مقدمه و هدف پژوهش: امروزه مدیریت فرهنگی بدون توجه به سیاستهای فرهنگی سایر کشورها و میزان تأثیر آن بر فرهنگ بومی و نادیده انگاشتن شرایط محیطی رویکردی استراتژیک نبوده و هرگز نمیتوان از این طریق به اهداف غایی فرهنگی دسترسی پیدا کرد. آنچه در این تحقیق مورد نظر است اشاره ب چکیده کامل
مقدمه و هدف پژوهش: امروزه مدیریت فرهنگی بدون توجه به سیاستهای فرهنگی سایر کشورها و میزان تأثیر آن بر فرهنگ بومی و نادیده انگاشتن شرایط محیطی رویکردی استراتژیک نبوده و هرگز نمیتوان از این طریق به اهداف غایی فرهنگی دسترسی پیدا کرد. آنچه در این تحقیق مورد نظر است اشاره به همپوشانی و تشابهات فرهنگی دو کشور ایران و ایتالیا است که هر دو از تاریخ و پیشینه فرهنگی چندین هزار ساله برخوردار هستند.
روش پژوهش:روش انجام این پژوهش تحلیل محتوا است. واحد ثبت برای تحلیل محتوایی، موضوع و اهداف و برای تحلیل واژگانی، کلمه هست. از فیش برگه برای جمعآوری اطلاعات و از سیاهه وارسی جهت ثبت و ضبط، مقایسه و ارزیابی استفاده شد. روش گردآوری اطلاعات پژوهش بهصورت کتابخانهای در بین اسناد و مدارک مرتبط کلیه سیاستهای اتخاذ شده در بخش فرهنگی و گردشگری دو کشور ایران و ایتالیا بهعنوان جامعه آماری است.
یافتههای پژوهش: بهطورکلی با نگاهی به سیاستهای کلی فرهنگی ایران و ایتالیا مشخص میشود که ایران دارای 5 هدف کلی سیاست فرهنگی میباشد که در کل 25 راهکار عمومی و 7 راهکار عملی برای رسیدن به آنها پیشبینی شده است؛ و ایتالیا دارای 6 هدف کلی سیاست فرهنگی میباشد که در کل 38 راهکار عمومی و 23 راهکار عملی برای رسیدن به آنها پیشبینی شده است. در این پژوهش در چهار حوضه محتوای سیاستهای فرهنگی، صنایع فرهنگی، گردشگری و هنرهای نمایشی این راهکارهای عمومی و عملی مقایسه شده است.
نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان میدهد که دو کشور ایران و ایتالیا در چهار حوضه محتوای سیاستهای فرهنگی، صنایع فرهنگی، گردشگری و هنرهای نمایشی و از نظر اصول و سیاستهای کلی دارای همپوشانی و تطابق بالایی هستند و در زمینه راهکارهای عملی با هم تفاوت زیاد داشته و در بسیاری از موارد نزدیکی در این زمینهها متوسط و کمتر از متوسط است.
پرونده مقاله
مقدمه و هدف پژوهش: امروزه مدیریت فرهنگی بدون توجه به سیاستهای فرهنگی سایر کشورها و میزان تأثیر آن بر فرهنگ بومی و نادیده انگاشتن شرایط محیطی، رویکرد استراتژیک نبوده و هرگز نمیتوان از این طریق به اهداف غایی فرهنگی دسترسی پیدا کرد. هدف این پژوهش اشاره به همپوشانی و تشاب چکیده کامل
مقدمه و هدف پژوهش: امروزه مدیریت فرهنگی بدون توجه به سیاستهای فرهنگی سایر کشورها و میزان تأثیر آن بر فرهنگ بومی و نادیده انگاشتن شرایط محیطی، رویکرد استراتژیک نبوده و هرگز نمیتوان از این طریق به اهداف غایی فرهنگی دسترسی پیدا کرد. هدف این پژوهش اشاره به همپوشانی و تشابهات فرهنگی در حوزه کتابخانه و کتابداری دو کشور ایران و ایتالیا است که هر دو از تاریخ و پیشینه فرهنگی چندین هزارساله برخوردار هستند.
این مقاله نقش سیاستهای کتابخانهای را در بهبود دسترسی به دانش بهمنظور توسعه فرهنگی را بررسی نموده و با در نظر گرفتن سیاستهای مربوط به کتابخانهها را بهعنوان چارچوب کلی و بافتی، مشخص میسازد که این سیاستها بهعنوان ابزاری جهت دستیابی مؤثر به دانش و سهیم بودن در آن، در دنیای معاصر و برای کشورهایی را که در این زمینه دارای کمبود هستند موردنیاز هست. همچنین با بررسی اقدامات لازم از نظر قوانین، سیاستها، تسهیلات و زیرساختهایی که اساس توسعه ارتباطات ملی و منطقهای جهت به اشتراکگذاری منابع محسوب میشوند، چالشهای موجود در راه دستیابی به اهداف و سیاستهای کتابخانهای را شناسایی و تحلیل میکند.
