ساخت و اعتبار یابی ابزار اندازه گیری توسعه بازی جوانمردانه در ورزش ایران

محورهای موضوعی : مدیریت ورزش

بهداد خلیلی ¹ , علی اصغر درودیان ^{2 *} , امیر دانا ³ , ابوالفضل فراهانی ⁴

1 - گروه تربیت بدنی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - گروه تربیت بدنی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - گروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
4 - گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1404/03/03 تاریخ پذیرش : 1404/03/19 تاریخ انتشار : 1404/04/30

کلید واژه: توسعه ورزش, بازی جوانمردانه, اخلاق ورزشی, منش ورزشی,

چکیده مقاله :

هدف: هدف از انجام این پژوهش ساخت و اعتباریابی ابزار اندازه گیری توسعه بازی جوانمردانه در ورزش ایران بود.

روش پژوهش: روش پژوهش حاضر اکتشافی، از نظر هدف کاربردی و جزء مطالعات میدانی محسوب  می شود. ابزار 55 گویه ای پژوهش حاضر مستخرج از مبانی نظری و مطالعات پیشین در یک مطالعه مرور سیستماتیک بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را 396.از نخبگان دانشگاهی و ورزشی تشکیل دادند.که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و پرسش نامۀ پژوهشگر ساخته توسعه بازی جوانمردانه در ورزش ایران را تکمیل نمودند. پرسش نامۀ پژوهشگر ساخته توسعه بازی جوانمردانه در ورزش ایران را تکمیل نمودند.  شایان ذکر است که این پژوهش توصیفی بوده و از نوع مطالعات همبستگی میباشد. روایی صوری و محتوایی ابزار پژوهش توسط گروهی از اساتید صاحب نظر و روایی سازه آن به وسیله تحلیل عاملی تاییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری تأیید گردید براساس تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد، 55 گویه در شانزده عامل قرار گرفتند که این عوامل 588/56 درصد از واریانس توسعه بازی جوانمردانه در ورزش را تشکیل میدادند. شایان ذکر است که نتایج تحلیل عاملی تأییدی و ضرایب آلفای کرونباخ از ساختار شانزده عاملی 55 سؤالی پرسشنامه حمایت کرده و روایی و پایایی آن را تأیید نمودند.

یافته‌ها: یافته های این پژوهش که مهمترین عوامل توسعه بازی جوانمردانه در ورزش را فراهم آورد از این رو میتوان در طراحی و برنامه ریزی برای دوره های آموزشی مربیان ورزش و تهیه ابزاری برای ارزیابی عملکرد آنها مورد استفاده قرار گیرد.

نتیجه‌گیری: همچنین با برجسته کردن نقش آموزش و فرهنگ‌سازی مستمر از طریق بسترهای مناسب و بهره‌گیری از الگوهای اصیل ملی، مسیر روشنی را برای تبدیل ورزش به بستری جهت تعالی اخلاقی و اجتماعی جامعه ترسیم می‌کند.

چکیده انگلیسی:

Objective: The aim of this study was to develop and validate a measurement tool for assessing the development of fair play in Iranian sports.

Research Method: This study employed an exploratory research design. It is applied in nature and categorized as a field study. The research instrument consisted of 55 items, derived from theoretical foundations and previous studies through a systematic review. The statistical population comprised 396 academic and sports experts who were selected using purposive sampling and completed the researcher-made questionnaire designed to assess the development of fair play in Iranian sports. It is noteworthy that this study was descriptive and of a correlational nature. The face and content validity of the instrument were confirmed by a panel of academic experts, and its construct validity was verified through confirmatory factor analysis based on structural equation modeling. Based on exploratory factor analysis with varimax rotation, the 55 items were grouped into 16 factors, which collectively explained 56.88% of the variance in the development of fair play in sports. The results of the confirmatory factor analysis and Cronbach's alpha coefficients supported the 16-factor structure of the 55-item questionnaire, confirming its validity and reliability.

Findings: The findings of this study identified the key factors contributing to the development of fair play in sports. Therefore, the results can be utilized in designing and planning training programs for sports coaches and in developing tools for evaluating their performance.

Conclusion: Moreover, by emphasizing the role of continuous education and cultural development through appropriate platforms and drawing on authentic national role models, this study outlines a clear path for transforming sports into a foundation for the moral and social advancement of society.

