به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف تنش شوری بر خصوصیات جوانه زنی چهار رقم مختلف کنجد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در سه تکرار در دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته انجام شد. چهار رقم کنجد به نام های یکتا ، اولئان ، یلو وایت و داراب 14د چکیده کامل
به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف تنش شوری بر خصوصیات جوانه زنی چهار رقم مختلف کنجد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در سه تکرار در دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته انجام شد. چهار رقم کنجد به نام های یکتا ، اولئان ، یلو وایت و داراب 14در پنج سطح شوری محلول کلرید سدیم با غلظت صفر دسی زیمنس بر متر بعنوان شاهد و غلظت های 16،12،8،4 دسی زیمنس برمتر مورد بررسی قرار گرفتند . صفات سرعت جوانه زنی ، وزن تر ساقه چه ، وزن خشک ساقه چه و وزن تر و وزن خشک ریشه چه در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد، در اکثر صفات مورد بررسی بین ارقام و بین سطوح مختلف شوری و همچنین اثرات متقابل ارقام و سطوح مختلف شوری تفاوت معنی داری وجود دارد . مقایسه میانگین های حاصل از آزمون دانکن نشان داد ارقام اولئان و یکتا در مرحله جوانه زنی مقاومت بیشتری نسبت به رقم های یلو وایت و داراب 14دارند و برای کشت در مناطق شور در اولویت می باشند. همچنین نتایج نشان می دهد EC=4 بهترین میزان شوری برای جوانه زنی کنجد می باشد. در عین حال کنجد شوری های متوسط EC=8 و EC=12 را نیز تحمل می کند.
پرونده مقاله
میزان آب مورد نیاز گیاه عاملی مهم و حائز اهمیت در رشد و نمو سویا محسوب میشود و تأثیر بسزایی در میزان عملکرد آن دارد. مقدار رطوبت خاک برای رشد مطلوب هر گیاه باید دارای یک حد بهینهای باشد که به هر میزان از این حد کمتر و یا بیشتر شود، رشد گیاه کاهش مییابد و عملکرد دانه چکیده کامل
میزان آب مورد نیاز گیاه عاملی مهم و حائز اهمیت در رشد و نمو سویا محسوب میشود و تأثیر بسزایی در میزان عملکرد آن دارد. مقدار رطوبت خاک برای رشد مطلوب هر گیاه باید دارای یک حد بهینهای باشد که به هر میزان از این حد کمتر و یا بیشتر شود، رشد گیاه کاهش مییابد و عملکرد دانه سویا به وسیله تعداد کل غلاف در هر بوته، تعداد دانه در هر غلاف و وزن هر دانه تحت تأثیر قرار میگیرد، در بررسی اثر تنش خشکی بر صفات فیزیولوژیک سویا گزارش کردند که تنش خشکی موجب کاهش معنی دار میزان فتوسنتز و عملکرد دانه گردید افزایش بازده مصرف آب آبیاری و باران متأثر از کاربرد صحیح کود شیمیایی به ویژه نیتروژن می باشد در ضمن کمبود نیتروژن پس از کمبود آب از مهم ترین عامل کاهش دهنده تولید محصولات زراعی به ویژه غلات می باشد مطالعات نشان داد که در بین اجزای عملکرد، تعداد غلاف در گره به طور معنی داری تحت تأثیر کود نیتروژن قرار گرفت، به طوری که با افزایش میزان نیتروژن بر تعداد غلاف در گره افزوده شد. به طورکلی بهینه سازی مصرف آب و کود در محصولات زراعی به خصوص دانه های روغنی علاوه بر افزایش تولیدات کشاورزی باعث صرفه جویی در منابع آب می شود.
پرونده مقاله
به منظور ارزیابی اثرات پرایمینگ و تنش آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ بهاره آزمایشی در سال 1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل پرا چکیده کامل
به منظور ارزیابی اثرات پرایمینگ و تنش آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ بهاره آزمایشی در سال 1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل پرایمینگ در 4 سطح (هیدروپرایمینگ، محلول نیتروکسین، محلول اکسین و شاهد (بدون پرایمینگ)) و تنش آبیاری در 3 سطح (بدون تنش، تنش در مرحله ساقهروی و پر شدن دانه) بود. تجزیه واریانس نشان داد که صفات سرعت رشد مطلق بوته، ارتفاع گیاه، تعداد شاخههای فرعی، قطر طبق، تعداد طبق در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و درصد مغز دانه به طور معنیداری تحت تأثیر پرایمینگ و تنش آبیاری قرار گرفت. عملکرد دانه در بوته با تمامی صفات مورد بررسی همبستگی مثبت و معنیداری داشت که در این میان بیشترین همبستگی با درصد مغز دانه مشاهده شد. بالاترین میزان عملکرد دانه در تیمار پرایمینگ مربوط به محلول اکسین (8/1852 کیلوگرم در هکتار) و نیتروکسین (1818 کیلوگرم در هکتار) بود. به طور کلی، پرایمینگ بذر باعث بهبود صفات مورد آزمایش گردید که در این میان بذور پرایم شده با اکسین و نیتروکسین نسبت به بذور هیدروپرایم شده خصوصیات رشدی بهتری از خود نشان دادند. همچنین بالاترین میزان عملکرد دانه در تیمار تنش آبیاری در شرایط آبیاری کامل (8/1846 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد. در کل نتایج نشان داد که در شرایط نرمال آبیاری با استفاده از پرایمینگ میتوان به عملکرد بالاتری دست یافت.
