بررسی اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر تنیدگی والدینی و روابط مادر- کودک در مادران کودکان مبتلا به شب‌ادراری
محورهای موضوعی : تربیتیآرزو کبیری 1 , مهرداد کلانتری 2
1 - کارشناس ارشد، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.
2 - عضو هیئت علمی داانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
کلید واژه: فرزندپروری مثبت, تنیدگی والدین, روابط مادر- کودک, شب‌ادراری,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر تنیدگی والدین و روابط مادر- کودک در مادران کودکان مبتلا به اختلال شب‌ادراری صورت گرفته است. بر این اساس، در یک طرح شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل، 30 نفر از مادران کودکان 12-5 ساله مبتلا به اختلال شب‌ادراری مراجعه‌کننده به مراکز درمانی، به شیوة در دسترس انتخاب شدند و به شیوة تصادفی در دو گروه آزمایش (آموزش فرزندپروری مثبت) و کنترل گمارده شدند. آموزش فرزندپروری مثبت در طی 8 جلسة 90 دقیقه‌ای برای گروه آزمایش ارائه شد. کلیه آزمودنی‌ها قبل از مداخله و در پایان مداخله به پرسشنامه‌های تنیدگی والدین و روابط مادر- کودک پاسخ دادند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش فرزندپروری مثبت بر روی تنیدگی والدینی (0006/0p<) و روابط مادر- کودک (0001/0p<) مؤثر بود. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده می‌توان مطرح ساخت که آموزش فرزندپروری مثبت منجر به کاهش شدت تنیدگی والدینی و بهبود روابط مادر- کودک در مادران کودکان مبتلا به اختلال شب‌ادراری می‌شود.
The present study was conducted to investigate the effectiveness of teaching positive parenting on the parents' stress and child-mother relationships in mothers of children with enuresis. Therefore, in a semi-experimental design with pretest-posttest control group type, 30 mothers of 5-12 year-old children with enuresis referred to therapy centers were selected through available sampling method and they were randomly put into experimental and control groups (teaching positive parenting). Teaching positive parenting was administered in 8 ninety-minute sessions on the experimental group. All subjects responded to parents' stress and mother-child relationships questionnaires before intervention and at the end of it. The results of COVARIANCE analyses showed that teaching positive parenting was effective on parental stress (p<0.0006) and mother-child relationship (p<0.0001). According to the achieved results it can be proposed that teaching positive parenting leads to the decrease of the intensity of parental stress and improving child-mother relationships in the mothers of children with enuresis.
ارجی‌فر، آ. (1387). بررسی رابطه‌ای الگوهای ارتباطی والد- کودک با هویت جنسی در کودکان 7 تا 11 ساله. پایان‌نامة کارشناسی روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد.
استوار و بنجامین جین. (1377). تنیدگی یا استرس (بیماری جدید تمدن). ترجمة پری‌رخ دادستان، تهران: انتشارات رشد، (سال انتشار به زبان اصلی 1994).
پریشان، س، اشرفی‌زاده، م، بصیری‌مقدم، م، قهرمانی، مو چمن‌زری، ه.(1385). ارزیابی رشد فیزیکی و ارتباط آن با بی‌اختیاری ادراری اولیه در کودکان با بی‌اختیاری ادراری. مجلةدانشگاهگناباد، 10، 5.
حکیم، آ، کمپانی، ف و بهادرام، م. (1394). عوامل مستعدکننده شب‌ادراری در کودکان سنین مدرسه: گزارش کوتاه. مجلةدانشکدهپزشکیدانشگاهعلوم پزشکیتهران، 1، 73، 64-60.
دادستان، پ، احمدی ازقندی، ع و حسن‌آبادی، ح. (1385). تنیدگی والدین و سلامت عمومی. مجله روانشناسی ایران، 2 (7): 184-171.
داودی، آ، بساک‌نژاد س و زارع‌زادگان، ب. (1391). اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر کاهش مشکلات سلوک کودکان 4 تا 6 سال و کاهش تنیدگی مادران. دو فصلنامة مشاوره کاربردی، 2، 2،59-45.
روشن‌بین، م، پوراعتماد، ح، ر و خوشابی، ک. (1386). تأثیر آموزش برنامة گروهی فرزندپروری مثبت بر استرس والدگری مادران کودکان مبتلا به ADHD. خانواده‌پژوهی، 3، 10،572-556.
شفیع‌پور، ز، شیخی، ع، میرزایی، م و کاظم‌نژاد لیلی، آ. (1394). سبک‌های فرزندپروری وارتباط آن بامشکلات رفتاری کودکان. مجلة پرستاری ومامایی جامعه‌نگر، 76: 56-49.
صابری، ج، بهرامی‌پور، م، قمرانی، آ و یارمحمدیان، آ.(1393). اثربخشی برنامه گروهی فرزندپروری مثبت بر کاهش استرس والدگری مادران دارای کودکان مبتلابه اختلال اوتیسم. دانشو پژوهشدر روانشناسی کاربردی،2، 15، 77-69.
