زلزله همیشه یکی از خطرناکترین و مهمترین خطرات طبیعی بوده است که همیشه شهرها را تهدید میکند. عواقب زلزله، هم از نظر فراوانی و هم از نظر خساراتی که به بار میآورد، بر جامعه تأثیر میگذارد. تابآوری جامعه یک چارچوب مفهومی برای سنجش توانایی جامعه برای مقابله با تغییرات و شرایط اضطراری فراهم میکند. هدف اصلی این پژوهش تحلیل وضعیت تابآوری نهادی کلانشهر کرمانشاه در برابر خطر زلزله میباشد. جامعه آماری ساکنان شهر کرمانشاه میباشند و برای تعیین حجم نمونه با استناد به فرمول کوکران 385 نفر تعیین شده و انتخاب نمونه با استفاده از روش نمونهگیری طبقهای انجام شده است. همچنین، از روش اسنادی و مطالعات کتابخانهای جهت تدوین مبانی و دیدگاهها نظری و پرسشنامه جهت گردآوری دادههای مربوط به تابآوری نهادی شهر کرمانشاه استفاده شده است، برای تجریه و تحلیل دادهها و اطلاعات از نرمافزارهای GIS, SPSS، مدل CODAS و و روش CV استفاده شده است. نتایج نشان میدهد، در تمامی مؤلفهها در سطح 95/0 تفاوت معنیدار وجود دارد و در بعضی از مؤلفهها میانگین بالاتر از مقدار متوسط سه و در بعضی از مؤلفهها پایینتر از مقدار متوسط سه میباشد، همچنین نتایج مدل کوداس نشان میدهد؛ مناطق هشت و هفت در رتبههای اول و دوم و دارای وضعیت نسبتاً خوب؛ مناطق یک و چهار در رتبههای سوم و چهارم و در وضعیت متوسط و مناطق؛ دو، سه، شش و پنج به ترتیب در رتبههای پنج تا هشتم و در وضعیت ضعیف قرار گرفتهاند و بیشترین اختلاف و نابرابری مربوط به مؤلفۀ چه میزان نهادهای دولتی و محلی (شورا و شهرداری برای جلوگیری از پیامدها و خسارات ناشی از زلزله برنامهریزی کردهاند، میباشد.
پرونده مقاله