همانطور که میدانیم ادبیات شفاهی هر ملت، بهترین بیان کنندۀ باورها و ذهنیات یک ملت و سیاستهای حاکم بر ایشان است و تاریخ هر ملتی را، میتوان با تأمل در فرهنگ آن ملت، از جمله ترانههایشان جستجو کرد. ترانهها و تصنیفهایی که گاه برای تغییر یک حکومت یا یک سیاست، ملتی را مت چکیده کامل
همانطور که میدانیم ادبیات شفاهی هر ملت، بهترین بیان کنندۀ باورها و ذهنیات یک ملت و سیاستهای حاکم بر ایشان است و تاریخ هر ملتی را، میتوان با تأمل در فرهنگ آن ملت، از جمله ترانههایشان جستجو کرد. ترانهها و تصنیفهایی که گاه برای تغییر یک حکومت یا یک سیاست، ملتی را متحد کردهاند و یا طبق شرایط سیاسی خاص، متولد شدهاند، مانند اشعار و ترانههای دورۀ مشروطیت که در این دوره وحدت موضوعی و مضمونی، به چشم میخورد و مضامینی چون دعوت به مبارزه، ترسیم چهرۀ بیدادگری و کجفهمی پادشاهان، بیان جنایات مستبدان داخلی و خارجی و شرح خیانتهای آنان به مملکت ایران، ستایش آزادی و شهدای آن و القای امید به آینده، دعوت به مبارزه با یاری گرفتن از عناصری چون ارتقای سطح آگاهی مردم و بزرگداشت شهدای راه آزادی. از این رو جلوههای گوناگون ادب پایداری آیینی، ملی و انسانی شکل گرفت. برای شکوفایی این مؤلفهها، عصر مشروطه سهم بسیاری دارد، به دلیل آنکه آغازگر تحولات نوینی در عرصۀ سیاسی و اجتماعی و به تبع آن تغییراتی در حوزۀ فرهنگ و ادبیات کشور همچون دموکراسی بود. در این جستار، سعی بر این است که با بررسی اشعار دورۀ مشروطه، هماهنگی شاعران و همچنین وحدت موضوعی و مضمونی اشعار را، بررسی نماییم. این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی(کتابخانهای) انجام گرفته است
پرونده مقاله
معنی ترانه و تصنیف، نوع اجرا و تاریخچۀ شکل گیریِ آنها، از مباحثی است که ذهن بسیاری از محققان را به خود مشغول داشته است. بعضی، هر دو مقوله را یکی میکنند و به انواع خواندنها، ترانه میگویند، در حالیکه در شیوۀ اجرا، فرق بسیار است. و یا از دیدگاه بعضی از محققان و شاعران چکیده کامل
معنی ترانه و تصنیف، نوع اجرا و تاریخچۀ شکل گیریِ آنها، از مباحثی است که ذهن بسیاری از محققان را به خود مشغول داشته است. بعضی، هر دو مقوله را یکی میکنند و به انواع خواندنها، ترانه میگویند، در حالیکه در شیوۀ اجرا، فرق بسیار است. و یا از دیدگاه بعضی از محققان و شاعران دو بیتی، رباعی، قطعه و شاید غزل کوتاه را، نیز، ترانه مینامند و از دیدگاه آنها تنها قالبِ کوتاهِ ترانه است که آنرا، از قصیده، مثنوی، غزل و دیگر قالبهای شعری جدا میکند، حتی مرحوم ملکالشعرای بهار، که خود پایهگذار علم سبکشناسی است، تصنیف را نوعی از اشعار هجایی محلی که قبل از اسلام در ایران رایج بوده، دانستهاند و فرق زیادی بین شعر و تصنیف قائل نشدهاند و هر شعری را خاصه در مزاحفات بحر هزج و رجز، به جای تصنیف به کار بردهاند و از سوی دیگر ترانه را پایینتر از شعر و غزل قرارداده و صاحبان فن، نیز، کمتر به ضبط آنها مبادرت نمودهاند؛ در حالیکه وجود فهلویات نشان میدهد که قدمت ترانه، از شعر بیشتر است. در این مقاله، با بررسی مشخصاتِ ترانه و تصنیف، ضمن اینکه معنیِ درستی از این دو مقوله، ارائه میشود، بیان میداریم که ترانه و تصنیف، از لحاظ خوانِش تفاوت بسیاری دارند. ترانه بر پایهی احساساتِ درونیی خواننده، شاد یا غمگین و بهطور یکنواخت، اما تصنیف در چارچوب خاص و اصول اساسی خوانده میشود و باید شروع، میانه و فرودِ مناسب داشته باشد. این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی(کتابخانهای) انجام گرفته است
پرونده مقاله
تاریخ بیهقی، یکی از آفرینش های کم نظیر ادب فارسی است که قلم توانایِ ابوالفضل بیهقی، به آن بافت داستانی بخشیده است.
بیهقی، فضایِ رویدادهای تاریخی را باز میگذارد و با استفاده از عناصری چون شخصیتپردازی، گفتگو، زاویه دیدِ مناسب، بررسی جزییات، توصیف کسان و چیزها و ... نه چکیده کامل
تاریخ بیهقی، یکی از آفرینش های کم نظیر ادب فارسی است که قلم توانایِ ابوالفضل بیهقی، به آن بافت داستانی بخشیده است.
بیهقی، فضایِ رویدادهای تاریخی را باز میگذارد و با استفاده از عناصری چون شخصیتپردازی، گفتگو، زاویه دیدِ مناسب، بررسی جزییات، توصیف کسان و چیزها و ... نه تنها خوانندگان را به آن فضا نزدیک میگرداند؛ بلکه ارتباطی صمیمانه، نیز، با خوانندگان برقرار می کند.
این مقاله سرِ آن دارد که با بررسی عناصر داستان، در حکایت افشین و بودلف، هنر داستان پردازیِ بیهقی را بررسی نماید و نشان دهد که آیا بیهقی، داستان پردازی کرده و یا فقط به عناصر داستان نزدیک شده است؟
برای رسیدن به این مهم، عناصر موجود در حکایت افشین و بودلف را، با نظریه های ادبیات داستانی، مقایسه می نماییم
پرونده مقاله