پرونده مقاله
این پژوهش جهت ارزیابی اثر تنش خشکی انتهای فصل بر کمیت و کیفیت بذرهای تولیدی شش ژنوتیپ امید بخش کلزای پاییزی، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی در طی سال زراعی 94-1393 اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی شامل دو عامل ژن چکیده کامل
این پژوهش جهت ارزیابی اثر تنش خشکی انتهای فصل بر کمیت و کیفیت بذرهای تولیدی شش ژنوتیپ امید بخش کلزای پاییزی، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی در طی سال زراعی 94-1393 اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی شامل دو عامل ژنوتیپ (شش ژنوتیپ کلزای پاییزی به نامهای Karaj2, Karaj3, KS7, L5, L146, L210) و محدودیت آب (سه سطح تنش کمبود آب شامل آبیاری کامل IW1، قطع آبیاری از گلدهی IW2 و قطع آبیاری از بذردهی IW3) در سه تکرار انجام شد. اعمال محدودیت آب از آغاز مرحله گلدهی موجب افت بیشتر تعداد خورجین و بذر و عملکرد نهایی گردید. کمترین افت عملکرد بذر در ژنوتیپهای L5 و L210 تحت تنش خشکی از شروع مرحله گلدهی حاصل شد. بیشترین افت قابلیت جوانهزنی در ژنوتیپ L146 تحت تیمار خشکی از مرحله گلدهی و کمترین افت به ترتیب در ژنوتیپهای L5 و L210 در همان سطح تنش ثبت گردید. در شرایط وقوع محدودیت آب از گلدهی، کمترین میزان افزایش هدایت الکتریکی بذر در ژنوتیپ L5 ملاحظه گردید. بیشترین طول و شاخص قدرت گیاهچه در ژنوتیپهای L210 و L5 در شرایط قطع آبیاری از شروع گلدهی مشاهده شد. در کل، وقوع تنش خشکی انتهای فصل به ویژه در طی مرحله گلدهی کلزا منجر به افت معنیدار تولید بذر به لحاظ کمی و کیفی گردید. از طرف دیگر، ژنوتیپهای L210 و L5 بهترین عملکرد را در شرایط تنش داشته و از نظر وارد نمودن در برنامه اصلاحی مقابله با تنش خشکی قابل توصیه خواهند بود.
پرونده مقاله
به منظور اثر محلول پاشی کودهای ریزمغذی و مصرف هیومیک اسید بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد در تاریخ کشت تأخیری، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه عراقی محله در سال زراعی 1401 انجام شد. این تحقیق به صورت طرح بلوک های کاملا تصادفی با 9 تیمار در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی ای چکیده کامل
به منظور اثر محلول پاشی کودهای ریزمغذی و مصرف هیومیک اسید بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد در تاریخ کشت تأخیری، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه عراقی محله در سال زراعی 1401 انجام شد. این تحقیق به صورت طرح بلوک های کاملا تصادفی با 9 تیمار در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه عراقی محله انجام شد. صفات مورد بررسی شامل ارتفاع بوته، شاخص برداشت، عملکرد دانه، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک بود. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که تیمار بذرمال هیومیک اسید+ریزمغذی، شاهد و شاهد+کود آبیاری + بذرمال هیومیک اسید بیشترین عملکرد بیولوژیک را داشتند و پایین ترین عملکرد بیولوژیک مربوط به کود آبیاری هیومیک اسید و کود آبیاری+ریزمغذی بود. همچنین وزن هزار دانه در گروه شاهد و تیمار هشتم در مقایسه با دیگر تیمارها بطور معنی داری پایین تر بود. این نتایج نشان می دهد که استفاده از کودهای ریزمغذی و هیومیک اسید توانست بطور معنی داری وزن هزار دانه افزایش دهد. در نهایت عملکرد دانه بطور معنی داری در تیمار شاهد، شاهد+بذرمال هیومیک اسید و شاهد+بذرمال هیومیک اسید+ریزمغذی بطور معنی داری بیشتر از دیگر تیمارها بود. این نتایج نشان می دهد که بذرمال کردن هیومیک اسید نسبت به دیگر تیمارها اثرات بهتری بر عملکرد دانه داشته است.