روش پژوهش: روش انجام این پژوهش تحلیل محتوا است. واحد ثبت برای تحلیل محتوایی، موضوع و اهداف و برای تحلیل واژگانی، کلمه هست. برای جمعآوری اطلاعات از فیش برگه و سیاهه وارسی جهت ثبت و ضبط، مقایسه و ارزیابی استفاده شد. روش گردآوری اطلاعات پژوهش بهصورت کتابخانهای در بین اسناد و مدارک مرتبط کلیه سیاستهای اتخاذ شده در بخش کتابخانه و کتابداری و علیالخصوص در دو مورد‍ کتابخانههای ملی و عمومی دو کشور ایران و ایتالیا بهعنوان جامعه آماری است.
نتیجهگیری: این پژوهش تأکید میدارد که اهداف توسعه بدون در نظر گرفتن تأثیر متقابل و ارتباطات مؤثر درون و بینقارهای، بدون مقایسه وجوه اشتراک و افتراق برنامهها و بدون کشف نقاط قوت و ضعف دوجانبه و یا چندجانبه امکانپذیر نیست و در پایان سعی در ارائه چارچوب نظری برای اجرای سیاستها در سطوح مختلف و هماهنگ دارد.
پرونده مقاله
فرهنگ بهعنوان یکی از عناصر اصلی توسعه، نقش مهمی در توسعه همهجانبه یک کشور دارد، بنابراین برای رسیدن به جامعهای آرمانی و توسعه یافته، فرهنگ حاکم در هر جامعهای به توجه و مراقبت نیاز دارد. هدف از این پژوهش شناسایی آسیبهای فرهنگی در کشور ایران و طبقهبندی آنها است. از چکیده کامل
فرهنگ بهعنوان یکی از عناصر اصلی توسعه، نقش مهمی در توسعه همهجانبه یک کشور دارد، بنابراین برای رسیدن به جامعهای آرمانی و توسعه یافته، فرهنگ حاکم در هر جامعهای به توجه و مراقبت نیاز دارد. هدف از این پژوهش شناسایی آسیبهای فرهنگی در کشور ایران و طبقهبندی آنها است. از روش فراترکیب که یکی از انواع روشهای فرامطالعه است، استفاده شد. در این مطالعه با ترکیب نتایج پژوهشهای انجـام شـده در حوزهی آسیبشناسی فرهنگی بررسی شده است. بدینمنظور انجام صحیح در گام نخست به دنبال پاسخ این سئوال پژوهش مبنی بر شناسایی مولفهی آسیبهای فرهنگی پرداخته شد و در گامهای بعدی با جستجوی و دریافت مقالات مرتبط به دستهبندی و شناسایی مولفه اقدام شد.
یافتههای پژوهش نشان داد: تعداد 14 مقاله کیفی در حوزه آسیبشناسی فرهنگی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتد و تعداد 41 شاخص در 7 مولفه در حوزه آسیبشناسی فرهنگی شناسایی شدند. مولفهی ابهام فرهنگی با 82/28درصد بیشترین فراوانی در حوزه آسیبشناسی فرهنگی را به خود اختصاص داد. مولفههای تهاجم فرهنگی 95/21درصد، تغییر باورهای فردی 07/17درصد، فضای مجازی و فقر هر کدام 74/9درصد و همچنین سستی تهاد خانواده و بیتوجهی به فرهنگ ایرانی هر کدام با 31/7درصد فراوانی را به خود اختصاص دادهاند.
متصدیان فرهنگی کشور با تبیین موجودی فرهنگ ایران زمین، رشد و توسعه فرهنگی کشور را فراهم میکنند. دستگاههای فرهنگی باید شرایطی فراهم آورند که در بستری مناسب، همه تواناییهای فرهنگی و هنری ایران هویدا شود. آشکارسازی قدرت فرهنگی ایران موجب توان چانهزنی و گفتمان فرهنگی بینالمللی نیز میشود.
