مقایسه اثربخشی خانواده درمانی بوئنی و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) بر تمایزیافتگی مادران دارای تک‌فرزند
محورهای موضوعی : مطالعات اسلامی ایرانی خانواده
فرحناز کرانیان
1
,
مختار عارفی
2
,
حسن امیری
3
1 - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
2 - استادیار گروه روانشناسی و مشاوره، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
3 - استادیار گروه روانشناسی و مشاوره، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
کلید واژه: Differentiation, تمایزیافتگی, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, Acceptance and Commitment Therapy (ACT), خانواده درمانی بوئنی, Bowenian Family Therapy,
چکیده مقاله :
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی خانواده درمانی بوئنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تمایزیافتگی مادران دارای تک‌فرزند انجام گرفت. روش: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی و طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش شامل مادران تک‌فرزند پیش‌دبستانی مهدکودک های کرمانشاه در سال 1399 بودند. تعداد 45 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی با جایگزینی در دوگروه آزمایش و یک گروه گواه، به تعداد برابر 15 نفر گمارده شدند. داده ها در مراحل پیش‌آزمون-پس‌آزمون با مقیاس تمایزیافتگی اسکورن (1998) گردآوری شد. اعضای گروه آزمایش پس از اجرای پیش‌آزمون بطور جداگانه در هشت جلسه هفتگی 5/1 ساعته خانواده درمانی بوئنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد اثر خانواده درمانی بوئنی و اثر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تمایزیافتگی در افراد معنادار و با ثبات است(05/0 >P). نتایج آزمون بونفرونی نشان داد با توجه به اندازه تفاضل ها، اثربخشی خانواده درمانی بوئنی در هم سنجی با مداخله دیگر بر افزایش تمایزیافتگی و مولفه های مربوط به آن بیشتر بود. نتیجه گیری: هر دو روش درمانی می توانند در افزایش تمایزیافتگی مادران موثر باشند، با این وجود می توان برای خانواده درمانی بوئنی نسبت به مداخله‌های دیگر اثربخشی بیشتری قائل شد.
The aim of this study was to compare the effectiveness of Bowenian family therapy and acceptance and commitment-based therapy on differentiation of mothers with one child. This research is a quasi-experimental study with a pretest-posttest design with two experimental groups and a control group. The statistical population of the study included mothers of preschool single children in Kermanshah kindergartens in 2020. A total of 45 people were selected by simple random sampling and randomly assigned to two experimental groups and one control group, equal to 15 people. Data were collected in pretest-posttest stages with Skowron (1998) differentiation scale. After performing the pre-test, the members of the experimental group participated separately in eight weekly 1.5-hour sessions of Bowenian family therapy and acceptance and commitment therapy. Covariance analysis and Bonferroni post hoc test were used to analyze the data. The results of analysis of covariance showed that the effect of Bowenian family therapy and the effect of acceptance and commitment therapy on differentiation in individuals is significant and stable (P<0.05). The results of Bonferroni test showed that due to the size of the differences, the effectiveness of Bowenian family therapy in comparison with other interventions on increasing differentiation and related components was higher. Both treatments can be effective in increasing maternal differentiation, however, Bowenian family therapy can be considered more effective than other interventions.
_||_