امروزه شیوه ساخت خانهها با سبک بومی در مناطق روستایی در حال از بین رفتن است و تنها برخی خانههای بومی موجود با تغییراتی که در معماری آنها برای رفع نیازهای ساکنان اعمال شده است امکان بقا و حضور در محیط روستا را دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی و مستندسازی الگوهای تغییرات در چکیده کامل
امروزه شیوه ساخت خانهها با سبک بومی در مناطق روستایی در حال از بین رفتن است و تنها برخی خانههای بومی موجود با تغییراتی که در معماری آنها برای رفع نیازهای ساکنان اعمال شده است امکان بقا و حضور در محیط روستا را دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی و مستندسازی الگوهای تغییرات در معماری بومی خانههای روستایی و ارائه طرحهای پیشنهادی مسکن بر اساس این تغییرات است. در راستای هدف کاربردی پژوهش که حفظ وجهه بومی خانه در روستا است از روش بررسی توصیفی-تحلیلی استفاده شده است که در آن با استفاده از مطالعات کتابخانهای – اسنادی و میدانی، دادههای اولیه پژوهش شامل پلان وضع موجود و پرسش از ساکنان در ارتباط با نحوه تغییرات گردآوری گردید. در این پژوهش پنج خانه با الگوی مشترک اولیه از بین ۲۰ خانه بومی در روستای طولارود بالا در بازه زمانی سالهای 1398-1400 به صورت هدفمند و غیراحتمالی انتخاب شدند. از روش نحو فضا جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. مقایسه تطبیقی مؤلفههای نحو فضا بر روی مشخصههای خانه بومی صورت پذیرفت سپس از طریق استدلال استنتاجی مطابقت مشخصهها در الگوهای تکوینی ممکن به انتخاب طرحهای پیشنهادی منجرگردید. بر اساس نتایج ویژگیهایی همچون عمق کم (میزان 1) و هم پیوندی بالای ایوان (متوسط میزان 7) و قرارگیری ایوان در لایه اولیه خانه (لایه 1- 2) از ویژگیهای معماری بومی بوده که با اضافه شدن فضاهای جدید و مرتفع نمودن نیازهای ساکنان همچنان این ویژگیها باقی مانده است. در انتها بکارگیری طرحهای معماری تکوینی منطبق بر الگوی بومی در ساخت مسکن برای روستاییان، به جای الگوهای شهری در حال اجرا پیشنهاد میگردد.
پرونده مقاله