پرونده مقاله
فرهنگ بهعنوان یکی از عناصر اصلی توسعه، نقش مهمی در توسعه همهجانبه یک کشور دارد، بنابراین برای رسیدن به جامعهای آرمانی و توسعه یافته، فرهنگ حاکم در هر جامعهای به توجه و مراقبت نیاز دارد. هدف از این پژوهش شناسایی آسیبهای فرهنگی در کشور ایران و طبقهبندی آنها است. از چکیده کامل
فرهنگ بهعنوان یکی از عناصر اصلی توسعه، نقش مهمی در توسعه همهجانبه یک کشور دارد، بنابراین برای رسیدن به جامعهای آرمانی و توسعه یافته، فرهنگ حاکم در هر جامعهای به توجه و مراقبت نیاز دارد. هدف از این پژوهش شناسایی آسیبهای فرهنگی در کشور ایران و طبقهبندی آنها است. از روش فراترکیب که یکی از انواع روشهای فرامطالعه است، استفاده شد. در این مطالعه با ترکیب نتایج پژوهشهای انجـام شـده در حوزهی آسیبشناسی فرهنگی بررسی شده است. بدینمنظور انجام صحیح در گام نخست به دنبال پاسخ این سئوال پژوهش مبنی بر شناسایی مولفهی آسیبهای فرهنگی پرداخته شد و در گامهای بعدی با جستجوی و دریافت مقالات مرتبط به دستهبندی و شناسایی مولفه اقدام شد. یافتههای پژوهش نشان داد: تعداد 14 مقاله کیفی در حوزه آسیبشناسی فرهنگی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتد و تعداد 41 شاخص در 7 مولفه در حوزه آسیبشناسی فرهنگی شناسایی شدند. مولفهی ابهام فرهنگی با 82/28درصد بیشترین فراوانی در حوزه آسیبشناسی فرهنگی را به خود اختصاص داد. مولفههای تهاجم فرهنگی 95/21درصد، تغییر باورهای فردی 07/17درصد، فضای مجازی و فقر هر کدام 74/9درصد و همچنین سستی تهاد خانواده و بیتوجهی به فرهنگ ایرانی هر کدام با 31/7درصد فراوانی را به خود اختصاص دادهاند. متصدیان فرهنگی کشور با تبیین موجودی فرهنگ ایران زمین، رشد و توسعه فرهنگی کشور را فراهم میکنند. دستگاههای فرهنگی باید شرایطی فراهم آورند که در بستری مناسب، همه تواناییهای فرهنگی و هنری ایران هویدا شود. آشکارسازی قدرت فرهنگی ایران موجب توان چانهزنی و گفتمان فرهنگی بینالمللی نیز میشود.
پرونده مقاله
در مجموعه سیاستگذاریهای اقتدار عمومی سیاستهای فرهنگی بالاترین اهمیت را دارد قاعدتاً از این روست که در نگاه یونسکو فرهنگ و سیاستگذاری های فرهنگی در کانون فرآیند توسعه پایدار کشورها تعریف میگردند لذا برای سنجش و ارزیابی میزان موفقیت یا عدم موفقیت سیاستگذاری در حوزه فره چکیده کامل
در مجموعه سیاستگذاریهای اقتدار عمومی سیاستهای فرهنگی بالاترین اهمیت را دارد قاعدتاً از این روست که در نگاه یونسکو فرهنگ و سیاستگذاری های فرهنگی در کانون فرآیند توسعه پایدار کشورها تعریف میگردند لذا برای سنجش و ارزیابی میزان موفقیت یا عدم موفقیت سیاستگذاری در حوزه فرهنگ نیازمند نگاهی واقع بینانه هستیم نگاهی که در سایه پاتولوژی سیاستگذاری ها تحصیل خواهد شد بنابراین هدف ما ضمن تبیین رابطه فرهنگ و سیاستگذاری بررسی مهمترین آسیبهای سیاستگذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران با روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از تجزیه و تحلیل دادههای گردآوری شده به روش کتابخانهای میباشد یافتهها حاکی از آن است که در حوزه سیاستگذاری فرهنگی مشکلات عدیدهای در بخشهای مربوط به مطالعات نظری و شکلگیری، اجرا و ارزیابی وجود دارد.
پرونده مقاله
در قرن بیستم میلادی در عراق و ایران تغییرات فرهنگی و اجتماعی متعددی در راستای مدرنیزاسیون و توسعه انجام شد. هرچند در دو کشور روشنفکران متعددی بر لزوم نوگرایی و انجام اصلاحات توجه داشتند؛ اما بانی و هدایتگر اصلی مسیر اصلاحات نوگرایی فرهنگی در عراق ملک فیصل بن حسین (حک 13 چکیده کامل
در قرن بیستم میلادی در عراق و ایران تغییرات فرهنگی و اجتماعی متعددی در راستای مدرنیزاسیون و توسعه انجام شد. هرچند در دو کشور روشنفکران متعددی بر لزوم نوگرایی و انجام اصلاحات توجه داشتند؛ اما بانی و هدایتگر اصلی مسیر اصلاحات نوگرایی فرهنگی در عراق ملک فیصل بن حسین (حک 1300-1312ش) و در ایران رضاشاه (حک 1304-1320ش) بود. مسئله پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تغییرات فرهنگی عراق و ایران در دوره ملک فیصل و رضاشاه است. دادهها با استفاده از روش کتابخانهای گردآوری شده و از روش مطالعه مقایسهای و تطبیقی بهره گرفته شدهاست. یافتهها نشان میدهد که مهمترین وجه مشترک مدرنسازی در عراق و ایران، اصلاحات حوزه آموزش در مقطع آموزش ابتدایی بود. در هر دو کشور نیز بر ضرورت حضور فعال اجتماعی زنان توجه شد. مهمترین وجه تفاوت نیز مبتنی بر حفظ وجه دینی و بومی حیطههای فرهنگی مانند آموزش، انجمنها و پوشش در عراق بود درحالیکه در ایران وجه دینی و بومی حیطههای فرهنگی تحتتأثیر نوگرایی غربی و باستانگرایی بهشدت تضعیف شد و به حاشیه برده شد. همچنین سطح تغییرات فرهنگی در ایران بهمراتب گستردهتر از عراق بود.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد