-
دسترسی آزاد مقاله
1 - مروری بر جایگاه فیبر در تغذیه، سلامت و کاربرد و روش‌های اصلاح آن در صنایع غذایی
مروا حسینی پیمان رجاییامروزه اثرات سلامت بخش فیبر رژیمی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. فیبر رژیمی در مواد غذایی مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات وجود دارند و دارای کالری و چربی کمی هستند. فیبر کربوهیدراتی است که در بدن قابل تجزیه نیست و در دستگاه گوارش توسط آنزیم‎ها هضم نمی‌گردد. فیبرها شا چکیده کاملامروزه اثرات سلامت بخش فیبر رژیمی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. فیبر رژیمی در مواد غذایی مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات وجود دارند و دارای کالری و چربی کمی هستند. فیبر کربوهیدراتی است که در بدن قابل تجزیه نیست و در دستگاه گوارش توسط آنزیم‎ها هضم نمی‌گردد. فیبرها شامل سلولز، همی‌سلولز، صمغ، مواد پکتیک و لیگنین هستند که به علت ظرفیت جذب گلوکز، ظرفیت جذب کلسترول، ظرفیت نگهداری روغن و کالری بسیار کم در کاهش و درمان بیماری‌هایی مانند چاقی، دیابت، انواع سرطان‌ها، بیماریهای روده‌ای و بیماریهای قلبی عروقی موثر هستند. بسیاری از ضایعات صنایع غذایی مانند تفاله میوه‌ها، هسته خرما و سبوس غلات منابع مهم فیبر رژیمی می‎باشند که می‎توان از آنها به عنوان پری‌بیوتیک برای رشد و تکثیر باکتری‌های مفید روده استفاده نمود. فیبرها بر اساس خصوصیات فیزیکی به دو دسته محلول و نامحلول در آب تقسیم می‌گرددند. فیبرهای نامحلول به علت طعم نامطلوب و عملکرد ضعیف مورد استفاده قرار نمی‌گیرند که به وسیله روش‌هایی مانند اصلاح فیزیکی، شیمیایی، آنزیمی و ترکیبی به فیبر محلول تبدیل می‌شوند. به دلیل هزینه پایین، زمان کوتاه، عملیات ساده و بدون تولید زباله سمی روش فیزیکی بیشترین کاربرد را دارد. در این مقاله به بررسی انواع فیبر، خواص درمانی و روش‌های اصلاح آن پرداخته شده است. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
2 - مقایسه اثرات دو گیاه آویشن و میخک با محرک رشد در جیره غذایی بر صفات تولیدی جوجه‌های گوشتی
علی نوری امام زادهاین آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از یک مخلوط گیاهی در جیره غذایی بر صفات تولیدی جوجه‌های گوشتی انجام شد. 120 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار گروه آزمایشی و سه تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار مورد آزمایش قرارگرفتند. گروه‌های آزمایشی چکیده کاملاین آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از یک مخلوط گیاهی در جیره غذایی بر صفات تولیدی جوجه‌های گوشتی انجام شد. 120 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار گروه آزمایشی و سه تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار مورد آزمایش قرارگرفتند. گروه‌های آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون افزودنی)، گروه آنتی‌بیوتیک (05/0 درصد جیره)، گروه مخلوط گیاهی (4/0 درصد جبره) و گروه پری‌بیوتیک (05/0 درصد جیره) بود. در طول دوره به صورت هفتگی وزن بدن، مصرف خوراک اندازه‌گیری شد و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شد. یافته‌های آزمایش نشان داد که در مقایسه با گروه شاهد، پری‌بیوتیک و آنتی‌بیوتیک، استفاده از مخلوط گیاهی هیچ اثر معنی‌داری بر صفات وزن بدن، افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی جوجه های گوشتی نداشت. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
3 - اثر پر بیوتیک ساف‌مانان بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و میزان بقاء ماهی کوی (Koi carp)
حسین ورشوییاین تحقیق به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پری بیوتیک ساف مانان در جیره بر عملکرد رشد بچه ماهی کوی (Koi carp) انجام شد. در این تحقیق تعداد 120 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۲۰۰ گرم به‌مدت 8 هفته به 4 گروه و هرگروه دارای 3 تکرار بوده است. گروه‌های غذایی شامل گروه شاه چکیده کاملاین تحقیق به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پری بیوتیک ساف مانان در جیره بر عملکرد رشد بچه ماهی کوی (Koi carp) انجام شد. در این تحقیق تعداد 120 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۲۰۰ گرم به‌مدت 8 هفته به 4 گروه و هرگروه دارای 3 تکرار بوده است. گروه‌های غذایی شامل گروه شاهد، تیمار1 (05/0 درصد پربیوتیک ساف مانان در کیلوگرم غذا)، تیمار 2 (01/0 درصد پربیوتیک ساف مانان در کیلوگرم غذا)، تیمار 3 (15/0 درصد پربیوتیک ساف مانان در کیلوگرم غذا) بودند. شرایط پرورش در هر 12 استخر به صورت روزانه کنترل می‌شد. نتایج این مطالعه نشان داد افزودن سطوح مختلف پری بیوتیک ساف مانان به جیره ماهی کوی اثر معنی داری بر فاکتورهای رشد دارد. ماهیان تغذیه شده در تیمار 2 در انتهای آزمایش وزن بالاتر، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارها داشتند. همچنین استفاده از پری بیوتیک ساف مانان در 3 تیمار منجر به افزایش بقاء در آنها در مقایسه با گروه شاهد نشده است. در ترکیب لاشه، پری بیوتیک ساف مانان هیچ تغییری در میزان پروتیین وچربی لاشه‌ها ایجاد نکردند و تنها باعث افزایش خاکستر لاشه وکاهش رطوبت لاشه ماهی کوی شدند. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
4 - تاثیر پری‌بیوتیک سانیار بر کاهش آلودگی ترکیبات نیتروژنی آب و بهبود عملکرد فیزیولوژیکی ماهی کپور معمولی در سیستم بیوفلاک
حسین آدینهدر این پژوهش اثرات استفاده از پری بیوتیک پودری و مایع سانیار بر کیفیت ترکیبات نیترونی آب و عملکرد فیزیولوژیکی ماهی کپور معمولی در سیستم بیوفلاک مورد بررسی قرار گرفت. ماهی کپور معمولی (45/0± 09/10 گرم) در 18 مخزن (35 لیتر) در 6 تیمار به مدت 60 روز ذخیره شد که شامل چکیده کاملدر این پژوهش اثرات استفاده از پری بیوتیک پودری و مایع سانیار بر کیفیت ترکیبات نیترونی آب و عملکرد فیزیولوژیکی ماهی کپور معمولی در سیستم بیوفلاک مورد بررسی قرار گرفت. ماهی کپور معمولی (45/0± 09/10 گرم) در 18 مخزن (35 لیتر) در 6 تیمار به مدت 60 روز ذخیره شد که شامل موارد زیر است: تیمار شاهد بدون افزودنی با آب تمیز (C)، تیمار شاهد بدون افزودنی با فلاک (FC)، تیمارهای فلاک با 1/0 گرم و 2/0 گرم پری بیوتیک پودری (FP1 and FP2) و تیمارهای فلاک با 1 میلی لیتر و 2 میلی لیتر پری بیوتیک مایع (FL1 and FL2) در 100 گرم غذای پایه بود. پارامترهای آب در حد استاندارد برای این گونه حفظ شد. غلظت آمونیاک کل (TAN) بین تیمارهای آزمایشی اختلاف آماری معنی داری داشت. در تیمار FP1 عملکرد رشد ماهی به طور معنی داری بیشتر و ضریب تبدیل غذایی کمتر بدست آمد. بیشترین فعالیت پروتئاز روده (05/0± 42/8) در تیمار FP1 بدست آمد. سرم ایمونوگلوبولین و لیزوزیم در تیمارهای FP2 و FL1 به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده از 1/0 گرم پودر پری بیوتیک سانیار در 100 گرم غذا در سیستم بیوفلاک می تواند باعث بهبود کیفیت آب و عملکرد رشد و ایمنی ماهی کپور معمولی شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
5 - رشد و زنده‌مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در ماست هم‌زده کم‌چرب حاوی بتاگلوکان جو
مهدیه بدری آیناز علیزادهاثربخشی غذا های پروبیوتیک در گروی طول مدت زنده‌مانی پروبیوتیک ها در مواد غذایی حامل می‌باشد. بر همین اساس ارزیابی بقای این میکروب ها در ماده غذایی حامل طی تولید و نگهداری آن، از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش بتاگلوکان جو به‌عنوان جایگزین چربی، در چهار سطح 25/0، چکیده کاملاثربخشی غذا های پروبیوتیک در گروی طول مدت زنده‌مانی پروبیوتیک ها در مواد غذایی حامل می‌باشد. بر همین اساس ارزیابی بقای این میکروب ها در ماده غذایی حامل طی تولید و نگهداری آن، از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش بتاگلوکان جو به‌عنوان جایگزین چربی، در چهار سطح 25/0، 5/0، 75/0 و 1% به ماست پروبیوتیک کم‌چرب افزوده شد و تأثیر آن بر رشد باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیلوساسیدوفیلوس در روز های صفر، 1، 7 و 14 نگهداری و ویژگی های فیزیکوشیمیایی و حسی آن در روز 7 نگهداری ارزیابی گردید. نتایج آزمایش‌های میکروبی نشان داد تعداد لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس تا سطح بتاگلوکان 75/0% به طور معنی داری (05/0 p<) افزایش یافت، که دلیل این افزایش به خاصیت پری بیوتیکی این ترکیب مربوط می شود. در نمونه های حاوی 1% بتاگلوکان، رشد باکتری ها کمتر از سایر نمونه ها بود. نتایج فیزیکوشیمیایی نشان داد که اثر نوع تیمار روی اسیدیته، ماده خشک و آب‌اندازی تا سطح بتاگلوکان 75/0% معنی دار (05/0 >p) بود. نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده ها بیانگر آن است که نوع تیمار بر روی کاهش pH معنی دار (05/0 p<) بود. همچنین نوع تیمار تا 5/0% بتاگلوکان باعث کاهش ظرفیت نگهداری آب و افزایش ویسکوزیته شد (05/0 > p). می‌توان به این جمع‌بندی رسید که بتاگلوکان می تواند به‌عنوان جایگزین چربی در تولید ماست کم چرب پروبیوتیک در سطح 5/0% به کار رود تا با تولید یک غذای فراسودمند سین بیوتیک، انتخاب جدیدی برای مصرف کنندگان محصولات لبنی فراهم شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
