بازدارندگی باکتری های اپی فیت یونجه بر باکتری کلاوی باکتر عامل پژمردگی یونجه
محورهای موضوعی : میکروب شناسی گیاهیمیترا امیدی نسب 1 , غلام خداکرمیان 2
1 - کارشناس ارشد، دانشگاه بوعلی سینا، دانشکده کشاورزی، گروه گیاه پزشکی
2 - استاد، دانشگاه بوعلی سینا، دانشکده کشاورزی، گروه گیاه پزشکی
کلید واژه: فعالیت آنتاگونیستی, الکتروفورز پروتئین, پژمردگی باکتریایی,
چکیده مقاله :
سابقه و هدف: به دلیل استفاده بی رویه از سموم شیمیایی و تاثیرات منفی آنها بر محیط زیست، امروزه روش های دیگری مانند استفاده از باکتری های اپی فیت و اندوفیت برای کنترل عوامل بیماریزا بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از آنجایی که گیاه یونجه مهم ترین گیاه علوفه ای در ایران و بسیاری از نقاط جهان می باشد، این مطالعه با هدف ارزیابی میزان بازدارندگی برخی از باکتری های اپی فیت یونجه بر عامل پژمردگی یونجه در شرایط برون تن انجام شد. مواد و روشها: نمونه های برگ سالم یونجه پیش از گلدهی از مناطق مختلف استان همدان جمع آوری گردیدند. پس از جداسازی باکتری های اپی فیت از مزارع یونجه، تاثیر آنتاگونیستی جدایهها با اندازه گیری قطر هاله عدم رشد علیه باکتری عامل پژمردگی یونجه بررسی شد. برای پی بردن به الگوی باندهای پروتئینی و تنوع سویه ها، استخراج پروتئین از نمونهها صورت گرفت. به منظور شناسایی جدایه ها از آزمون های بیوشیمیایی و روش PCR استفاده گردید. یافتهها: در مجموع 30 جدایه باکتریایی اپی فیت از اندام های هوایی گیاه یونجه جداسازی گردید. بر اساس آزمون های بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی مشخص گردید که این باکتری ها متعلق به جنس های باسیلوس، سودوموناس و زانتوموناس هستند. بیش ترین درصد بازدارندگی در مقابل پاتوژن مربوط به جدایه شماره 16 و کمترین میزان مربوط به جدایه های 13 و 6 بود. به کمک روش مولکولی و دندروگرام حاصل، جدایه شماره 16 بیش ترین نزدیکی را به سودوموناس مونتی لئی داشت. نتیجه گیری: باکتری های اپی فیت جداسازی شده در این مطالعه قدرت بازدارندگی مناسبی علیه عامل پژمردگی یونجه در شرایط آزمایشگاهی داشتند. این یافته می تواند نوید بخش کنترل زیستی این بیماری باشد. با این وجود مطالعات بیشتر برای اثبات کارایی این جدایهها با هدف کاربرد آنها در شرایط مزرعه مورد نیاز می باشد.
Background & Objectives: Due to indiscriminate use of chemical pesticides and its impact on the environment, other methods including the use of epiphytic and endophytic bacteria to control pathogens is highly regarded. Since Medicago sativa is the most important forage crop in Iran and many parts of the world, this study was aimed to evaluate the inhibitory effect of alfalfa epiphytic bacteria on the causal agent of wilt disease in in-vitro. Materials & Methods: Undiseased alfalfa leaf samples were collected from different parts of Hamedan province, before its flowering. After isolating epiphyte bacteria from alfalfa fields, the antagonistic effect of isolates was investigated by measuring the diameter of the inhibition zone against alfalfa bacterial wilt. Protein extraction was performed to assess the pattern of protein bands and the variety of the strains. Biochemical tests and PCR were used to identify the isolates. Results: A total of 30 epiphyte bacteria were isolated from alfalfa shoots. Bacterial isolates were identified as Bacillus, Pseudomonas, and Xanthomonas, based on biochemical, physiological and morphological tests. The highest bactericidal effect was related to isolating No. 16 and the lowest to isolates No. 13, and No. 6, respectively. Using molecular and dendrogram methods, isolate No. 16 was most closely related to Pseudomonas monteilii. Conclusion: Epiphytic bacteria isolated in this study showed a good inhibitory effect against alfalfa wilt in vitro. This can be promising for the biocontrol of this disease. However, further studies are needed to prove the efficacy of the isolates in field conditions.
_||_