مدیریت شیمیایی و بیولوژیک دو جزء اصلی مدیریت تلفیقی آفات هستند. مدیریت شیمیایی دارای اثرات سوء روی رفتار و فیزیولوژی حشرات بوده و اغلب روی موجودات غیر هدف تأثیر نامطلوب دارند. بالتوری سبز بهترین دشمن طبیعی آفات می باشد که در مزارع، باغات و جنگل های کشورمان به صورت گس چکیده کامل
مدیریت شیمیایی و بیولوژیک دو جزء اصلی مدیریت تلفیقی آفات هستند. مدیریت شیمیایی دارای اثرات سوء روی رفتار و فیزیولوژی حشرات بوده و اغلب روی موجودات غیر هدف تأثیر نامطلوب دارند. بالتوری سبز بهترین دشمن طبیعی آفات می باشد که در مزارع، باغات و جنگل های کشورمان به صورت گسترده مشاهده می شود و در عرصه طبیعت نقش مهمی در جلوگیری از تکثیر سریع آفات و برقراری تعادل حیاتی دارد. این بالتوری بیشترین توجه را به عنوان یک عامل کنترل بیولوژیک امید بخش در رهاسازی علیه آفات در گلخانه، مزارع و باغات به خود جلب نموده است. در ایـن مـطالعه، اثرات زیرکشندگی سه آفت کش پریـمیـکارب، ایمـیداکلـوپـراید و اکـسی دی متون متیـل روی بـالتـوری سـبز Chrysoperla carnea Stephens (Neuroptera: Chrysopidae) مطالعه شد .نتایج نشـان داد که هر سـه آفت کش در غلـظت LC30 به طـور معـنی داری فراسنجه های زیستی را در مقایسه با شاهد تغییر دادند. نرخ ذاتی افزایش جمعیت در شاهد 0/142 و در تیمار های پریمیکارب، ایمیداکلوپراید و اکسی‌دی متون‌متیل به ترتیب 0/141، 0/140 و 0/134 روز1- به دست آمد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که از لحاظ این فراسنجه، بین شاهد و تیمار پریمیکارب اختلاف معنی داری نبود. ولی بین شاهد و تیمار های ایمیداکلوپراید و اکسی‌دی متون‌متیل اختلاف معنی دار بود که نشان دهنده تأثیر منفی این حشره کش ها روی نرخ ذاتی افزایش جمعیت بالتوری می باشد. همچنین آفت کش های مورد استفاده بر روی نرخ بقا و امید به زندگی اثر منفی و معنی داری در سطح احتمال پنج درصد داشتند. با توجه به نتایج ذکر شده، آفت کش پریمیکارب دارای سمیت کمتری نسبت به بالتوری C. carnea بود. در حالی که استفاده دوره ای از دو آفت کش ایمیداکلوپراید و اکسی‌دی متون‌متیل در برنامه های مدیریتی با استفاده از بالتوری C. carnea ضروری به نظر می رسد.
پرونده مقاله
