سیاست خارجی ترکیه در قبال بیداری اسلامی در جهان عرب
محورهای موضوعی : روابط بین الملل
سید محمد طباطبائی
1
(استادیار دانشگاه علامه طباطبایی)
اکرم فضلی خانی
2
(دانش آموخته رشته مطالعات منطقه ای دانشگاه علامه طباطبایی)
کلید واژه: بیداری اسلامی, سیاست خارجی فعال, ترکیه, حزب عدالت وتوسعه, جهان عرب,
چکیده مقاله :
تحولات دولت‌های عربی که از سال 2010 در تونس آغاز شد و دومینووار به کشورهای دیگر از جمله مصر و لیبی رسید، باعث واکنش دولت‌های مختلف شد که یکی از آنها ترکیه است. ترکیه در دوران حزب عدالت و توسعه حضور خود را در جهان عرب و خاورمیانه پررنگ کرده است و بیداری اسلامی نیز فرصتی در اختیار سیاست گزاران این دولت قرار داد تا با حضور فعال در جریان این تحولات، اهداف خود را جدی تر از قبل در منطقه پیگیری کنند. در این مقاله سعی بر این است تا به واکاوی تأثیر تغییر نگاه سیاست گزاران ترکیه در دوران حزب عدالت و توسعه بر سیاست خارجی فعال این کشور در قبال بیداری اسلامی در جهان عرب پرداخته شود، بدون اینکه بخواهیم درستی یا نادرستی،موفقیت یا عدم موفقیت سیاست خارجی ترکیه را مورد ارزیابی قرار دهیم. همچنین، چگونگی حضور این کشور در قالب رفتارهای میانجی گری، حمایت، همراهی با ناتو و سفر مقامات ترکیه ای به کشورهای عربی بررسی می شود. چرایی حضور دولت ترکیه در قالبتلاش برای گسترش مدل اسلام ترکیه ای در منطقه، تبدیل شدن به پل واسطی میان خاورمیانه اسلامی با اروپا،حمایت از منافع آمریکا در جهان عرب، تبدیل شدن به الگوی هویتی منطقه ای و تلاش برای رهبری در اصلاحات منطقه و رقابت هویتی با ایران مورد مطالعه قرار گرفته است.
Arabic governments’ developments that began in 2010 in Tunisia and transferred to other countries such as Egypt and Libya it was a reaction to different states, one of which is Turkey. Turkey under the Justice and Development Party has a strong presence in the Arab world and the Middle East. Also, Islamic Awakening has placed an opportunity for policy makers and the government to show an active participation in the development process, their goals more seriously than before in their pursuit. This paper attempts to investigate the effect of changing the policy makers in Turkey during the AKP without that we are right or wrong, success or failure of Turkey's foreign policy will be evaluated. Also, the presence of these behaviours in the form of mediation, advocacy, cooperation with NATO and the journey of Turkish authorities in the Arabic countries is reviewed. How and why the Turkish government on Turkey's efforts to spread Islamic model in the region, becoming a bridge interface between the Islamic Middle East with Europe, Protect the interests of America in the Arab world, becoming a model of regional identity and effort for leadership in regional reforms and identity competition with Iran in the region will be studied.