تحلیل و ارزیابی تاب آوری بافت فرسوده شهری (محدوده مورد مطالعه: منطقه 7 تهران)
محورهای موضوعی : فصلنامه آینده پژوهی شهری
محمد جواد خسروی
1
,
علیرضا استعلاجی
2
,
سعید پیری
3
,
حمیدرضا صباغی
4
1 - دانشجوی دوره دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
2 - استاد جغرافیای انسانی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - استادیار معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
4 - استادیار معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
کلید واژه: بافت فرسوده, تاب آوری کالبدی, منطقه 7 تهران, تاب آوری اجتماعی,
چکیده مقاله :
امروزه تاب آوری شهری در حوزۀ بافت های فرسوده به مسئله ای اساسی در حوزۀ تصمیم گیری های فضایی و شهری تبدیل شده است. از این رو، مدیران و سیاستگذاران شهری قسمت قابل توجهی از منابع و امکانات خود را در حوزۀ تدوین اسناد و فرآیندهای عملیاتی معطوف به تحقق و کاهش اثرگذاری آن در مواجه با بحران های احتمالی شهری، نموده اند. تحقیق حاضر با هدف تحلیل ابعاد تاب‌آوری اجتماعی و کالبدی منطقه 7 شهرداری تهران انجام شد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون‌های تی تک نمونه ای، همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون در نرم‌افزارهای SPSS و Arc GIS استفاده شدند. جامعه آماری پژوهش تعداد ۲۳۰ نفر از شهروندان ساکن در محلات منطقه 7 تهران بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. نتایج داده ها در مطالعه حاضر نشان داد که بعد کالبدی در رتبه اول (2/71) و بعد اجتماعی در رتبه دوم (2/53) قرار دارد. در پایان می‌توان به این نتیجه رسید که تاب آوری شهری در منطقه 7 شهرداری تهران با توجه به ابعاد تاب آوری کالبدی و اجتماعی در وضعیت ناپایدار و ضعیف می باشد. بنابراین این منطقه در برابر سوانح و مخاطرات طبیعی از تاب آوری کالبدی و اجتماعی پایینی برخوردار است.
Today, urban resilience in the field of worn-out textures has become a major issue in the field of spatial and urban decision-making. Therefore, urban managers and policy makers have devoted a significant part of their resources and facilities in the field of document preparation and operational processes to the realization and reduction of its effectiveness in the face of possible urban crises. The aim of this study was to analyze the dimensions of social and physical resilience in District 7 of Tehran Municipality. The research method is descriptive-analytical and applied in terms of purpose. One-sample t-test, Pearson correlation and regression coefficient in SPSS and Arc GIS software were used to analyze the data. The results of the data in the present study showed that the physical dimension is in the first rank (2.71) and the social dimension is in the second rank (2.53). In the end, it can be concluded that urban resilience in District 7 of Tehran Municipality is unstable and weak due to the dimensions of physical and social resilience. Therefore, this region has low physical and social resilience against natural disasters and hazards.
_||_