باقی مانده سموم شیمیایی در محصولات کشاورزی از نگرانی های همیشگی کارشناسان سلامت غذا بوده است. در این پژوهش 15 بوته ی خیار با غلظتی معادل دوز توصیه شده (استامی پراید 25 گرم در لیتر و دیکلرووس 2 میلی لیتر در لیتر) و دو برابر دوز توصیه شده سمپاشی شدند. پس از 24 ساعت میزان چکیده کامل
باقی مانده سموم شیمیایی در محصولات کشاورزی از نگرانی های همیشگی کارشناسان سلامت غذا بوده است. در این پژوهش 15 بوته ی خیار با غلظتی معادل دوز توصیه شده (استامی پراید 25 گرم در لیتر و دیکلرووس 2 میلی لیتر در لیتر) و دو برابر دوز توصیه شده سمپاشی شدند. پس از 24 ساعت میزان باقی مانده در دو برابر دوز توصیه شده برای استامی پراید 5/1 میلی گرم بر کیلوگرم خیار و برای دیکلرووس 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم خیار بدست آمد. سپس برای بررسی تأثیر بیوشیمیایی این بقایا، 60 سر موش انتخاب که 20 سر آنها در 4 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل و گروه های 1، 2 و 3 به ترتیب دوز 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم سم دیکلرووس، 5/1 میلی گرم بر کیلوگرم از سم استامی پراید و گروه سوم ترکیبی از دو سم را در آب آشامیدنی دریافت نمودند. نتایج نشان داد، این سموم موجب کاهش آلبومین خون (کنترل 96/2، استامی پراید 2، دیکلروس 86/1 و ترکیبی 6/1 گرم در دسی لیتر)، نسبت آلبومین به گلبولین (کنترل 96/0، استامی پراید 68/0، دیکلروس 06/0 و ترکیبی 55/0 گرم در دسی لیتر) و پروتئین کل (کنترل 06/6، استامی پراید 92/4، دیکلروس 98/4 و ترکیبی 48/4 گرم در دسی لیتر) و همچنین نسبت به کنترل موجب کاهش وزن (کنترل 8/8، دیکلرووس 0/0، استامی پراید 8/0- و ترکیبی 8/0- گرم) و مقدار مصرف غذا (کنترل 2/666، دیکلرووس 4/372، استامی پراید 0/392 و ترکیبی 2/356 گرم) گردید و تغییراتی در باروری و هورمون تحریک کننده فولیکولی، هورمون لوتئینیزه کننده و هورمون تستوسترون ایجاد گردید. با بررسی این نتایج می توان افزودن این سموم به آب آشامیدنی موش ها را موجب پدید آمدن اختلالات کبدی، کلیوی و همچنین کاهش ایمنی و نقص اولیه ی بیضه ها دانست. پیشنهاد میگردد، برنامه های پایش جهت ارزیابی وجود باقی مانده سموم در مواد غذایی به طور مستمر انجام گیرد.
پرونده مقاله