فهرست مقالات منحنی دز-پاسخ

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - بررسی مقاومت بیوتیپ های خردل وحشی (.Sinapis arvensis L) به علفکش تری بنورون متیل در مزارع گندم شهرستان رامیان
  مهتاب هروی جاوید قرخلو آسیه سیاهمرگویی حسین کاظمی سعید حسن پور بورخیلی
  با گذشت بیش از 20 سال از زمان ثبت علف کش تری بنورون متیل در ایران، گزارش هایی مبنی برعدم کارآیی این علف کش برای کنترل علف های هرز پهن برگ در مزارع گندم شهرستان رامیان وجود دارد. به منظور بررسی بروز مقاومت به تری بنورون متیل در علف هرز خردل وحشی (Sinapis arvensis L.) آزم چکیده کامل

  با گذشت بیش از 20 سال از زمان ثبت علف کش تری بنورون متیل در ایران، گزارش هایی مبنی برعدم کارآیی این علف کش برای کنترل علف های هرز پهن برگ در مزارع گندم شهرستان رامیان وجود دارد. به منظور بررسی بروز مقاومت به تری بنورون متیل در علف هرز خردل وحشی (Sinapis arvensis L.) آزمایش هایی در سال 1395 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. بیوتیپ های مشکوک به مقاومت علف هرز خردل وحشی از مزارع گندم شهرستان جمع آوری گردید. یک بیوتیپ حساس از مزارعی که هیچ گونه سابقه سمپاشی نداشتند، نیز جمع آوری شد. ابتدا بیوتیپ های مشکوک با دز توصیه شده مورد غربال قرار گرفتند. سپس واکنش بیوتیپ های مقاوم و حساس این علف هرز در مقابل دزهای مختلف علف کش تری بنورون متیل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون دز-پاسخ حاکی از بروز مقاومت در برخی بیوتیپ های خردل وحشی به تری-بورون متیل بود. شاخص درجه مقاومت بیوتیپ های RAM-R-14 ، RAM-R-27 ، RAM-R-25 ، RAM-R-30 و RAM-R-5 به علف کش تری بنورون متیل به ترتیب برابر 90/3، 10/4، 96/3 ، 66/2و 36/2 به دست آمد. نقشه پراکنش مزارع آلوده به بیوتیپ های مقاوم خردل وحشی با استفاده ازسامانه سیستم اطلاعات جغرافیایی ترسیم و مشخص شد بیوتیپ های مقاوم در مزارعی مشاهده شده اند که فاقد الگوی کشت مناسب بوده و اتکا مبارزه برپایه شیمیایی قرار گرفته بود. نتایج این تحقیق می تواند جهت اجرای برنامه های مدیریت علف های هرز مقاوم و ممانعت از توسعه این گیاهان به سایر مناطق مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - شبیه سازی بقایا و اثرات گیاه سوزی برخی علفکش‌های مورد استفاده در استان مازندران بر گیاه برنج ( Oryza sativa L.)
  مرجان دیانت علی پیرهادی
  به منظور شبیه سازی بقایا و اثرات گیا هسوزی برخی از علف کش های مورد استفاده در برنج آزمایشی در گلخانه بخش تحقیقات علف های هرز در موسسه گیاه پزشکی کشور به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل نوع علف کش در سه سطح )یدوسو چکیده کامل

  به منظور شبیه سازی بقایا و اثرات گیا هسوزی برخی از علف کش های مورد استفاده در برنج آزمایشی در گلخانه بخش تحقیقات علف های هرز در موسسه گیاه پزشکی کشور به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل نوع علف کش در سه سطح )یدوسولفورون+ مزوسولفورون )شوالیه(، مت سولفورون متیل+ سولفوسولفورون )توتال( و تریفلورالین )ترفلان(( غلظت علف کش در 7 سطح ) 0، 5، 15 ، 25 ، 40 ، 100 و 150 درصد میزان توصیه شده( و نوع خاک در دو سطح بودند. خاکها از دو منطقه استان مازندران تهیه شد و پس از انتقال به تهران با استفاده از دستگاه شبیه ساز سم پاش، غلظت های مختلف علف کشها روی آنها تیمار شدند. گیاهچه های برنج در مرحله 5/ 1 برگی به گلدان های تیمار شده با علفک‌شها منتقل شدند. پس از سی روز طول گیاهچه و ریش هها و وزن تر گیاهچه اندازه گیری و با شاهد مقایسه شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که بقایای هر سه عل فکش در هر دو خاک، روی هر سه صفت مورد بررسی در گیاه برنج اثر منفی داشته و با بالا رفتن غلظت بقایا در خاک، میزان بازدارندگی افزایش یافت. بیشترین میزان خسارت بر وزن تر گیاهچه، طول گیاهچه و ریشه برنج توسط علف کش مزوسولفورون + یدوسولفورون نسبت به شاهد ایجاد شد. نتایج این تحقیق نشان داد که علف کشهای مورد استفاده در گیاهان زراعی که در تناوب با برنج کشت میشوند پتانسیل ایجاد خسارت و کاهش این محصول استراتژیک در کشور دارند. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  3 - پایداری علف‌کش متریبوزین در خاک‌هایی با ویژگی‌ها و پیشینه مصرف متفاوت و تاثیر آن بر یولاف زراعی(Avena sativa L.)
  سیداسماعیل مفیدی محمدکاظم رمضانی مرجان دیانت
  جهت مطالعه اثر خصوصیات خاک و سابقه مصرف علف کش متریبوزین بر پایداری این علف کش و اثر آن بر گیاه سوزی یولاف زراعی، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلو کهای کامل تصادفی در سه تکرار و در موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور در سال 1391 انجام گرفت. عامل اول نوع خاک در شش سط چکیده کامل

