فهرست مقالات Endometrial stem cells

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - مطالعه اثر درمانی آرتمیسینین به همراه سلول های بنیادی آندومتر حاوی ژن TSP-1 بر آلزایمر در موش های مدل آلزایمر-دیابت القا شده با استرپتوزوتوسین
  پروین پورغلام پریچهره یغمایی مهدی نورالدینی زهرا حاج ابراهیمی
  10.30495/jcp.2023.22496
  آلزایمر شایع ترین بیماری تخریب کننده عصبی سالمندان است. استرس اکسیداتیو و التهاب نقش مهمی در بروز آلزایمر دارند. خطر ابتلا به آلزایمر در افراد دیابتی بالا می باشد و مقاومت به انسولین در مغز افراد آلزایمری اتفاق می افتد. تجمع پلاک های آمیلوئیدی منجر به رگزایی و افزایش نف چکیده کامل

  آلزایمر شایع ترین بیماری تخریب کننده عصبی سالمندان است. استرس اکسیداتیو و التهاب نقش مهمی در بروز آلزایمر دارند. خطر ابتلا به آلزایمر در افراد دیابتی بالا می باشد و مقاومت به انسولین در مغز افراد آلزایمری اتفاق می افتد. تجمع پلاک های آمیلوئیدی منجر به رگزایی و افزایش نفوذپذیری رگ ها می گردد. امروزه گیاهان داروئی به دلیل عوارض جانبی کمتر نسبت به داروهای شیمیایی موردتوجه قرار گرفته اند. در پژوهش حاضر اثر محافظتی فرآورده گیاهی آرتیمیسیا (آرتمیسینین) به همراه سلول های بنیادی اندومتریوم حاوی ژن آنتی آنژیوژنز (Thrombospondins-1 یا TSP-1) در بیماری آلزایمر القاء شده توسط استرپتوزوتوسین در مدل آزمایشگاهی رت نر دیابتی بررسی شد. 3 روز پس از القای آلزایمر و دیابت با استفاده از استرپتوزوتوسین، حیوانات سلول های بنیادی را ازطریق بینی دریافت کردند و سپس برای یک ماه آرتمیسینین را (50 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. وزن ابتدایی و انتهایی، میزان قند خون و اینترلوکین 6 سرم سنجیده شد و پلاک های آمیلوئیدی مغز با رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین بررسی شد. نتایج نشان داد که القای آلزایمر و دیابت منجر به کاهش معنی دار وزن بدن و افزایش قندخون، اینترلوکین 6 و پلاک های آمیلوئیدی مغز شد. تیمار با آرتمیسینین و سلول های بنیادی به طور مجزا و همزمان موجب بهبود این پارامترها گردید. نتایج نشان داد که می توان ازسلول های بنیادی آندومتر انسانی که حاوی ژن TSP-1 است به عنوان منبعی بالقوه از سلول های بنیادی در کنار آنتی اکسیدان طبیعی آرتیمیسینین جهت کاهش علائم بیماری آلزایمراستفاده نمود. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - بررسی بقا و چسبندگی سلول های استئوبلاست مشتق شده از سلول های بنیادی مزانشیمی کشت داده شده بر روی داربست PLGA/HA
  مژده صالحی جعفر آی نسرین لطفی بخشایش شیوا ایرانی سمیه ابراهیمی باروق
  ساختار بافت مهندسی شده شامل سلول، مسیرهای سیگنالینگ و داربست می باشد. کوپلیمر پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید (PLGA) به همراه هیدروکسی آپاتیت (HA) برای ساخت داربست مورد توجه میباشد. هدف از این مطالعه، بررسی زیست سازگاری و اثر داربست PLGA/HA بر سلول های استئوبلاست از پیش تمای چکیده کامل

