مقدمه و هدف پژوهش: نخستین گام برای کاهش مخاطرات لرزهای به عنوان شناختهشدهترین بلایای طبیعی، شامل درک خطر و سنجش و ارزیابی راهبردهای احتمالی، برای کاهش آن است. هدف اصلی این پژوهش سنجش آسیبپذیری شهر اردبیل در مقابل خطرپذیری لرزهای است. قلمرو جغرافیایی پژوهش چکیده کامل
مقدمه و هدف پژوهش: نخستین گام برای کاهش مخاطرات لرزهای به عنوان شناختهشدهترین بلایای طبیعی، شامل درک خطر و سنجش و ارزیابی راهبردهای احتمالی، برای کاهش آن است. هدف اصلی این پژوهش سنجش آسیبپذیری شهر اردبیل در مقابل خطرپذیری لرزهای است. قلمرو جغرافیایی پژوهش، مناطق پنجگانه شهر اردبیل میباشد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی بوده و روش اجرای آن توصیفی ـ تحلیلی است. بطوریکه برای واکاوی دادهها از فرایند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) جهت وزندهی چهار معیار در قالب 19 زیرمعیار استفاده شده است. با ترکیب لایههای اطلاعاتی در نرمافزار Arc GIS و با تلفیق نقشه معیارهای مورد بررسی، نقشه پهنههای آسیبپذیری تهیه و طبقهبندی شده است.
یافتهها: یافتهها حاکی از اهمیت بالای معیار برنامهریزی با 13 زیرمعیار و وزن کلی 480/0 و زیرمعیار کاربری اراضی با وزن کلی 072/0 در آسیبپذیری شهر اردبیل می باشد. معیار سازهای با چهار زیرمعیار کیفیت، قدمت، تعداد طبقات و گونهشناسی سازهای با وزن 408/0 و معیار طبیعی با دو زیرمعیار گسل و شیب زمین با وزن 035/0 در آسیبپذیری لرزهای شهر اردبیل نقش دارند.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که بخشهای شمال، شمال باختری، خاوری و مرکز شهر اردبیل آسیبپذیرترین محدودهها در برابر خطر زمینلرزه میباشند و جنوب شهر نیز مقاومترین محدوده محسوب میگردد. نتایج تحلیل آسیبپذیری فضاهای شهر اردبیل، نشان میدهد که حدود 30 درصد از فضاهای شهری در برابر خطر زمینلرزه آسیبپذیری متوسط به بالا و حدود 50 درصد در معرض آسیبپذیری بالا قرار دارند و ساختار کالبدی مناسب و موزونی را برای مدیریت بحران ناشی از لرزهخیزی شهری ارائه نمیکنند.
پرونده مقاله
مقدمه و هدف پژوهش: در رویکرد کاهش خطرپذیری سکونتگاهها، سیستمی تابآور است که بتواند مخاطرات موقت و دائم را جذب کرده و خود را با شرایط به سرعت در حال تغییر انطباق دهد، بدون اینکه کارکرد خود را از دست بدهد. در این راستا، نیاز به یک رویکرد مدیریتی پویا در راستای تحقق تاب چکیده کامل
مقدمه و هدف پژوهش: در رویکرد کاهش خطرپذیری سکونتگاهها، سیستمی تابآور است که بتواند مخاطرات موقت و دائم را جذب کرده و خود را با شرایط به سرعت در حال تغییر انطباق دهد، بدون اینکه کارکرد خود را از دست بدهد. در این راستا، نیاز به یک رویکرد مدیریتی پویا در راستای تحقق تابآوری احساس میگردد. با توجه به اهمیت نقش شاخصهای مدیریتی در تحقق شهر تابآور، هدف از پژوهش حاضر امکانسنجی اصول مدیریتی تابآوری در کلانشهر تبریز با تأکید بر رویکرد هیوگو میباشد.
روش پژوهش: روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت تحلیلی-اکتشافی میباشد که بهمنظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شده است. همچنین جامعهی آماری تحقیق شامل نخبگان دانشگاهی و مدیران و مسئولان حوزهی مدیریت بحران کلانشهر تبریز میباشد که حجم نمونه بر اساس روش دلفی هدفمند 100 نفر برآورد گردیده است.
یافتهها: یافتههای تحقیق نشان میدهد که اصول 10گانهی مدیریتی تابآوری بر مبنای دیدگاه هیوگو مانند یکپارچگی و هماهنگی در تصمیمگیری و سیاستگذاری، نظارت و اقدامات بازرسی، ساختارها و قوانین، ارتقای ظرفیتهای سازمانی و محلی و رویکردهای مواجهه و بازتوانی در مواقع بحرانی و پس از آن در کلانشهر تبریز دارای وضعیت مطلوبی نمیباشد.
نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که 17 مؤلفه بر عدم تحققپذیری این رویکرد در کلانشهر تبریز تأثیرگذار میباشند که بر اساس مدل تحلیل عاملی در سه عامل اصلی ساختار مدیریتی و قوانین ناکارآمد، عدم ظرفیتسازی نهادی و تأکید بر دانشمحوری و نبود دیدگاه چندبعدی و سیستمی به ترتیب با ارزش ویژهی 452/6، 159/3 و 893/1 قابل طبقهبندی هستند.
پرونده مقاله