6 - بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل پری‌بیوتیکی (ای-ماکس) بر قابلیت هضم و برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم بزغاله‌های بومی آذربایجان‌غربی
منیره دره‌زرشکی‌پور خسرو پارسائی‌مهر سعید حسین‌زاده پرویز فرهومنداین مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیکی (ای-ماکس) شامل ترکیبات دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر قابلیت هضم مواد مغذی و پارامترهای خونی در بزغاله های بومی آذربایجان‌غربی انجام شده است. در یک طرح بلوک کاملاً تصادفی،20 راس بزغاله ماده با میانگین چکیده کاملاین مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیکی (ای-ماکس) شامل ترکیبات دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر قابلیت هضم مواد مغذی و پارامترهای خونی در بزغاله های بومی آذربایجان‌غربی انجام شده است. در یک طرح بلوک کاملاً تصادفی،20 راس بزغاله ماده با میانگین وزن 8/1±1/11 کیلوگرم و سن حدود6-5ماه با 4جیره آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت.تیمارها شامل: 1)شاهد (بدون پری‌بیوتیک)، 2) جیره پایه+2گرم پری‌بیوتیک، 3) جیره پایه+ 4گرم پری‌بیوتیک، 4) جیره پایه+6گرم پری‌بیوتیک در روز، که به مصرف بزغاله ها رسید. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، ADFوNDF در بین گروه‌های آزمایشی اختلاف معنی‌داری نداشت. همچنین پارامترهای خونی شامل گلوکز، آلبومین، پروتئین تام، بتا هیدروکسی بوتیرات و BUNدر بین تیمارها اختلافی نداشت. بر اساس نتایج آزمایش می‌توان گفت، مکمل پربیوتیکی ای-ماکس در جیره بزغاله‌ها تاثیر معنی‌داری بر قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و پارامترهای بیوشیمیایی سرم ندارد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
7 - بررسی مقایسه‌ای اثر پری‌بیوتیک، آنتی‌بیوتیک محرک رشد، پروبیوتیک، دیواره سلولی مخمر و اسید‌فایر بر عملکرد جوجه‌های گوشتی
افشین ذاکری مهدی تقی نژاد رودبنه آیدین آیدین عزیز پور وحید حاجی آبالودر این مطالعه، 600 عدد جوجه یک روزه سویه Cobb 500 به شش گروه A، B،C،D ،E وF (هر گروه در قالب چهار تکرار 25 قطعه ای در شش قفس جداگانه) تقسیم‌بندی شدند. از ابتدا تا پایان دورة پرورشی، به جیره غذایی پایه گروه B آنتی بیوتیک محرک رشد به میزان g/ton 100، به گروه C پروبیوتیک ب چکیده کاملدر این مطالعه، 600 عدد جوجه یک روزه سویه Cobb 500 به شش گروه A، B،C،D ،E وF (هر گروه در قالب چهار تکرار 25 قطعه ای در شش قفس جداگانه) تقسیم‌بندی شدند. از ابتدا تا پایان دورة پرورشی، به جیره غذایی پایه گروه B آنتی بیوتیک محرک رشد به میزان g/ton 100، به گروه C پروبیوتیک با دز میانگین g/ton 100، به گروه D اسید فایر با دز g/ton 800، به گروهE پری بیوتیک با دز kg/ton1 و به گروه F دیواره سلولی مخمر با دز kg/ton4 افزوده شد، در حالی که جیره غذایی گروه A فاقد هرگونه مادة محرک رشد بود. جهت مطالعه پارامترهای تولیدی از جمله افزایش وزن، مرگ و میر، مقدار دان مصرفی، ضریب تبدیل غذایی (FCR) و فاکتور تولیدی اروپا (EEF) از هر گروه 100 قطعه جوجه هر هفته انتخاب و فاکتورهای تولیدی مورد نظر محاسبه گردید. در سه نوبت و در هر نوبت از هر گروه، تعداد 20 قطعه جوجه به صورت تصادفی انتخاب گردیده و خون گیری (یک روز قبل، 7 و 14 روز بعد از اولین واکسن B1 نیوکاسل) جهت انجام تست HIانجام گرفت. نتایج به دست آمده توسط آزمون های آماری نشان داد که استفاده از مواد محرک رشد طبیعی نه تنها باعث افزایش میزان ایمنی هومورال می شوند، بلکه فاکتور های تولیدی را نیز بهبود می بخشند (05/0p <). پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
8 - شناسایی پروفایل میکروبی پنیر شهری پگاه گلپایگان و بهینه سازی روند کاهش طعم تلخ آن از طریق افزودن ترکیبات پری‌بیوتیک