  جهت مطالعه اثر خصوصیات خاک و سابقه مصرف علف کش متریبوزین بر پایداری این علف کش و اثر آن بر گیاه سوزی یولاف زراعی، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلو کهای کامل تصادفی در سه تکرار و در موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور در سال 1391 انجام گرفت. عامل اول نوع خاک در شش سطح )شامل همدان 15 سال و بدون سابقه مصرف، جیرفت 15 سال و بدون سابقه مصرف، اصفهان دو سال و مشهد سه سال سابقه مصرف( بوده و عامل دوم مقادیر عل فکش متریبوزین )شامل مقادیر صفر، 1/ 0، 3/ 0، 7/ 0، 1 و 5/ 1 کیلوگرم در هکتار( بود. سه ماه قبل از کشت یولاف، گلدان های حاوی خا کهای مذکور با مقادیر مورد نظر علفکش متریبوزن تیمار شده و هر سه روز یک بار آبیاری گردیدند. بعد از سه ماه بذور یولاف در گلدانها کشت و 4 هفته بعد برداشت انجام شد. صفات طول ریشه و ساقه و وزن تر ریشه و ساقه نسبت به شاهد )عدم مصرف علف کش( اندازهگیری و منحنی های دز-پاسخ رسم گردید. نتایج نشان داد در خا کهای مختلف افزایش مقادیر علفکش سبب گیاه سوزی بالاتر در یولاف گردید ولی افزایش میزان رس و ماده آلی و همچنین افزایش سابقه مصرف، از شدت تاثیر بقایای متریبوزین کاست و بالاترین و پایی نترین میزان گیاه سوزی یولاف به ترتیب در خا کهای جیرفت بدون سابقه مصرف و همدان با 15 سال سابقه مصرف مشاهده گردید. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  4 - بررسی امکان کاهش مقدار علفکشهای 4،2-دی و تریبنورون متیل در کنترل اکوتیپهای مختلف علفهرز ازمک (Cardaria draba L. Desv)
  امیر توفیقی مرجان دیانت
  10.2./jpps.2022.691242
  به منظور بررسی کارایی دو علفکش 4،2-دی و تریبنورونمتیل بر اکوتیپهای علف هرز ازمک و امکان کاهش مقدار توصیه، آزمایش مقدار-پاسخ به صورت بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه پارک قائم واقع در منطقه 18 تهران در سال 1399 انجام شد. اکوتیپهای مورد بررسی شامل سلماس، رفسنجان، سم چکیده کامل

  به منظور بررسی کارایی دو علفکش 4،2-دی و تریبنورونمتیل بر اکوتیپهای علف هرز ازمک و امکان کاهش مقدار توصیه، آزمایش مقدار-پاسخ به صورت بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه پارک قائم واقع در منطقه 18 تهران در سال 1399 انجام شد. اکوتیپهای مورد بررسی شامل سلماس، رفسنجان، سمیروم، شهرکرد، بافت، بیرجند، سمنان و کرج بودند و دو علفکش مورد بررسی در چهار مقدار (25، 50 ، 75 و 100 درصد مقدار توصیه شده) در مرحله چهار تا شش برگی استفاده شدند. نتایج نشان داد که 4،2-دی کارایی بیشتری در کنترل اکوتیپهای ازمک نسبت به تریبنورونمتیل داشت. با کاربرد 100 درصد مقدار توصیه شده 4،2-دی وزن خشک جمعیتهای ازمک 91-99 درصد کاهش پیدا کرد. مقدار ED50 در واکنش به 4،2-دی و تریبنورونمتیل برای اکوتیپهای ازمک به ترتیب از 41/0 تا 89/0 لیتر در هکتار و از 5/8 تا 27/17 گرم در هکتار متغیر بود. براساس مقدار ED50 برآورد شده حساسترین و مقاومترین اکوتیپهای ازمک به هر دو علفکش به ترتیب اکوتیپهای سمیروم و کرج بودند. بهطور کلی با توجه به کاهش 90 درصدی وزن خشک اکوتیپهای سمیروم، بافت، شهرکرد و رفسنجان در 75 درصد مقدار توصیه شده 4،2-دی میتوان مقدار مورد نیاز جهت کنترل این اکوتیپها را کاهش داد و علفکش کمتری مصرف نمود. پرونده مقاله