• فهرست مقالات بیضه موش

      • دسترسی آزاد مقاله

        1 - تأثیر تمرین هوازی و کاندیشن مدیای سلول‌های سرتولی بر وضعیت آنتی‌اکسیدانی و هیستومورفومتری در آسیب بیضه ناشی از مصرف کافئین در موش‌های صحرایی نر بالغ
        داود رحیمی جبار بشیری میرعلیرضا نورآذر رقیه پوزش جدیدی داریوش مهاجری
        با توجه به مصرف کافئین به عنوان مکمل مورد اقبال ورزشکاران و اثبات اثرات سوء مصرف طولانی‌مدت آن بر باروری افراد مذکر، هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر تمرین هوازی توأم با کاندیشن مدیای سلول‌های سرتولی بر آسیب بیضه ناشی از مصرف کافئین در موش‌های صحرایی نر بالغ بود. بدین من چکیده کامل
        با توجه به مصرف کافئین به عنوان مکمل مورد اقبال ورزشکاران و اثبات اثرات سوء مصرف طولانی‌مدت آن بر باروری افراد مذکر، هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر تمرین هوازی توأم با کاندیشن مدیای سلول‌های سرتولی بر آسیب بیضه ناشی از مصرف کافئین در موش‌های صحرایی نر بالغ بود. بدین منظور30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی در 5 گروه برابر مورد آزمون واقع شدند. موش های گروه شاهد فقط آب مقطر و موش های چهار گروه‌ دیگر شامل: گروه های بدون انجام تیمار، تیمار با تمرین هوازی، تیمار با کاندیشن مدیوم و تیمار با تمرین هوازی توأم با کاندیشن مدیا، به مدت 4 هفته کافئین را با دوز mg/kg 200 به‌صورت خوراکی دریافت کردند. 42 روز بعد، کاندیشن مدیای سلول‌های سرتولی به درون مجاری وابران موش‌های گروه های تیمار تزریق شد. پس از 8 هفته، از بیضه موش‌ها نمونه بافتی اخذ شده و مورد مطالعه هیستومورفومتری قرار گرفت. همچنین فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و مقدار مالون دی آلدئید (MDA) در بافت بیضه و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی سرم موش ها مورد سنجش قرار گرفت. در موش های گروه آسیب دیده با کافئین نسبت به گروه سالم، قطر لوله های منی‌‌ساز، ارتفاع اپیتلیوم مجاری منی ساز و ضخامت بافت بینابینی بیضه و فعالیت آنزیم های SOD و GPX و میزان TAC به طور معنی‌داری کمتر و مقدار MDA بالاتر بود (01/0>p). همه گروه های آسیب دیده باکافئین توأم با دریافت تیمار، نسبت به گروه آسیب‌دیده با کافئین دارای مقادیر بالاتری از قطر لوله های منی ‌ساز، ارتفاع اپیتلیوم مجاری منی ساز و ضخامت بافت بینابینی بیضه و فعالیت آنزیم های SOD و GPX و میزان TAC بودند و مقادیر MDA پایین‌تری داشتند. در گروه تیمارشده با کاندیشن مدیا توام با تمرین هوازی، میزان کاهش و افزایش در پارامتر‌های ذکرشده، در مقایسه با دو گروه تیماری دیگر، بیشتر بوده و تفاوت آماری معنی‌داری داشت (05/0>p). نتایج مطالعه نشان داد مصرف کاندیشن مدیای سلول‌های سرتولی و انجام هم‌زمان تمرین هوازی، با اثرات هم‌افزایی باعث بهبود شاخص‌های دفاع آنتی‌اکسیدانی و کاهش اثرات مخرب کافئین در بافت بیضه موش‌های صحرایی می‌شود. پرونده مقاله
      • دسترسی آزاد مقاله

        2 - مطالعه تاثیر پیوگلیتازون بر عملکرد بافت بیضه متعاقب القاء شوک حرارتی اسکروتال در موش صحرایی
        سعید محمدحسینی مهرداد نشاط‌قراملکی سیداسماعیل صفوی
        شوک حرارتی در بیضه حتی برای یک بار و به مدت کوتاه، می تواند باعث تخریب بافت بیضه و اختلال در روند اسپرماتوژنز شود. پیوگلیتازون داروی ضد التهاب و آنتی اکسیدان بوده که به طور گسترده در بیماران دیابتی استفاده می‌شود. هدف اصلی این مطالعه، ارزیابی تاثیر پیوگلیتازون بر بافت چکیده کامل
        شوک حرارتی در بیضه حتی برای یک بار و به مدت کوتاه، می تواند باعث تخریب بافت بیضه و اختلال در روند اسپرماتوژنز شود. پیوگلیتازون داروی ضد التهاب و آنتی اکسیدان بوده که به طور گسترده در بیماران دیابتی استفاده می‌شود. هدف اصلی این مطالعه، ارزیابی تاثیر پیوگلیتازون بر بافت بیضه متعاقب شوک حرارتی اسکروتال می باشد. بدین منظور، تعداد 54 سر موش صحرایی نر ویستار به صورت تصادفیبه 9 گروه 6تایی تقسیم شدند. در 3 گروه اول، به عنوان شاهد ، اسکروتوم حیوانات در آب 23 درجه سلسیوس قرار داده شد. در 3 گروه دیگر (تیمار های 1) اسکروتوم به مدت 15 دقیقه در آب 43 درجه سلسیوس قرار داده شد، سپس حیوانات به مدت 15، 30 و 60 روز سرم فیزیولوژی دریافت کردند. در 3 گروه بعدی (تیمارهای 2) نیز پس از القاء شوک حرارتی اسکروتال، پیوگلیتازون به میزان mg/kg20 به مدت 15، 30 و 60 روز تزریق گردید. پس از اتمام دوره آزمایش ، نمونه های بافت بیضه جهت مطالعات پاتولوژی و هیستومورفومتری اخذ گردید. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و آزمون توکی (Tukey) مورد تحلیل آماری قرار گرفت و 05/0>p معنی دار در نظر گرفته شد. در تیمارهای 1، قطر لوله های منی ساز و ضخامت اپی تلیوم آن در مقایسه با شاهد کاهش معنی دار ولی ضخامت بافت بینابینی و کپسول بیضه افزایش معنی داری داشت (05/0>p). در تیمارهای 2، قطر لوله های منی ساز در روزهای 15، 30 و 60 و ضخامت اپی تلیوم ، در روزهای 30 و 60 افزایش معنی دار داشته و ضخامت بافت بینابینی در روزهای 15، 30 و 60 در مقایسه با تیمارهای 1، کاهش معنی داری داشت ( 05/0>p). ضخامت کپسول بیضه فقط در روز 60 کاهش معنی داری داشت (001/0>p). نتایج این مطالعه نشان داد که پیوگلیتازون از اثرات مخرب شوک حرارتی بر بافت بیضه کاسته و باعث بهبود شاخص های هیستومورفومتری بیضه می گردد. پرونده مقاله