عابدی شاپورآبادی، ث، پورمحمد رضایی تجریشی، م، محمدخانی، پ و فرضی، م. (1391). اثربخشی برنامه گروه والدگری مثبتبررابطه مادر- کودک درکودکان بااختلال بیش‌فعالی/نارسایی توجه. مجلة روانشناسی بالینی، 4، 3، 75-63.
علی‌اکبری دهکردی، م، کاکوجویباری، ع، آ، محتشمی، ط و یکدله‌پور، ن. (1393). اثربخشی برنامة فرزندپروری مثبت برتنیدگی والدینی درمادران کودکان باآسیب شنوایی. مجله شنوایی‌شناسی، 6، 23، 75-66.
فرهمند، آ. (1385). سودمندی ترکیبی: برنامة گروهی فرزندپروری و دارودرمانی بر علایم و شیوه‌های تربیتی کودکان 5 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی. پایان‌نامة دکتری روان‌پزشکی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، دانشگاه تهران.
کبیری، آ و کلانتری، م. (1394). مقایسة تنیدگی والدینی و روابط مادر- کودک در مادران کودکان سالم با مادران کودکان مبتلا به شب‌ادراری. دومین همایش بین‌المللی علوم رفتاری، شهید بهشتی، تهران.
Abidin, RR, (1997). Parenting stress index: A measure of the parent-child system,Zalaquett and R, J, Wood (Eds).
Alkot M and Deeb M. (2012).Nocturnal enuresis among school children in Menofia Governorate, Egypt: a hidden problem, J AM SCI: 8 (1): 327-34.
Brayne ED, Hoche EV, Gompel KV, Verbeken S and Bayenes D. (2009). Problem, Behavior, parental stress and enuresis.The journal of urology, (182), 2015-2021.
Bulter RJ, and Mckenna S. (2002). Over Coming Parental Intolerance in Childhood Nocturnal Enuresis.The Journal of Urology, (182), 2015-2021.
Hahlweg K, Heinrichs N and NaumannS. (2010). Long-term outcome of a randomized Controlled universal prevention trial through a positive parenting program: is it worth the effort? Child and Adolescent psychiatry and Mental Healt, (4) 14.
HelmerR. (2006). Training pediatric bed wetting with a acupuncture and Chinese medicine (first tradition), Dever:A Division of Blue popy press.5441 Western Ave.,Sulte 2.
Jakobsen IS, Horood J and Fergussen DM. (2012). Childhood anxity/withdrawal, adolescent parent-child attachment and later risk of depression and anxitydisorder.Journal of Child and Family Studies: 21 (2): 303-310.
Jeyakumar A, Rahman SI, Armbrecht ES and Mitchell R. (2012). The association between sleep-disordered breathing and enuresis in children. Laryngoscope; 122 (8): 1873-7.
Joshanloo M and Afshari S. (2011).Big five personality traits and self steam as predictors of life satisfaction in Iranian Muslim university students.Journal of Happiness Studies: 12: 105-113.
Krakow B, Melenderz D, Warners TD, Clarck JO, Sisley BN et al. (2006) Sign and symptoms of sleep-disorder breating in trauma Surrirors: Amatched comparison with classic sleep, apnea patients.The Journal of Nervous and Mental Disease, 194 (6): 433-439.
Morawska A, Tometzki H, and Sanders M. (2014). An Evaluation of the Efficacy of a Triple p-positive parenting program podcast series.Journal of Developmental and Behavioral Pediatrics: 10/1097.
Sanders MR. (2003). Triple P-positive Parenting Program: A Population Approach to Promoting Competent Parenting.Australian E-Journal for the Advancement of Mental Health (AejAm), 2 (3), 1-17.
Sanders MR. (2005). Triple p: a Multi-level System of Parenting Intervention: Workshop Participant Notes. The university of Queensland: Australia, Brisbane.
Sanders, MR. (2002). Parenting intervention and the prevention of serious mental health problems in children.Medical Journal of Australia, 177, 587-592 [On-line], Available: http://www.psy.uq.edu.au
Schluter B, De SG, Trowitzsch E, Andler W. (2015). Diagnostics and management of sleep-related respiratory Disturbances in children with skeletal dysplasia caused by FGFR3 mutations (achondroplasia and hypochondroplasia). Georgian Med News; (196-197): 63-72.
Shinn MM. (2013). parent-child interaction therapy with a deaf and hard of hearing family.Clin Case Stud: 12 (6): 411-27.
Stein SM. (2008). Enuresis, early attachment and intimacy.British Journal of Psychiatry: 15 (2): 167-76.
Trunzo A. (2006). Engagment parenting skills and parent -child relation as mediators of the relationship between parental self- efficacy and treatment outcomes for children contact probles, S. Doctor of Ohliosophy social work university of pisttsburg.
Waleed FE, Samia AF and Samar MF. (2011). Impact of sleep-disordered breathing and its treatment on children with primary nocturnal enuresis. Swiss Med Wkly; 141: w13216.
_||_