شناسایی ژنهای مرتبط با تحمل به تنشها و مکانیسمهای تحمل به آنها یک عامل مهم برای ایجاد مقاومت در گیاهان است. بههمین منظور؛ آزمایشی با استفاده از 99 ژنوتیپ برنج در سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط غرقاب و تنش خشکی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه چکیده کامل
شناسایی ژنهای مرتبط با تحمل به تنشها و مکانیسمهای تحمل به آنها یک عامل مهم برای ایجاد مقاومت در گیاهان است. بههمین منظور؛ آزمایشی با استفاده از 99 ژنوتیپ برنج در سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط غرقاب و تنش خشکی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه گنبد کاووس در سال 1397 اجرا شد. در شرایط غرقاب در طول دوره رشد گیاه آبیاری انجام شد. برای اعمال تنش خشکی، آبیاری از مرحله سه برگی قطع شد. با توجه به منحنی رطوبت، میزان تنش 2 درصد رطوبت وزنی معادل 55/0- مگا پاسکل تخمین زده شد. صفات ارزیابی شده در هر دو شرایط کشت تفاوت معنیداری با هم داشتند. تجزیه ارتباط اطلاعات بهدست آمده از آزمایشهای مولکولی و بررسیهای فنوتیپی در شرایط غرقاب نشاندهنده این موضوع بود که از میان آللها، آلل RM129A با وزن تر ساقه و طول ریشه و آلل RM129G با وزنتر ریشه و عرض بزرگترین برگ و آلل RM129B با وزن خشک ریشه و طول بزرگترین برگ و آلل RM1029I با وزن خشک ساقه و طول بزرگترین برگ و در شرایط تنش خشکی آلل RM1029G با وزن خشک ساقه، حجم ریشه و تعداد ریشه دارای بیشترین ارتباط با صفتهای مورد ارزیابی در آزمایش بودند. پرایمر RM1029 یکی از پرایمرهای مهم در مرحله گیاهچه شناسایی شد. از نتایج حاصل از این پژوهش میتوان در جهت افزایش تحمل به خشکی ارقام برنج استفاده نمود.
پرونده مقاله
نیتروژن مهمترین عامل محدودکننده رشد و عملکرد گیاهان زراعی، به خصوص غلات است. لذا با هدف بررسی کارایی مصرف نیتروژن و اجزای آن در غلات مختلف تحت شرایط عدم استفاده از نیتروژن و شرایط مطلوب نیتروژن، آزمایشی مزرعهای بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تک چکیده کامل
نیتروژن مهمترین عامل محدودکننده رشد و عملکرد گیاهان زراعی، به خصوص غلات است. لذا با هدف بررسی کارایی مصرف نیتروژن و اجزای آن در غلات مختلف تحت شرایط عدم استفاده از نیتروژن و شرایط مطلوب نیتروژن، آزمایشی مزرعهای بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار در دانشگاه گنبد کاووس در سال 97-1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل غلات در 7 سطح شامل گندم نان رقم کوهدشت (Triticum Aestivum L.)، گندم دوروم رقم سیمره (Triticum turgidum L.)، جو شش ردیفه رقم صحرا، جو دو ردیفه رقم خرم، جو لخت لاین17 (Hordeum vulgare L.)، یولاف زراعی رقم کانادایی (Avena sativa L.) و تریتیکاله رقم جوانیلو (Triticosecale Wittmack L.) و عامل نیتروژن در دو سطح شاهد (صفر) و مطلوب مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر متقابل غلات × نیتروژن بر کارایی بهرهوری نیتروژن، کارایی جذب نیتروژن، کارایی مصرف نیتروژن، شاخص برداشت نیتروژن، درصد نیتروژن و پروتئین دانه اثر معنیداری نداشت. اما اثر اصلی نیتروژن و غلات بر کارایی جذب نیتروژن، کارایی مصرف نیتروژن و درصد پروتئین دانه در سطح یک درصد معنیدار بود. در حالی که شاخص برداشت تنها تحت تاثیر غلات قرار گرفت، همچنین انتقال مجدد نیتروژن تحت تاثیر غلات، نیتروژن و اثر متقابل این دو قرار گرفت. در نهایت نتایج این آزمایش نشان داد که در شرایط مطلوب نیتروژن در تمام غلات مورد مطالعه، کارایی مصرف نیتروژن افزایش یافت. کارآیی مصرف نیتروژن متشکل از دو جزء کارآیی جذب نیتروژن و کارآیی بهرهوری نیتروژن است درنتیجه، افزایش در کارآیی مصرف نیتروژن بیشتر بهدلیل بهبود در کارآیی جذب نیتروژن میباشد. همچنین در تمام غلات در شرایط مطلوب نیتروژن درصد پروتئین و عملکرد دانه افزایش یافت که افزایش درصد پروتئین ناشی افزایش انتقال مجدد نیتروژن بود. از طرفی جو لخت نسبت به سایر غلات از کارایی مصرف نیتروژن بالاتری برخوردار بود.
پرونده مقاله