. بازدارندگی از رشد میسلیوم قارچ ریزوکتونیا سولانی توسط باکتریهای ریزوسفر در شرایط آزمایشگاهی مورد آزمایش قرار گرفت. درجه بازدارندگی با اندازه‌گیری میزان هاله در اطراف سویه های باکتریایی تعیین شد. یافته ها: تعیین توالی ژن 16S rRNA و مقایسه آن با پایگاه داده ژن، نشان داد که سویه های آنتاگونیست متعلق به گونه‌های سودوموناس ائروجینوسا، سودوموناس پوتیدا، سودوموناس مانتلی بودند. تمامی سویه ها اثر کنترلی قابل توجهی در مهار قارچ ریزوکتونیا سولانی داشته و منجر به کنترل بیش از 40 درصد در PDA شدند. نتایج نشان داد که بیش‌ترین بازدارندگی مربوط به سودوموناس پوتیدا و کمترین مربوط به سودوموناس ائروژینوسا بود. نتیجه‌گیری: پوسیدگی ریشه رایزوکتونیایی یک بیماری بسیار مخرب در بسیاری از مناطق جهان است. استفاده از کنترل بیولوژیکی بر اساس میکروارگانیسم‌ها به عنوان یک جایگزین قدرتمند برای کنترل شیمیایی پوسیدگی ریشه رایزوکتونیایی محسوب می‌شود.
پرونده مقاله
سابقه و هدف: به دلیل استفاده بی رویه از سموم شیمیایی و تاثیرات منفی آنها بر محیط زیست، امروزه روش های دیگری مانند استفاده از باکتری های اپی فیت و اندوفیت برای کنترل عوامل بیماری‌زا بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از آنجایی که گیاه یونجه مهم ترین گیاه علوفه ای در ایران و چکیده کامل
سابقه و هدف: به دلیل استفاده بی رویه از سموم شیمیایی و تاثیرات منفی آنها بر محیط زیست، امروزه روش های دیگری مانند استفاده از باکتری های اپی فیت و اندوفیت برای کنترل عوامل بیماری‌زا بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از آنجایی که گیاه یونجه مهم ترین گیاه علوفه ای در ایران و بسیاری از نقاط جهان می باشد، این مطالعه با هدف ارزیابی میزان بازدارندگی برخی از باکتری های اپی فیت یونجه بر عامل پژمردگی یونجه در شرایط برون تن انجام شد. مواد و روش‌ها: نمونه های برگ سالم یونجه پیش از گلدهی از مناطق مختلف استان همدان جمع آوری گردیدند. پس از جداسازی باکتری های اپی فیت از مزارع یونجه، تاثیر آنتاگونیستی جدایه‌ها با اندازه گیری قطر هاله عدم رشد علیه باکتری عامل پژمردگی یونجه بررسی شد. برای پی بردن به الگوی باند‎های پروتئینی و تنوع سویه ها، استخراج پروتئین از نمونه‎ها صورت گرفت. به منظور شناسایی جدایه ها از آزمون های بیوشیمیایی و روش PCR استفاده گردید. یافته‌ها: در مجموع 30 جدایه باکتریایی اپی فیت از اندام های هوایی گیاه یونجه جداسازی گردید. بر اساس آزمون های بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی مشخص گردید که این باکتری ها متعلق به جنس های باسیلوس، سودوموناس و زانتوموناس هستند. بیش ترین درصد بازدارندگی در مقابل پاتوژن مربوط به جدایه شماره 16 و کمترین میزان مربوط به جدایه های 13 و 6 بود. به کمک روش مولکولی و دندروگرام حاصل، جدایه شماره 16 بیش ترین نزدیکی را به سودوموناس مونتی لئی داشت. نتیجه گیری: باکتری های اپی فیت جداسازی شده در این مطالعه قدرت بازدارندگی مناسبی علیه عامل پژمردگی یونجه در شرایط آزمایشگاهی داشتند. این یافته می تواند نوید بخش کنترل زیستی این بیماری باشد. با این وجود مطالعات بیشتر برای اثبات کارایی این جدایه‌ها با هدف کاربرد آنها در شرایط مزرعه مورد نیاز می باشد.
پرونده مقاله
