کاربرد هورمونهای گیاهی در دهه اخیر با توجه به گسترش کشاورزی پایدار مورد توجه قرار گرفته است و از این رو باید در مدیریت تلفیقی گیاهان زراعی مورد تحقیق قرار گیرد. به منظور بررسی اثر کاربرد هورمونهای مختلف گیاهی (اکسین و جیبرلین) بر برخی ویژگیهای زراعی، فیزیولوژیکی و ب چکیده کامل
کاربرد هورمونهای گیاهی در دهه اخیر با توجه به گسترش کشاورزی پایدار مورد توجه قرار گرفته است و از این رو باید در مدیریت تلفیقی گیاهان زراعی مورد تحقیق قرار گیرد. به منظور بررسی اثر کاربرد هورمونهای مختلف گیاهی (اکسین و جیبرلین) بر برخی ویژگیهای زراعی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی خاکشیر تحت سطوح مختلف اسید هیومیک، آزمایشی به صورت کرت-های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار طی دو سال در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل (چاه نیمه) اجرا شد. عامل اصلی شامل دو غلظت اسید هیومیک (صفر و 5 لیتر در هکتار) و عامل فرعی شامل نه غلظت محلولپاشی شامل شاهد (محلولپاشی با آب مقطر)، هورمون اکسین در غلظتهای 10، 20، 30 و 40 میلی گرم بر لیتر ایندول بوتیریک اسید و هورمون جیبرلین در غلظت های 15، 30، 45 و 60 میلی گرم بر لیتر بود. نتایج تجزیه مرکب دادهها نشان داد که اثر سه جانبه تیمارهای آزمایشی برای هیچ کدام از صفات مورد بررسی معنی دار نبوده اما برهمکنش اسید هیومیک و محلول پاشی بر تمامی صفات مورد بررسی معنی دار بود. هیومیک به طور معنیداری باعث افزایش ارتفاع بوته، تعداد دانه در خورجین، درصد کلروفیل برگ، درصد پروتئین، شاخص برداشت، عملکرد دانه، موسیلاژ و اسید چرب غیر اشباع همچنین سطح محلولپاشی 20 میلی گرم بر لیتر ایندول بوتیریک اسید باعث افزایش ارتفاع بوته، تعداد دانه در خورجین، وزن 1000 دانه و کلروفیل برگ و سطوح 60 و 45 میلیگرم بر لیتر جیبرلین صفات ارتفاع بوته وزن 1000 دانه خاکشیر گردید. درحالت کلی میتوان گفت سطح 5 لیتر در هکتار اسید هیومیک و محلولپاشی 20 میلیگرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید برای گیاه خاکشیر مناسب میباشد.
پرونده مقاله