فاطمه داوری نفیسه سادات نقوی هاشم نیریدر تحقیق حاضر هدف، شناسایی پروفایل میکروبی پنیر شهری پگاه گلپایگان و کاهش طعم تلخ آن از طریق افزودن ترکیبات پری-بیوتیک آب پنیر و مالتودکسترین بوده است. میکروارگانیسم‌ها به روش‌های ماکروسکوپی، میکروسکوپی، آزمون‌های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی شدند. از ترکیبات پری‌بیوتیک چکیده کاملدر تحقیق حاضر هدف، شناسایی پروفایل میکروبی پنیر شهری پگاه گلپایگان و کاهش طعم تلخ آن از طریق افزودن ترکیبات پری-بیوتیک آب پنیر و مالتودکسترین بوده است. میکروارگانیسم‌ها به روش‌های ماکروسکوپی، میکروسکوپی، آزمون‌های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی شدند. از ترکیبات پری‌بیوتیک آب پنیر و مالتودکسترین به منظور کاهش طعم تلخ پنیر استفاده شد و بهینه‌‌سازی تولید پنیر به روش CCD با نرم افزار RSM انجام شد. ارزیابی حسی توسط گروه پانلیست و ارزیابی پروتئولیز با اندازه‌گیری ازت محلول به ازت کل و ازت غیر پروتئینی به ازت کل انجام شد. براساس نتایج حاصل، سه جدایه باکتریایی، یک جدایه قارچی و یک جدایه مخمری در پنیر شهری شناسایی شدند. نتایج آزمون سطح پاسخ در ارزیابی پروتئولیز نشان داد با افزایش مالتودکسترین و آب پنیرمقدار پروتئولیز افزایش یافت و در ارزیابی حسی با افزایش مالتودکسترین و آب پنیر مقدار ارزیابی حسی کاهش یافت. تأثیر مالتودکسترین و آب پنیر برارزیابی پروتئولیز و ارزیابی حسی معناداربود. مقادیر بهینه به دست آمده برای مالتودکسترین و آب پنیر به ترتیب 894/0 و 668/1 بود. درارزیابی حسی دو تیمار بیشترین امتیاز را از پانلیست‌ها دریافت کردند. مقدار مالتودکسترین و آب پنیر در دو تیمار به ترتیب(5/0 درصد و 75/1 درصد) و(75/1 درصد و 5/0 درصد) بود. هر دو تیمار در ارزیابی پروتئولیز، کاهش 22 درصدی پروتئولیز نسبت به نمونه شاهد را نشان دادند. تأثیر زمان رسیدن پنیر و تعداد میکروارگانیسم‌ها بر روی کاهش پروتئولیز و طعم تلخ معنادار بود. نتایج نشان داد که ترکیبات پری‌بیوتیک می‌توانند بر کاهش پروتئولیز و طعم تلخ پنیر مؤثر باشند. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
9 - تأثیر نوع و مقدار اینولین‌های استخراج‌شده از منابع مختلف بر ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی و حسی خامه کم‌چرب
ساناز پیرایش آتوسا فرخاین مطالعه به بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی (pH، اسیدیته، ویسکوزیته ظاهری، مؤلفه‌های رنگی) و حسی خامه کم‌چرب (10، 15 و 20 درصد چرب) حاوی اینولین در مقایسه با نمونهی شاهد (30 درصد چربی) می‌پردازد. از اینولین کاسنی (Cichorium intybus L.)، آرتیشو (Jerusalem L. Artichoke) و چکیده کاملاین مطالعه به بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی (pH، اسیدیته، ویسکوزیته ظاهری، مؤلفه‌های رنگی) و حسی خامه کم‌چرب (10، 15 و 20 درصد چرب) حاوی اینولین در مقایسه با نمونهی شاهد (30 درصد چربی) می‌پردازد. از اینولین کاسنی (Cichorium intybus L.)، آرتیشو (Jerusalem L. Artichoke) و باباآدم (Arctium lappa L.) در غلظت 5/1، 2 و 3 درصد وزنی/وزنی به‌عنوان جایگزین چربی استفاده شد. نتایج نشان داد، مدت‌زمان نگهداری، نوع و غلظت اینولین تأثیر معنی‌داری بر pH و اسیدیته خامه داشت (05/0 P <). حداکثر اسیدیته زمانی حاصل شد که از اینولین کاسنی به‌عنوان جایگزین چربی استفاده شد. در غلظت 3 درصد اینولین آرتیشو یا باباآدم و همچنین غلظت بیش از 5/1 درصد اینولین کاسنی، pH و اسیدیته خامه به بالاتر از آستانه قابل‌پذیرش رسید. باگذشت زمان، ویسکوزیته نمونهی شاهد به‌طور معنی‌داری کاهش یافت، اما ویسکوزیته‌ی نمونه‌های حاوی اینولین از پایداری بیش‌تری برخوردار بود (05/0 P >). نمونه غنی‌شده با 5/1 درصد اینولین کاسنی به‌طور معنی‌داری بیشترین ویسکوزیته را نشان داد. بیشترین مقدار اختلاف کل رنگ (ΔE) برای خامه حاوی اینولین کاسنی به دست آمد. پایداری رنگ نمونه‌های حاوی اینولین بیشتر از نمونه شاهد بود. تمام نمونه‌های حاوی اینولین در پارامترهای حسی به نمره‌های قابل‌قبول دست یافتند و تفاوت بین نمونه‌های حاوی اینولین باباآدم و آرتیشو با نمونهی شاهد (30٪ چربی) در سطح 5 درصد معنی‌دار نبود. به‌طورکلی، اینولین باباآدم یا آرتیشو در غلظت 2 درصد می‌توانند یک جایگزین چربی پری‌بیوتیک مناسب برای تولید خامه کم‌چرب (15٪) باشند. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
10 - مقایسه اثر اعمال تنش های کمتر از حد کشندگی بر زنده‌مانی لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس فرمنتوم استفاده شده به عنوان کشت همراه در ماست سین‌بیوتیک و دستگاه گوارش مصرف‌کنندگان