  ساختار بافت مهندسی شده شامل سلول، مسیرهای سیگنالینگ و داربست می باشد. کوپلیمر پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید (PLGA) به همراه هیدروکسی آپاتیت (HA) برای ساخت داربست مورد توجه میباشد. هدف از این مطالعه، بررسی زیست سازگاری و اثر داربست PLGA/HA بر سلول های استئوبلاست از پیش تمایز یافته و چسبندگی سلول ها روی داربست می باشد. سلول های بنیادی اندومتریال از اندومتریوم جدا و بعد از القا تمایز استئوبلاستی، سلول های تمایز یافته به سطح داربست الکتروریسی PLGA/HA منتقل شدند. روند تمایزی توسط تست آلکالین فسفاتاز بررسی گردید. مورفولوژی سلول ها برروی داربست توسط عکسبرداری با SEM و زیست سازگاری داربست توسط تست MTT مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آلکالین فسفاتاز تمایز استئوبلاستی را تایید نمود. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان دهنده خصوصیات مناسب سطح داربست و سلولها توانایی اتصال و تکثیر مناسب تری روی نانوکامپوزیت داشتند. زیست سازگاری داربست نیز توسط تست MTT اثبات شد. داربست نانوکامپوزیتی PLGA/HA فوق دارای خصوصیات مناسب برای حمایت از اتصال و تکثیر سلول های تمایز یافته استئوبلاستی می باشد پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  3 - مطالعه تجربی بررسی تاثیرجایگاه پیوند داربست به همراه سلول‌های بنیادی مزانشیمی بر بهبودی دیابت در مدل موش بزرگ آزمایشگاهی
  الهام حویزی
  10.30495/jdb.2023.1966697.1331
  دیابت ملیتوس یک اختلال خودایمن ومزمن است که به سرعت درتمام دنیا به‌دلیل سبک زندگی و چاقی درحال گسترش است. ما دراین مطالعه با طراحی یک بافت مهندسی شده و پیوند آن به جایگاه‌های مختلف در مدل حیوانی، سعی در یافتن گامی موثر در کنترل بیماری دیابت داریم. سلول‌های بنیادی مزانشی چکیده کامل

  دیابت ملیتوس یک اختلال خودایمن ومزمن است که به سرعت درتمام دنیا به‌دلیل سبک زندگی و چاقی درحال گسترش است. ما دراین مطالعه با طراحی یک بافت مهندسی شده و پیوند آن به جایگاه‌های مختلف در مدل حیوانی، سعی در یافتن گامی موثر در کنترل بیماری دیابت داریم. سلول‌های بنیادی مزانشیمی آندومتر رحم (EnMSCs) بااستفاده از روش آنزیمی استحصال و داربست نانوفیبر PAN به روش الکتروریسی تهیه شد. EnMSCs بر داربست کشت و به رت‌های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین پیوند شدند. بافت‌های مهندسی شده در یک گروه برصفاق در حفره‌شکمی و در‌گروه دیگر در زیرپوست پیوند شدند. همچنین در گروه دیگری از رت‌ها EnMSCs از طریق دم تزریق شدند. بعد از پیوند گلوکز خون، انسولین و وزن رت‌ها اندازه‌گیری شد. یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که نحوه و مکان پیوند سلول‌های بنیادی نقش مهمی در‌کنترل بیماری دیابت ایفا می‌کند. درگروه‌های دریافت‌کننده EnMSCs غلظت گلوکز، سطح انسولین خون و همچنین وزن بدن نسبت به گروه کنترل بهبود یافتند. در رت‌های دریافت کننده پیوند در صفاق نسبت به سایر گروه‌ها، غلظت گلوکز به طور معنی‌داری کاهش‌یافته و سطح انسولین خون و وزن بدن به‌طور معنی‌داری افزایش یافتند. در گروه پیوند زیرپوست و گروه تزریق تفاوت معنی‌داری در معیارهای بررسی شده دیده نشد. باتوجه به نتایج این مطالعه، پیوند EnMSCs با استفاده از داربست PAN در محل صفاق می توانند برای درمان دیابت پیشنهاد شوند اگرچه نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه برای ارائه یک درمان کامل وجود دارد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  4 - بررسی اثر ترکیبی اندواستاتین‎ ‎همراه با سلول های بنیادی آندومتر‎ ‎بیان کننده ژن ضد رگزایی ‏TSP-1‎‏ بر فاکتورهای القاء کننده رگزایی در درمان سرطان پروستات موش صحرایی
  حسین عطار شاکری اسماعیل فتاحی محمدرضا نوروزی سیدعلی مومنی عباس پیریایی
  سرطان پروستات دومین علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان است. محرومیت از آندروژن باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در سرطان پروستات می شود. این امر منجر به فعال سازی مجدد سیگنالینگ گیرنده آندروژن ( AR ) می شود. بنابراین، درمان با آنتی اکسیدان ها به عنوان یک روش کمکی در چکیده کامل