پرونده مقاله
به منظور بررسی تأثیر تراکم های کاشت و مقادیر مختلف نیتروژن بر شاخص سبزینگی و سطح برگ، عملکرد دانه و روغن، کارایی مصرف آب و نیتروژن در گیاه آفتابگردان، آزمایشی در بهار سال 1398 در مزرعه تحقیقات کشاورزی استان سمنان اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بل چکیده کامل
به منظور بررسی تأثیر تراکم های کاشت و مقادیر مختلف نیتروژن بر شاخص سبزینگی و سطح برگ، عملکرد دانه و روغن، کارایی مصرف آب و نیتروژن در گیاه آفتابگردان، آزمایشی در بهار سال 1398 در مزرعه تحقیقات کشاورزی استان سمنان اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تراکم کاشت در چهار سطح (چهار، شش، هشت و 10 بوته در متر مربع) به عنوان عامل اصلی و میزان کود نیتروژن (در پنج سطح عدم کاربرد، مصرف 50، 100، 150 و 200 کیلوگرم اوره در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. صفات شاخص سبزینگی برگ، ارتفاع گیاه، وزن صد دانه، محتوی نیتروژن دانه و محتوی درصد روغن دانه تحت تأثیر اثر ساده تراکم کاشت معنی دار شد به نحوی که با افزایش تراکم بوته از میزان صفات فوق کاسته شد. همچنین، عامل نیتروژن، صفات مورد بررسی را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار داد، به طوری که با افزایش میزان نیتروژن مصرفی، از صفر به 200 کیلوگرم اوره در هکتار، شاخص سبزینگی برگ 15/3 درصد افزایش یافت. بیشترین مقادیر صفات ارتفاع بوته (149/3 سانتی متر)، وزن صد دانه (5/4گرم) و نیتروژن دانه (54/7 کیلوگرم در هکتار) در تیمار 150 کیلوگرم اوره در هکتار و به ترتیب 14/13، 9/70 و 24/3 درصد بیشتر از عدم کاربرد به دست آمد. مقایسه نتایج کارایی مصرف آب حاکی از آن بود که در تراکم چهار بوته در متر مربع و افزایش نیتروژن مصرفی، همراه با افزایش ارتفاع و شاخص سطح برگ، کارایی مصرف آب نیز افزایش یافت اما سطوح بالاتر تراکم منجر به کوچک تر شدن اندازه گیاه، کمتر شدن زیست توده گیاه و کاهش کارای آب مصرفی شد. بیشترین میزان کارایی مصرف نیتروژن در تراکم هشت بوته در متر مربع و عدم کاربرد کود نیتروژنه به دست آمد. در نهایت، حداکثر عملکرد دانه (4016 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد روغن (1827 کیلوگرم در هکتار) با مصرف 150 کیلوگرم اوره در هکتار و تراکم هشت بوته در متر مربع به دست آمد.
پرونده مقاله
برای بررسی اثر روش های مختلف خاکورزی بر عملکرد گلرنگ و اجزای آن، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی خسروشهر به مدت دو سال 1382 و 1383 اجرا گردید. تیمارها عبارت بودند از : 1- شخم با گاوآهن قلمی به عمق 20 – 15 سانتیمتر، 2 &nda چکیده کامل
برای بررسی اثر روش های مختلف خاکورزی بر عملکرد گلرنگ و اجزای آن، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی خسروشهر به مدت دو سال 1382 و 1383 اجرا گردید. تیمارها عبارت بودند از : 1- شخم با گاوآهن قلمی به عمق 20 – 15 سانتیمتر، 2 – شخم با گاوآهن برگردان دار به عمق 20 – 15 سانتیمتر، 3- شخم با گاوآهن برگردان دار به عمق 30 – 25 سانتیمتر و 4- بدون عملیات خاکورزی. نتایج نشان داد که اثر سال بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ معنی دار نبود و میانگین عملکرد محصول در سال اول 3698 کیلوگرم و در سال دوم 3216 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. اثر متقابل سال و خاک ورزی در سطح آماری 5% برای عملکرد محصول معنی دار بود و تیمار بدون عملیات خاک ورزی در سال اول با میانگین عملکرد 4501 کیلوگرم در هکتار بیشترین و تیمار شخم با گاوآهن برگردان دار به عمق 30 – 25 سانتیمتر با میانگین عملکرد 3204 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد را داشتند. اثر تیمارهای خاکورزی بر عملکرد محصول معنیدار نبود. بیشترین میانگین عملکرد مربوط به تیمار بدون عملیات خاکورزی با میانگین عملکرد 3599 کیلوگرم در هکتار بود و کمترین عملکرد (3307 کیلوگرم در هکتار) در شخم با تیمار گاوآهن قلمی بدست آمد. با توجه به نتایج بدست آمده، روش خاک ورزی در کاشت گلرنگ بعد از برداشت گندم روی عملکرد دانه گلرنگ اثر معنی داری نداشته و با توجه به مزایای کاشت بدون عملیات خاک ورزی، می توان گلرنگ را بدون عملیات خاکورزی کشت نمود.
پرونده مقاله
سکوی نشر دانش
سند یا سکوی نشر دانش ،سامانه ای جهت مدیریت حوزه علمی و پژوهشی نشریات دانشگاه آزاد می باشد