سرطان روده بزرگ یکی از شایع ترین تومورها در جمعیت انسانی است. داروهای زیادی جهت درمان انواع مختلف سرطان در بازار موجود می باشد ولی به علت اثرات سمی و تاثیرات جانبی استفاده از آنها محدود شده است و در دهه اخیر متخصصین این حوزه بدنبال جایگزین مناسب برای داروهای ضد سرطانی ر چکیده کامل
سرطان روده بزرگ یکی از شایع ترین تومورها در جمعیت انسانی است. داروهای زیادی جهت درمان انواع مختلف سرطان در بازار موجود می باشد ولی به علت اثرات سمی و تاثیرات جانبی استفاده از آنها محدود شده است و در دهه اخیر متخصصین این حوزه بدنبال جایگزین مناسب برای داروهای ضد سرطانی رایج می باشند. هدف از این مطالعه ارزیابی مقایسه اثرات داروی اگزالی پلاتین بر میزان نیتریک اکساید در رده سلولی سرطانی کولورکتال SW480 و غیر سرطانی HEK293 انجام شده است. در این مطالعه تجربی، اگزالی پلاتین در غلظت های 95/1، 9/3، 8/7، 6/15، 25/31، 5/62، 125، 250 و 500 میکروگرم در میلی لیتر تهیه شد و اثر سیتوتوکسیک بر روی سلول های SW480 و HEK293 با استفاده از روش MTT بررسی شد. اکسید نیتریک با استفاده از روشGriess اندازه گیری شد و از روش Real Time PCR برای ارزیابی بیان ژن iNOS استفاده شد. در نهایت، از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون t برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که اگزالی پلاتین در غلظت های 8/7 تا 250 میکروگرم بر میلی لیتر روی سلول های SW480 اثر کشنده ای بر روی سلول دارد اما دربقیه غلظت ها هیچ اثر سمیت سلولی بر روی رده ی سلولی طبیعی نشان نداد. اگزالی پلاتین در غلظت های 10، 20 و 40 میکروگرم در میلی لیتر تولید اکسید نیتریک در رده های سلولی SW480به طور قابل توجهی متفاوت از سلول های HEK293به عنوان رده سلولی نرمال است. نتایج Real Time PCR نشان داد که بیان ژن iNOS در سلول های SW480 و HEK293 تفاوت معنی داری با گروه کنترل ندارد (05/0 p >).
پرونده مقاله
هورمونهای استروئیدی جنسی می توانند بر تکثیر سلولهای سرطانی در سطح سلولی و مولکولی اثرگذار باشند. در این مطالعه به بررسی اثرات آپوپتوزی تستوسترون بر سلولهای سرطانی ریوی (A549) در محیط کشت سلولی پرداخته شد. این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، اثر سیتوتوکسیک هورمون تستوسترون چکیده کامل
هورمونهای استروئیدی جنسی می توانند بر تکثیر سلولهای سرطانی در سطح سلولی و مولکولی اثرگذار باشند. در این مطالعه به بررسی اثرات آپوپتوزی تستوسترون بر سلولهای سرطانی ریوی (A549) در محیط کشت سلولی پرداخته شد. این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، اثر سیتوتوکسیک هورمون تستوسترون بر سلولهای غیرسرطانی Hek293 و سلولهای سرطانی A549 با استفاده از تست MTT سنجیده شد. با استفاده از Real Time PCR بیان نسبی ژنهای آپوپتوزی Bax و ضدآپوپتوزی Bcl2 در سلولهای A549 در مواجهه با دوز IC50 تستوسترون ارزیابی شد. دادهها با استفاده از روش آماری آزمون واریانس یکطرفه بین گروهها مقایسه شدند.مواجهه سلولهایA549 و Hek293 با دوز بالای تستوسترون (1000 میکروگرم/میلی لیتر) سبب کاهش معنادار زندهمانی سلولها شد (01/0 > p). دوز IC50 تستوسترون سبب کاهش معنادار سطح بیان ژن ضدآپوپتوزی Bcl2 در سلولهای A549 شد (01/0 > p)، اما تغییر معناداری در سطح نسبی بیان ژن آپوپتوزی Bax ایجاد نکرد. غلظت سیتوتوکسیک تستوسترون با مهار سطح بیان ژن ضد آپوپتوزی Bcl2 سبب القای مرگ سلولی در سلولهای سرطانی ریه می گردد. بر این اساس، تستوسترون در دوز مناسب دارای اثرات ضد سرطانی بر علیه سلولهای سرطانی ریه است.