منابع و مأخذ:

داشاب، مهریار و صارمی، سپهر (1403). مسئولیت عینی ورزشکاران در قبال دوپینگ؛ با تاکید بر رویه دیوان داوری ورزش،https://civilica.com/doc/2158428
سیف پناهی شعبانی جبار، خسرومنش رحیم، براخاص حسین (1400). طراحی مدل عوامل اثرگذار بر عملکرد و موفقیت ورزشی باشگاه های فوتبال. رویکردهای نوین در مدیریت ورزشی،‌ ۹ (۳۵) :۱۶۱-۱۷۷
شریفی, مصطفی , صادقی, هادی و ندایی, طاهره . (1403). بررسی تعارض اخلاق جوانمردی با منافع در مسابقات ورزشی. تأملات اخلاقی, 5(2), 133-146. doi: 10.30470/ٍER.2024.2001830.1213
شفیعی, شهرام , زارعیان, حسین و براخاص قرمیش, حسین . (1396). تأثیر هوش تجاری بر عملکرد مالی از طریق نوآوری و موفقیت برند (مطالعۀ موردی: باشگاه‌های خصوصی ورزشی شهر رشت). مطالعات مدیریت ورزشی, 9(41), 127-146. doi: 10.22089/smrj.2017.918
صفری, مهدی و زمانی نوکاآبادی, علیرضا . (1403). ارائه مدل اخلاق در ورزش: (مطالعه موردی: ورزش حرفه‌ای). رویکردهایی نوین در مدیریت ورزشی, (), -. doi: 10.22034/ntsmj.2024.2030015.1017
عرفانی, نصراله و پارساجو, علی . (1396). راهکارهای توسعه اخلاق جوانمردی در بین ورزشکاران بخش قهرمانی استان همدان. پژوهش های معاصر در مدیریت ورزشی, 7(14), 17-27. doi: 10.22084/smms.2018.11437.1924
قربانی, محمدحسین , امیری مقدم, مرجان و زارعیان, حسین . (1398). شناسایی و تدوین الگوی ارزش های اخلاقی در ورزش ایران. پژوهش در ورزش تربیتی, 7(17), 277-304. doi: 10.22089/res.2018.5239.1398
گرجی مرغملکی, رضا , سلیمی, مهدی و نظری, رسول . (1402). مدل نهادینه سازی جو اخلاقی در فوتبال حرفه ای ایران با رویکرد داده بنیاد. مطالعات راهبردی ورزش و جوانان, 22(59), 239-258. doi: 10.22034/ssys.2022.1470.2012
مند علی زاده زینب. طراحی الگوی نهادینه شدن اخلاق در ورزش (1399). اخلاق در علوم و فناوری، ۱۵ (۴) :۱۴۷-۱۵۴
Asadi, F. (2023). The philosophy of chivalry and bravery in power sports. Journal of Teleological Science, 3, 103-118.
Barbero-Inchaurbe, A., Martínez-de-Ibarreta, C., & Martín-Magdalena, J. (2025). The impact of the Social Fair Play project on Spanish professional football clubs’ corporate social responsibility. Soccer & Society, 26(1), 1-18.
Choi, Y. L., & Lee, Y. K. (2019). An Analysis on the Sports Ethics Awareness of University Student Athletes. Journal of Digital Convergence, 17(11), 569-576.
Galily, Y., Samuel, R. D., & Edson Filho, G. T. (2021). The Psychology of Sport, Performance and Ethics. Frontiers in Psychology, 12. (Iran) with their sports achievement. International Journal of Sport Studies. 2(8), 385-392.
Kowalska, J. E. (2022). Zasada fair play jako wsparcie działań profilaktycznych wzmacniających młodzież w kryzysie wartości. Kultura-Społeczeństwo-Edukacja, (1), 39-50.
Ludwiczak, M., & Bronikowska, M. (2022). Fair play in a context of physical education and sports behaviours. International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(4), 2452.
Matić, R., Dremel, A., & Matić, M. (2012). Fair play in sports and the influence on social values: on intensity, universality, and possible mutuality of the relationship. In Nepoznat skup (pp. 26-29).
Pezdek, K. (2025). Fair play principle in esports. Sport, Ethics and Philosophy, 19(1), 65-78.
Popescu, V., & Masari, G. A. (2011). Comparative analysis of athletes’ fair play attitude according to specific variables conditioned by sports training and competition. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 12, 24-29.
Ropa, A., Malahova, L., & Jakovļeva, M. (2024). Animal Ethics or Sport Ethics? A Historical Approach to Professional Ethics in Equestrian Sports.
Santos, A. R. R. (2005). Espírito esportivo–fair play e a prática de esportes. Revista Mackenzie de Educação Física e Esporte, 4(4).
Thornton, P., Champion, W. T., Ruddell, L., & Ruddell, L. (2011). Sports ethics for sports management professionals. Jones & Bartlett Publisher.