سید حمید نوربخش مسعود یاورمنش سید علی مرتضوی علی معظمی پیمان ادیبیپروبیوتیکها میکرواورگانیسم‌های زنده‌ای هستند که در صورت مصرف به تعداد کافی باعث افزایش سطح سلامت مصرف کننده می‌شوند، چالش اصلی در استفاده از پروبیوتیک‌ها زنده و فعال نگه داشتن آنها در حین فرآیند مواد غذایی و دستگاه گوارش مصرف کننده است. هدف از این پژوهش مقایسه اثر تنش چکیده کاملپروبیوتیکها میکرواورگانیسم‌های زنده‌ای هستند که در صورت مصرف به تعداد کافی باعث افزایش سطح سلامت مصرف کننده می‌شوند، چالش اصلی در استفاده از پروبیوتیک‌ها زنده و فعال نگه داشتن آنها در حین فرآیند مواد غذایی و دستگاه گوارش مصرف کننده است. هدف از این پژوهش مقایسه اثر تنش‌های کمتر از حد کشندگی بر زنده‌مانی لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس فرمنتوم در ماست سین‌بیوتیک است. در این پژوهش اثر تنش‌های اسیدی (pH های 5/2، 5/3، 5/4، 5/5و5/6)، اسمزی (غلظت 2 و 4 درصد نمک)، صفرا (غلظت 2/0، 4/0، 8/0، 1 و 2/1 درصد) و سرما (4 درجه سانتی گراد) در مقیاس کمتر از حد کشندگی به عنوان تیمار افزایش دهنده مقاومت باکتری‌ها بررسی شد. میزان زنده‌مانی سویه‌های تیمار شده و تیمار نشده در ماست و دستگاه گوارش در طول یک ماه از طریق شمارش سلول زنده مقایسه گردید. نتایج بیانگر موثر بودن اعمال تنش‌های کمتر از حد کشندگی بر افزایش مقاومت باکتری‌ها بود (P≤0.05). میزان مقاومت هر دو سویه در برابر تنش‌های اسیدی، نمک، صفرا و سرما افزایش یافت، علاوه بر این تعداد سلول‌های زنده لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس فرمنتوم پس از یک ماه مصرف ماست در مدفوع مصرف کنندگان افزایش نشان داد. نتایج نشان داد به طور کلی استفاده از تنش‌های کمتر از حد کشندگی باعث افزایش زنده‌مانی باکتری‌ها در مواجه با تنش‌های گوارشی و سرما می‌شود، البته میزان افزایش زنده‌مانی در بین سویه‌های مختلف متفاوت بود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
11 - افزایش زنده‌مانی لاکتوباسیلوس رامنوسوس LGG و بهبود ویژگی‌های فیزیکی-شیمیایی، رئولوژیکی و حسی شیر تخمیر شده با استفاده از موسیلاژ گزنه رومی در مقایسه با اینولین
سارا امیری سامانی مریم جعفری فاطمه نجاتیهدف از پژوهش حاضر، بررسی قابلیت پری‌بیوتیکی موسیلاژ دانه گزنه (Urtica pilulifera) در بهبود رشد و ماندگاری باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس (LGG) و نیز بررسی تغییر در ویژگی‌های مختلف شیر تخمیر شده در مقایسه با اینولین (پری‌بیوتیک تجاری) در طول دوره نگهداری می‌باشد. برای این چکیده کاملهدف از پژوهش حاضر، بررسی قابلیت پری‌بیوتیکی موسیلاژ دانه گزنه (Urtica pilulifera) در بهبود رشد و ماندگاری باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس (LGG) و نیز بررسی تغییر در ویژگی‌های مختلف شیر تخمیر شده در مقایسه با اینولین (پری‌بیوتیک تجاری) در طول دوره نگهداری می‌باشد. برای این منظور، مقادیر025/0، 05/0، 1/0 و 2/0 درصد وزنی/وزنی از موسیلاژ دانه گزنه و مقادیر 5/0 و 1 درصد وزنی/وزنی اینولین به محیط شیربازسازی شده افزوده شده و پس از تلقیح باکتری در نمونه‌های شیر، تغییرات در اسیدیته، میزان آب اندازی، ویسکوزیته، تعداد باکتری پروبیوتیک و ویژگی‌های حسی در طی 21 روز نگهداری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد افزودن موسیلاژ به شیر تخمیر شده سبب بهبود رشد و زنده‌مانی لاکتوباسیلوس رامنوسوس و متعاقباً افزایش میزان اسیدیته در نمونه‌ها می‌شود. به علاوه، افزودن موسیلاژ، کاهش در میزان میزان آب اندازی نمونه‌ها در طول دوره نگهداری را به همراه داشت. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده، موسیلاژ مورد مطالعه در مقایسه با اینولین توانایی بالاتری را در حفظ تعداد باکتری و کاهش ویژگی آب اندازی در نمونه‌ها نشان داد. در نهایت با در نظر گرفتن نتایج حاصل از آزمون‌های فیزیکوشیمیایی، میکروبی و حسی، نمونه حاوی 1/0 درصد موسیلاژ به عنوان بهترین نمونه در این پژوهش در نظر گرفته شد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
12 - بررسی امکان تولید و ارزیابی ویژگی‌های کیفی ژله پروبیوتیک و سین‌بیوتیک دارای باسیلوس کواگولانس
الهام رجب پور نیکو ثمر منصوری پور جواد حامدیدر این پژوهش نمونه‌های ژله پروبیوتیک (دارای باکتری باسیلوس کوآگولانس)، سین‌بیوتیک (دارای باسیلوس کوآگولانس و ترکیب پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید)، به همراه شاهد (فاقد باکتری و ترکیب پری بیوتیک) تولید شدند و شش هفته در یخچال نگهداری شدند. ارزیابی پروبیوتیک‌ها به صورت هف چکیده کاملدر این پژوهش نمونه‌های ژله پروبیوتیک (دارای باکتری باسیلوس کوآگولانس)، سین‌بیوتیک (دارای باسیلوس کوآگولانس و ترکیب پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید)، به همراه شاهد (فاقد باکتری و ترکیب پری بیوتیک) تولید شدند و شش هفته در یخچال نگهداری شدند. ارزیابی پروبیوتیک‌ها به صورت هفتگی انجام شد. جهت تأیید ایمنی آزمون‌های میکروبی بررسیباکتری‌های اشرشیا کلی، سالمونلا، استافیلوکوکوس اورئوس و باکتری‌های لاکتیکی انجام شد. ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی نمونه‌های ژله شامل pH، بریکس و سینرسیس (آب اندازی) در طول شش هفته ارزیابی گردید. ویژگی‌های حسی نمونه‌ها با آزمون حسی بررسی شد. نتایج نشان داد که در طول شش هفته روند کاهشی پروبیوتیک ها در نمونه‌های پروبیوتیک و سین بیوتیک وجود داشته است. نمونه‌های ژله ویژگی پروبیوتیک بودن را تا هفته ششم حفظ نمودند اما تا حدوداً بین هفته‌های چهارم و پنجم وضعیت مطلوب تر بود. ازنظر ایمنی در هیچ‌یک از نمونه‌ها میکروارگانیسم‌های مورد آزمایش مشاهده نشد. نتایج بریکس نشان داد که از هفته پنجم روند کاهشی در نمونه‌های پروبیوتیک و سین بیوتیک نسبت به شاهد مشهودتر بود که در هفته ششم معنادار نیز بوده است (05/0p<). pH نمونه ها تا قبل از هفته چهارم با یکدیگر اختلاف معناداری نداشته اند (05/0p>) اما بعد از آن نمونه‌های پروبیوتیک و سین بیوتیک به طور معناداری نسبت به نمونه شاهد pHکمتری داشتند (05/0p<). در آزمون سینرسیس، در هیچ‌یک از نمونه‌ها سینرسیس مشاهده نشد. نتایج آزمون حسی بیانگر عدم تأثیر معنادار افزودن باکتری پروبیوتیک و ترکیب پری‌بیوتیک به نمونه‌های ژله، نسبت به شاهد بود (05/0p>). بنابراین با توجه به نتایج حاصل شده می‌توان ژله پروبیوتیک و سین بیوتیک با ویژگی‌های کیفی مناسب تولید نمود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
13 - The Effect of Prebiotic and Types of Feed Formulation on Performance, Intestinal Microflora and Cecum Gas Production of Laying Hens
ه. جهانیان نجف‌آبادی ع.1. ساکی ز. بهرامی ع. احمدی د. علی‌پور م. عبدالملکیIn this experiment, the effect of prebiotic Bio-Mos® (MOS) and types of feed formulation (total and digestible amino acids) were evaluated on performance and the small intestine microflora in laying hens for a duration of 10 wks. A total of 168 Hy line W-36 laying h چکیده کاملIn this experiment, the effect of prebiotic Bio-Mos® (MOS) and types of feed formulation (total and digestible amino acids) were evaluated on performance and the small intestine microflora in laying hens for a duration of 10 wks. A total of 168 Hy line W-36 laying hens, with an initial age of 73 wks, were randomly allocated to 4 dietary treatments, 7 replicates and 6 birds in each replicate. The study was conducted in a completely randomized design with 2 × 2 factorial arrangement of treatments including 2 preboitic levels (0, 0.5 kg/ton of diet) and 2 types of AA feed formulation (total and digestible). Egg production (EP), egg weight (EW), egg mass (EM), average daily feed intake (ADFI) and feed conversion ratio (FCR) were not affected significantly by MOS, types of AA feed formulation and their interaction. Egg quality parameters including, specific gravity (SG), shell thickness (ST), shell weight (SW), haugh unit (HU) and yolk color (YC) did not affected by P-BM and types of AA feed formulation (P>0.05). No significant effects were observed on ileum Lactobacillus count by MOS, types of AA feed formulation and their interaction (P>0.05). There were no significant differences in the rate and gas production volume of experimental treatments (P>0.05). In conclusion, feed additive used in this study did not significantly affect the laying hens performance; intestinal Lactobacillus count, cecum gas production and microbial population. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
14 - Effect of Antibiotic, Probiotic and Prebiotic in Diets Containing Barley on Performance, Digestibility, Intestinal Morphology, Blood Parameters and Immunological Response in Broilers