 
پرونده مقاله
علیرغم شماری از تحقیقات تجربی، اثرات التیامی سلولهای بنیادی بر زخمهای مزمن هنوز هم با چالش های جدی روبروست. مطالعه حاضر به بررسی اثر تزریق سلولهای فیبروبلاست جدا شده از پوست ختنهگاه بر بهبود هیستوپاتولوژیک زخم دیابتی در موشهای صحرایی نر پرداخته است. طی این تحقیق تج چکیده کامل
علیرغم شماری از تحقیقات تجربی، اثرات التیامی سلولهای بنیادی بر زخمهای مزمن هنوز هم با چالش های جدی روبروست. مطالعه حاضر به بررسی اثر تزریق سلولهای فیبروبلاست جدا شده از پوست ختنهگاه بر بهبود هیستوپاتولوژیک زخم دیابتی در موشهای صحرایی نر پرداخته است. طی این تحقیق تجربی آزمایشگاهی، 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه شاهد و تیمار تقسیمبندی شدند.گروههای شاهد و تیمار با استفاده از استرپتوزوتوسین مورد القای دیابت قرار گرفتند. با استفاده از پانچ بیوپسی، زخم در ناحیه پشتی نمونهها ایجاد گردید. در گروه تیمار سلولهای فیبروبلاست مشتق از پوست ختنهگاه به درون درم تزریق شدند. در روزهای 7، 14 و 21 پس از تیمار التیام زخم با استفاده از مشاهده مورفولوژیک، بررسی بافت شناسی از طریق رنگ آمیزی ائوزین-هماتوکسیلین و اندازه گیری زخم با استفاده از Image j مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه بین گروهها مقایسه شدند. مساحت زخم در روز 14 پس از تیمار در گروه تیمار شده با فیبروبلاست نسبت به گروه شاهد به طور معناداری کمتر بود (001/0 > p). بررسی بافت شناسی و مورفولوژی زخم نشان داد که ضخامت پوست در گروه تیمار در روزهای 14 و 21 نسبت به گروه شاهد دچار افزایش معناداری گردید (01/0 > p). از سویی، عوارض مورفولوژیک در بافت پوست متعاقب تزریق سلولهای فیبروبلاست مشاهده نگردید. نتایج بیانگر آنند که سلولهای فیبروبلاست قادر به تسریع التیام زخم دیابتی می باشند بدون آنکه عوارض مورفولوژیک در بافت پوست ایجاد کنند؛ بر این اساس، سلولهای فیبروبلاست مشتق از پوست ختنهگاه میتوانند در حوزه سلولدرمانی کاربرد داشته باشند.
پرونده مقاله
سیموستاتین دارویی است که در کاهش سطح کلسترول کاربرد وسیعی دارد. با توجه به نقش گسترده NO در سیستم های بیولوژیک بدن، می توان از آن به عنوان یکی از اهداف درمانی در بیماری های مختلف استفاده کرد. هدف از این پژوهش ارزیابی اثر سیموستاتین بر فعالیت آنزیم نیتریک اکسایدسنتاز در چکیده کامل
سیموستاتین دارویی است که در کاهش سطح کلسترول کاربرد وسیعی دارد. با توجه به نقش گسترده NO در سیستم های بیولوژیک بدن، می توان از آن به عنوان یکی از اهداف درمانی در بیماری های مختلف استفاده کرد. هدف از این پژوهش ارزیابی اثر سیموستاتین بر فعالیت آنزیم نیتریک اکسایدسنتاز در رده سلولی اندوتلیال عروقی HUVEC است. به منظور بررسی اثر سیمواستاتین بر رده سلولی HUVEC از روش MTT استفاده شد. اثر سیمواستاتین بر بیان ژن iNOS با استفاده از تکنیک Real-time PCR بررسی شد. تاثیر سیموستاتین بر سطح نیتریک اکساید در رده سلولی آندوتلیال عروقی (HUVEC) با استفاده از رنگسنجی گریس بررسی شد. بیان ژن آنزیم INOS در گروه دریافت کننده غلظت 55 میکرولیتر در میلی لیتر سیمواستاتین، در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت و افزایش یافت (05/0 P≤). سطح نیتریک اکساید در غلظتهای بالاتر از 125 میکرولیتر بر میلی لیتر سیموستاتین در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت. ولی در غلظتهای پایینتر (16، 31 و 62 میکرولیتر بر میلی لیتر) در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد و افزایش یافت (05/0P≤). با توجه به ارتباط سطح آنزیم نیتریک اکساید سنتاز اندوتلیالی و اثرات آن بر به ویژه بیماریهای قلبی- عروقی، و با توجه به تاثیر سیموستاتین بر افزایش بیان ژن نیتریک اکسابد سنتاز و سطح نیتریک اکساید استفاده از داروی سیموستاتین در بیمارانی که به خاطر اختلال در فعالیت نیتریک اکساید در سطح اندوتلیوم در معرض بیماری قرار می گیرند ممکن است سودمند باشد.
پرونده مقاله