  سرطان پروستات دومین علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان است. محرومیت از آندروژن باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در سرطان پروستات می شود. این امر منجر به فعال سازی مجدد سیگنالینگ گیرنده آندروژن ( AR ) می شود. بنابراین، درمان با آنتی اکسیدان ها به عنوان یک روش کمکی در درمان این سرطان مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، برای اولین بار، نشان دادیم که اندوستاتین همراه با سلولهای بنیادی آندومتر بیان کننده ژن ضد رگ زایی TSP-1‎ باعث بهبود فنوتیپ و ژنوتیپ آندروژن در سلولهای سرطانی پروستات موش صحرایی می شود. چهل موش صحرایی نر با وزن تقریبی 95-100 گرم از انیستیتو پاستور تهران خریداری شدند. حیوانات با تزریق رده ی سلولی LNCaP به مدت 12 هفته به سرطان پروستات مبتلا شدند. حیوانات مبتلا به سرطان پروستات بلافاصله به مدت 28 روز اندوستاتین دریافت کردند. سپس حیوانات مبتلا به سرطان پروستات، سلولهای بنیادی حاوی ژن ضد رگ زایی Tsp-1‎ را دریافت کردند. در مرحله ی بعد آزمایش ها و معاینات بافت شناسی انجام شد و سطح سرمی IL8‎ و VEGF اندازه گیری شد. در گروه دریافت کننده سلولها و داروها، مقدار و ارتفاع چین خوردگی دیواره آسینوس در مقایسه با گروه بیمار کاهش یافته بود. هم چنین شکل وزیکول ها مشخص و پوشش اپیتلیال منسجم و منظم بود. سطح سرمی IL8‎ و VEGF به طور قابل توجهی در گروه ترکیبی نسبت به گروه سرطان پروستات کاهش یافت 0.01 P≤‎ . پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  5 - تاثیر سلول های بنیادی آندومتریال به همراه داروی پومالیدوماید بر میزان گلوتاتیون و لیپید سرمی در پارکینسون القاء شده توسط 6-‌هیدروکسی‌دوپامین در رت نر نژاد ویستار
  الهام قاسمی دلیگانی مریم خسروی محمود سلامی زواره رامین حاجی خانی
  10.22034/ascij.2022.1939521.1303
  بیماری پارکینسون، دومین بیماری شایع نورودژنراتیو مرتبط با سن می باشد که تاکنون، روش درمانی موثری برای این بیماری شناخته نشده است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات سلول های بنیادی آندومترانسانی به همراه داروی ضدالتهاب پومالیدوماید بر میزان گلوتاتیون (GSH) و لیپیدهای سرمی (کل چکیده کامل

  بیماری پارکینسون، دومین بیماری شایع نورودژنراتیو مرتبط با سن می باشد که تاکنون، روش درمانی موثری برای این بیماری شناخته نشده است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات سلول های بنیادی آندومترانسانی به همراه داروی ضدالتهاب پومالیدوماید بر میزان گلوتاتیون (GSH) و لیپیدهای سرمی (کلسترول تام TCو لیپیوپروتئین با دانسیته پایینLDL:) در مدل پارکینسونی رت نر نژاد ویستار می باشد. 40 سر رت نر به صورت تصادفی به 5 گروه (8 حیوان در هر گروه) شامل: کنترل، پارکینسونی و 3 گروه تجربی پارکینسونی دریافت‌کننده سلول های بنیادی، پومالیدوماید و ترکیب سلول های بنیادی و پومالیدوماید تقسیم شدند. القای پارکینسون با تزریق 6- هیدروکسی دوپامین (غلظت 6 میکروگرم) در جسم مخطط به روش استریوتاکسی انجام شد. در هفته چهارم پس از جراحی، گروه های تجربی سه گانه، به ترتیب با4 میلی گرم بر کیلو گرم روزانه داروی پومالیدوماید، یکبار تزریق 100000 سلول بنیادی آندومتریال و ترکیب پومالیدوماید با دوز 4 میلی گرم بر کیلو گرم روزانه و تزریق سلول بنیادی آندومتریال به تعداد 100000 سلول طی مدت 28 روز تیمار شدند در پایان روز 28، از گروه‌ها نمونه خونی تهیه و فاکتورها سنجش شدند. نتایج نشان داد که افزایش معناداری در گلوتاتیون میان گروه های تیمارشده در مقایسه با گروه پارکینسونی وجود دارد. همچنین کاهش معناداری در گلوتاتیون گروه پارکینسونی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید. مقایسه میان گروه پارکینسونی و گروه تیمار شده با ترکیب پومالیدوماید و سلول های آندومتری بنیادی، کاهش معناداری را در میزان کلسترول نشان داد. سنجش میزان LDL نیز، کاهش معنادار میزان LDL در گروه های تیمار شده را در مقایسه با گروه پارکینسونی نشان داد. با توجه به بهبودنسبی فاکتورهای مورد سنجش در موش های پارکینسونی می توان از سلول های بنیادی آلوژنیک به عنوان منبعی بالقوه در تحقیقات آینده برای درمان بیماری پارکینسون همراه با داروی پومالیدوماید استفاده نمود. پرونده مقاله