پایداری علفکش متریبوزین در خاک‌هایی با ویژگی‌ها و پیشینه مصرف متفاوت و تاثیر آن بر یولاف زراعی(Avena sativa L.)
محورهای موضوعی : بوم شناسی علف‌های هرزسیداسماعیل مفیدی 1 , محمدکاظم رمضانی 2 , مرجان دیانت 3
1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد شناسایی و مبارزه علف هرز دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران،
2 - استادیار، موسسه تحیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
3 - عضو هیئت علمی و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
کلید واژه: Potato, سیب زمینی, منحنی دز-پاسخ, Dose-response curve, گیاهسوزی, phytotoxicity,
چکیده مقاله :
جهت مطالعه اثر خصوصیات خاک و سابقه مصرف علف کش متریبوزین بر پایداری این علف کش و اثر آن بر گیاه سوزی یولاف زراعی، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلو کهای کامل تصادفی در سه تکرار و در موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور در سال 1391 انجام گرفت. عامل اول نوع خاک در شش سطح )شامل همدان 15 سال و بدون سابقه مصرف، جیرفت 15 سال و بدون سابقه مصرف، اصفهان دو سال و مشهد سه سال سابقه مصرف( بوده و عامل دوم مقادیر عل فکش متریبوزین )شامل مقادیر صفر، 1/ 0، 3/ 0، 7/ 0، 1 و 5/ 1 کیلوگرم در هکتار( بود. سه ماه قبل از کشت یولاف، گلدان های حاوی خا کهای مذکور با مقادیر مورد نظر علفکش متریبوزن تیمار شده و هر سه روز یک بار آبیاری گردیدند. بعد از سه ماه بذور یولاف در گلدانها کشت و 4 هفته بعد برداشت انجام شد. صفات طول ریشه و ساقه و وزن تر ریشه و ساقه نسبت به شاهد )عدم مصرف علف کش( اندازهگیری و منحنی های دز-پاسخ رسم گردید. نتایج نشان داد در خا کهای مختلف افزایش مقادیر علفکش سبب گیاه سوزی بالاتر در یولاف گردید ولی افزایش میزان رس و ماده آلی و همچنین افزایش سابقه مصرف، از شدت تاثیر بقایای متریبوزین کاست و بالاترین و پایی نترین میزان گیاه سوزی یولاف به ترتیب در خا کهای جیرفت بدون سابقه مصرف و همدان با 15 سال سابقه مصرف مشاهده گردید.
This experiment was conducted to study the effect of metribuzin on cultivated oat in soils with different characteristics and utilization history as factorial on the base of randomized complete block design with three replications in Institue of Plant Protection in 2012. First factor was soil type in six levels (Hamedan with 15 years and without utilization history, Jiroft with 15 years and without utilization history, Isfahan with 2 years utilization hisrory and Mashhadwith 3 years utilization history) and second factor was different amounts of metribuzin in six levels (0, 0.1, 0.3, 0.7, 1 and 1.5 kg/ha). Three months before cultivating, the pots with mentioned soils were treated with metribuzin and were irrigated every three days. Then oat seeds was cultivated in pots and harvested after four weeks. Shoot length, root lenght, shoot wet weight and root wet weight was measured and dose- response curves were drawn. According to results, more oats were burned due to increase of herbicide amounts, but the effects of metribuzin residue were decreased by increase of amounts of clay, organic matter and utilization history. The highest and lowest phytotoxicity was observed in soils of Jiroft without utilization history and Hamedan with 15 years utilization history, respectively.
_||_
