نارسایی های اقدامات تامینی در سازمان های بین المللی داوری
محورهای موضوعی : تحقیقات حقوقی بین المللی
مریم قالیبافان
1
(دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب)
احمد شمس
2
(گروه حقوق بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز،تهران،ایران)
احد باقرزاده
3
(گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی،واحد تهران جنوب،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران)
کلید واژه: اقدامات تامینی و احتیاطی, دستور موقت, داوری اضطراری, قابلیت اجرای اقدامات موقت,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: در فضای فعلی داوری بین المللی، شاهد اهمیت روز افزون اموال و دارایی های مادی و معنوی هستیم که در صورت سوء استفاده یکی از طرفین می توانند ارزش خود را به راحتی از دست بدهند. تأخیر یا تطویل داوری در بسیاری از موارد موجب ورود خسارات سنگین و گاه غیرقابل جبران به خواهان می‌شود. مضاف بر آنکه در برخی دعاوی، موضوع برای خواهان به حدی از اهمیت برخوردار است که تعیین تکلیف نسبت به آن فوریت می یابد. این موضوع منجر به افزایش تقاضای اشخاص برای اقدامات حمایتی شده است تا با حفظ و تضمین موضوعات تحت داوری، جریان داوری بی اثر نگردد و درنتیجه طرفین متحمل خسارت نشوند.پژوهش حاضر در صدد برآمده تا مقررات سازمان های بین المللی داوری مانند مرکز داوری اتاق بازرگانی بین المللی، مرکز داوری وایپو، دیوان دائمی داوری، مرکز داوری ایکسید و دیوان داوری ورزش درخصوص اتخاذ تدابیر احتیاطی قبل و بعد از تشکیل مرجع داوری را مورد مطالعه قرار دهد و در نهایت نارسایی ها موجود در اجرای اقدامات احتیاطی بررسی و تا حد امکان برای آن چاره اندیشی نماید. روش: این پژوهش با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است. یافته ها و نتایج: امروزه اکثر مقررات بین المللی داوری اختیار داوران را برای صدور اقدامات احتیاطی به رسمیت شناخته اند. با این حال اتخاذ این تدابیر با معضلاتی روبروست که مهمترین آن اتخاذ اقدامات احتیاطی پیش از تشکیل مرجع داوری و نیز اجرای آن است. به عبارتی کنوانسیون نیویورک اجرای اقدامات موقت را پوشش نمی دهد.
Field and Aims: In the current environment of international arbitration, the increasing importance of material and intellectual property and properties can be seen, which can easily lose their value if abused by one of the parties. In many cases, the delay or prolongation of arbitration causes heavy and sometimes irreparable damages to the claimant. In addition, in some lawsuits, the issue is so important for the claimant that it becomes urgent to determine the decision. This issue has led to an increase in the demand of individuals for precautionary measures so that by preserving and guaranteeing the issues under arbitration, the arbitration process does not become ineffective, and as a result, the parties do not suffer damages. Most international arbitration rules recognize the power of arbitrators to issue precautionary measures. In this regard, the present research aims to examine the regulations of International arbitration institutions such as the ICC arbitration court, WIPO Arbitration Center, PCA, ICSID Arbitration Center, and the CAS regarding the adoption of precautionary measures before and after the formation of the arbitral tribunal and finally examine the inadequacies and problems in the enforcement of precautionary measures and think of solutions for them as much as possible. Method: This research was done using descriptive analytical method. Finding and Conclusion: However, the adoption of these measures faces problems, the most important of which is deciding on precautionary measures before forming an arbitral tribunal.