م. مهرآبادی ر. جمشیدیThis experiment was conducted to determine the effects of replacing corn by 20% barley supplementedwith probiotic, prebiotic and antibiotic on performance, immune response, intestinal morphology, carcass development and nutrient digestibility of broilers. Four hundred R چکیده کاملThis experiment was conducted to determine the effects of replacing corn by 20% barley supplementedwith probiotic, prebiotic and antibiotic on performance, immune response, intestinal morphology, carcass development and nutrient digestibility of broilers. Four hundred Ross 308 one day-old broiler chicks were assigned randomly to 5 dietary treatments and were tested for 42 days in a completely randomized design. Six replicates were allotted to each treatment. Experimental dietary treatments included were: T1) diet based on corn and soybean meal (corn control), T2) 20% barley as s replacement for corn without any feed additive and T3, T4 and T5) 20% barley as a replacement for corn with 0.25 g/kg probiotic GalliPro, 1 g/kg prebiotic Fermacto and 15 mg/kg virginiamycin, respectively. There was significant difference within treatments at 42 days of age, where antibiotic treatment had a higher body weight gain than the others. The feed conversion ratio was the lowest in the antibiotic group and was the highest in T2. The use of feed barley with enzymes had considerable effect on the intestinal villi and the villus length was significantly reduced. There was no significant difference in apparent digestibility of nutrients between broiler chicks fed diets with barley or corn. Therefore apparent digestibility of nutrient data showed feed additive in barley-based diet treatments due to improve digestibility in compared to corn treatment. Relative body weight of carcass, breast, tight, liver and abdominal fat and intestinal length at 42 days were recorded. The result indicated that carcass components were not significantly affected by any treatments. The results showed that feeding barley diets with this additives could be a good alternative for corn-based diet. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
15 - Scrutinizing of a Liquid Prebiotic on Growth Performance and Internal Organs of Japanese Quail
ح. حاجاتی ع. گیلانی س. سیفیAn experiment has been conducted to evaluate the effects of a liquid prebiotic (LP) on the carcass, digestive tract, and productive traits of Japanese quail. Eighty 7-day-old Japanese quails were randomly divided into 2 treatments. Each treatment consisted of 4 replicat چکیده کاملAn experiment has been conducted to evaluate the effects of a liquid prebiotic (LP) on the carcass, digestive tract, and productive traits of Japanese quail. Eighty 7-day-old Japanese quails were randomly divided into 2 treatments. Each treatment consisted of 4 replicates (pens) of 10 birds each. The first treatment (control) contained a standard recommended diet with no added prebiotic. The second treatment was similar to the first diet accompanied by LP in the drinking water (0.5 milliliter LP per liter of water through the entire study). Feed and water were offered ad libitum from days 7 to 42. Feed intake (FI), body weight gain (BWG), and feed conversion ratio (FCR) were measured weekly. Utilization of LP did not have a significant effect on the relative weight of internal organs and carcass. The mortality rate was not influenced by treatments. In overall, the FI of birds receiving LP was significantly decreased, while BWG was considerably increased as compared to the control group. Consequently, overall FCR was dramatically improved. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
16 - Effect of Dietary Organic Zinc and Prebiotic on Productive Performance and Immune Response of Growing Quails
