این مطالعه به منظور تعیین اثر تاریخ کاشت بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک ژنوتیپ های گلرنگ در کشت بهاره انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایة طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. سه تاریخ کاشت 1، 15 و 30 فروردین به عنوان عامل اصلی و چهار ژنوتیپ گلدشت، سین چکیده کامل
این مطالعه به منظور تعیین اثر تاریخ کاشت بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک ژنوتیپ های گلرنگ در کشت بهاره انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایة طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. سه تاریخ کاشت 1، 15 و 30 فروردین به عنوان عامل اصلی و چهار ژنوتیپ گلدشت، سینا، محلی اصفهان و اراک 2811 به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. صفاتی از قبیل وزن خشک گیاه در مراحل رویشی، غنچه دهی و گلدهی، سرعت رشد نسبی، ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد غوزه در بوته، تعداد دانه در غوزه، وزن صد دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت اندازه گیری شدند. اثر تاریخ کاشت بر صفات مورد بررسی به استثنای تعداد دانه در غوزه، وزن صددانه و شاخص برداشت معنی دار بود. تاریخ کاشت 1 و 30 فروردین به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد را نشان دادند. اثر متقابل تاریخ کاشت در ژنوتیپ برای صفات وزن خشک در مرحله رویشی، وزن خشک در مرحله غنچه دهی، وزن خشک در مرحله گلدهی و سرعت رشد نسبی محصول معنی دار بود. رقم سینا بیشترین و اراک 2811 کمترین عملکرد را داشتند. بیشترین همبستگی مثبت و معنی دار بین دو صفت عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه مشاهده شد. همچنین عملکرد دانه با سرعت رشد نسبی، همبستگی منفی و معنی داری داشت که بیانگر نقش این صفت فیزیولوژیک در عملکرد دانه گلرنگ بود. بنابراین کشت ژنوتیپ سینا در تاریخ 1 فروردین برای شرایط آب و هوایی کرمانشاه توصیه می گردد.
پرونده مقاله
چکیده پایین بودن درصد جوانه زنی و استقرار گیاهچه از مشکلات اساسی در مناطق شور می باشند. امروزه پیش تیمار بذر به عنوان عامل بهبود دهندۀی جوانه زنی و استقرار تحت تنش های محیطی معرفی شده است. به منظور تعیین اثر پیش تیمار بر شاخصهای جوانه زنی گندم تحت تنش شوری، آزمایشی به چکیده کامل
چکیده پایین بودن درصد جوانه زنی و استقرار گیاهچه از مشکلات اساسی در مناطق شور می باشند. امروزه پیش تیمار بذر به عنوان عامل بهبود دهندۀی جوانه زنی و استقرار تحت تنش های محیطی معرفی شده است. به منظور تعیین اثر پیش تیمار بر شاخصهای جوانه زنی گندم تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1394 اجرا شد. پیش تیمارها شامل نیترات پتاسیم، کلرید پتاسیم، کلرید کلسیم و سولفات کلسیم 1% و سطوح شوری شامل 0، 50، 100 و 150 میلی مولار کلرید سدیم بود. در کل، بذور پیش تیمار شده گندم در تمامی صفات نسبت به شاهد رشد بهتری داشتند. بین پیش تیمارها، نیترات پتاسیم و سولفات کلسیم اثرات ناشی از تنش شوری بر جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه را کاهش دادند. پیش تیمار با نیترات پتاسیم بیشترین اثر را بر درصد جوانه زنی، وزن خشک ساقه چه و گیاهچه های تحت تأثیر شوری داشت. همچنین، پیش تیمار سولفات کلسیم بیشترین تأثیر را بر وزن تر ریشه چه داشت. با افزایش سطوح شوری میزان جوانه زنی و مؤلفه های مرتبط با آن در گیاه گندم نقصان یافت و این در حالی است که کاربرد نیترات پتاسیم و سولفات کلسیم سبب کاهش اثرات منفی ناشی از شوری شد. اعمال پیش تیمار با نیترات پتاسیم و سولفات کلسیم برای بهبود جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه گندم تحت تنش شوری توصیه می شود.
پرونده مقاله