دی.ال. عبد-ال-سامی آی. ال-وردانی جی.آ. نعمت الله او.ام. ابو-ال-آزابThe aim of the present study was to investigate the possibility of improvingproductive performance and immunity of growing Japanese quailreared during summer in Egypt by supplementing the diets with organic zinc (Bioplex zinc) and prebiotic (mannan oligosaccharides). Di چکیده کاملThe aim of the present study was to investigate the possibility of improvingproductive performance and immunity of growing Japanese quailreared during summer in Egypt by supplementing the diets with organic zinc (Bioplex zinc) and prebiotic (mannan oligosaccharides). Diets were a basal diet or the basal diet supplemented with 20 mg Bioplex zinc (3.0 mg Zn) (Zn1), 40 mg Bioplex zinc (6.0 mg Zn) (Zn2), 1.0 g prebiotic (P), P + Zn1 or P + Zn2. Ambient temperature and relative humidity ranged between 34 to 36 ˚C and between 45 to 51%, respectively. No significant difference was observed in body weight, body weight gain, feed intake, feed conversion and mortality of the treated quails when compared to the control group. The effect of treatments on the carcass traits and relative weights of the lymphoid organs and thyroid gland was not significant. The primary and secondary immune responses were the highest in the treated quails. The results showed that plasma total protein of the (P) and (P+Zn2) treated quails increased significantly when compared to the control group. The level of plasma total lipids and cholesterol decreased significantly (P<0.05) in quails fed the supplemented diets. No significant change was observed in the plasma AST and ALT enzyme activities and triiodothyronine concentration. It is concluded that, supplementing diets of growing Japanese quailsreared during summer in Egypt with 20 or 40 mg Bioplex zinc/kg each alone or in combination with 1.0 g/kg prebiotic (mannan oligosaccharides) had no significant effect onproductive performancebutimproved their immune response. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
17 - اثر افزودن مکمل های پری‌بیوتیک، سین‌بیوتیک و فیتوبیوتیک در جیره بر عملکرد رشد، صفات لاشه، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و برخی فراسنجه های خونی بره های پرواری نژاد زل
مهدی سراوانی محسن حاجی پور کاوه جعفری خورشیدی سیدماکان موسوی کاشانی پروین شورنگدر این تحقیق اثر افزودن مکملهای پری‌بیوتیک، سین‌بیوتیک و فیتوبیوتیک در جیره روی عملکرد رشد، صفات لاشه، قابلیت هضم‌ظاهری مواد مغذی و برخی فراسنجه¬های خونی بره¬های پرواری نژاد زل مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از تعداد 24 رأس بره نر زل با میانگین سن حدود 5 ماه و با میا چکیده کاملدر این تحقیق اثر افزودن مکملهای پری‌بیوتیک، سین‌بیوتیک و فیتوبیوتیک در جیره روی عملکرد رشد، صفات لاشه، قابلیت هضم‌ظاهری مواد مغذی و برخی فراسنجه¬های خونی بره¬های پرواری نژاد زل مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از تعداد 24 رأس بره نر زل با میانگین سن حدود 5 ماه و با میانگین وزن 50/0±4/25 به مدت 90 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1-گروه شاهد (فاقد مکمل)، 2-تیمار حاوی 2 گرم مکمل پری‌بیوتیک ای-مکس، 3-تیمار حاوی 4 گرم مکمل سین‌بیوتیک بایومین ایمبو و 4-تیمار حاوی 6 گرم مکمل فیتوبیوتیک بیوهربال به ازای هر رأس بره در روز بود. نتایج عملکرد رشد نشان داد که در وزن پایان پروار، ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0 > p). بیشترین وزن پایان دوره پروار، ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه در تیمار 4 گرم مکمل سین‌بیوتیک مشاهده شد. تیمار 6 گرم مکمل فیتوبیوتیک دارای کمترین ضریب تبدیل خوراک بود. بالاترین قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در تیمار 4 گرم مکمل سین‌بیوتیک مشاهده شد (05/0 >p ). نتایج برخی فراسنجه‌های سرم خون شان داد که تفاوت معنی‌داری در غلظت گلوکز، کلسترول، تری‌گلیسرید و نیتروژن اوره‌ای خون بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0> p). بالاترین غلظت گلوکز در تیمار 4 گرم مکمل سین‌بیوتیک، پایین‌ترین غلظت کلسترول در تیمار 6 گرم مکمل فیتوبیوتیک وجود داشت. نیتروژن اوره‌ای خون در تیمار 4 گرم مکمل سین‌بیوتیک دارای پایین‌ترین غلظت بود. تیمار 4 گرم مکمل سین‌بیوتیک دارای بالاترین وزن لاشه گرم، درصد لاشه گرم، وزن لاشه سرد، درصد لاشه سرد، درصد ران و درصد سردست بود (05/0> p). تحقیق حاضر نشان داد که افزودن سطح 4 گرم مکمل سین‌بیوتیک در جیره سبب بهبود عملکرد رشد، قطعات با ارزش لاشه و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی در بره‌های پرواری زل شد. پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد
پیوندهای سایت
مراکز مرتبط
پشتیبانی
صفحات رسمی
حقوق این وب‌سایت متعلق به سامانه مدیریت نشریات دانشگاه آزاد اسلامی است.
حق نشر © 1403-1400