تأثیر مداخله شکوفایی سلیگمن بر شایستگی اجتماعی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی
محورهای موضوعی : تربیتیپریسا شاهسواری 1 , مریم اسماعیلی 2
1 - کارشناس ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2 - عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
کلید واژه: اختلال اضطراب اجتماعی, شایستگی اجتماعی, مداخله شکوفایی سلیگمن, دختران دوره متوسطه,
چکیده مقاله :
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر مداخله شکوفایی سلیگمن بر شایستگی اجتماعی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در شهرستان نجفآباد بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری شامل کلیه دختران مقطع متوسطه مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی شهرستان نجفآباد بود که در سال 1395 به مرکز رشد مراجعه کرده بودند. با استفاده از نمونهگیری تصادفی ساده 30 نفر از این افراد انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (هر گروه 15 نفر). ابزار سنجش شامل پرسشنامه شایستگی اجتماعی (پرندین، 1385) بود. گروه آزمایش مداخله شکوفایی سلیگمن را در 8 جلسه بهصورت هفتهای دوبار دریافت نمودند و گروه کنترل منتظر نگه داشته شدند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که مداخله شکوفایی سلیگمن منجر به افزایش شایستگی اجتماعی دختران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی شده است (01/0>P).
The aim of this study was to determine the effect of Seligman self-actualization intervention on social competence of high school female student with social anxiety disorder in city of Najafabad. Research. The design was semi-experimental pretest-posttest with control group. The statistical population was all of the high school girls with social anxiety disorder in Najaf Abad city that were referred to Roshd Center in year 2016. 30 subjects were randomly selected and assigned to 2 groups (experimental and control, each group 15 subjects). The instruments consisted of Social Competence Questionnare of Parandin (1385). The experimental group received Seligman self-actualization intervention in 8 sessions twice a week, and the control group was waiting. The results of analysis of covariznce showed that Seligman self-actualization intervention was effective in inhancing social competence of high school students (p<0.01).
احدی ح، بنی جمالی ش. (1385). روانشناسی رشد: مفاهیم بنیادی در روانشناسی کودک. تهران: انتشارات بنیاد.
انجمن روانپزشکی آمریکا. (2013). راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5). ترجمه یحیی سید محمدی (1393). تهران: نشر روان.
به پژوه، احمد. (1373). رهنمودهای مهم برای برنامهریزان و مدرسان آموزش خانواده. پیوند-نشریه ماهانه آموزشی تربیتی انجمن اولیاء و مربیان جمهوری اسلامی ایران 62، 184،: 328-335.
پاییزی، مریم، شهرآرای، مهرناز، ولیالله، فرزاد، صفایی، پریوش (1386) بررسی اثربخشی آموزش ابراز وجود بر شادکامی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایة دوم رشته علوم تجربی دبیرستانهای تهران، مطالعات روانشناختی، 3، 4.
شاره ح، روئین فردم، جقی آ. (1393). اثربخشی گروه درمانگری هیمبرگ – بکر بر اضطراب اجتماعی و انعطافپذیری شناختی دختران نوجوان. مجلة دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، 2:226-240
عابدی، محمدرضا (1383). «بررسی اثربخشی آموزش شناختی –رفتاری فوردایس بر شادمانی، اضطراب، افسردگی و روابط اجتماعی دانشجویان دانشگاه اصفهان». در خلاصه مقالات چهارمین هفتة پژوهش دانشگاه اصفهان (صص 47 -41). اصفهان: معاونت پژوهشی دانشگاه اصفهان.
عسکریم، امینی کف صحبائی ف. (1394). میزان شیوع اختلال فوبیای اجتماعی در دانشآموزان مقطع متوسطة شهرستان ابهر. مجلة اصول بهداشت روانی،18:7-42
قاسمی، افشان، عابدی، احمد، باغبان، ایران، (1388)، اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اشنایدر بر میزان شادکامی سالمندان، دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، 11، 41، 38-17.
قربانی ز. 1393. شکوفایی، روانشناسی مثبتگرا (درک جدیدی از نظریة شادکامی و بهزیستی).
کاشانینسب، زهرا؛ شفیعآبادی، عبداله؛ کرمی، ابوالفضل، (1393)، مقایسة اثربخشی رویکرد معنادرمانی و شادمانی فوردایس بر کاهش افسردگی زنان سالمند شهر تهران، پژوهشنامهتربیتی، 38، صص 38-23.
کریمی، مینا، (1385)، بررسی رابطة بین هوش هیجانی و سبک رهبری مدیران مدارس راهنمایی و متوسطه ناحیه 5 آموزشوپرورش شهر مشهد، مجله پژوهشهای تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد، 8، 151-131.
هژیریان ه، بیگدلی نجفیم، رضایی ع. 1393. ارائة الگوی روانشناختی شکوفایی استان بر اساس نظریة زمینهای: یک پژوهش کیفی، فصلنامة روانشناسی تربیتی، 34: 208-232.
Ayers, W. (1993).To teach: The journey of a teacher. NewYork:Teachers College Press.
boivin, M., & Hymel, S. (1997). Peer experiences and social selfperceptions: A sequential model. Developmental Psychology, 33, 135–145
Borden, L. M., Craig, D. L., & Villarruel, F. A. (2004). Professionalizing youth development: the role of higher education. New directions for youth development
Brophy-Herb, H. E., Lee, R. E., Nievar, M. A., & Stollak, G. (2007). Preschoolers' social competence: Relations to family characteristics, teacher behaviors and classroom climate, Journal of Applied Developmental Psychology
Gauvain, M., & Perez, S. M. (2005). Parent-child participation in planning children's activities outside of school in European American and Latino families. Child Development, 76, 371-383.
Goldin, Claudia, and crohns. 20010. “Long-Run Changes in the Wage Structure: Narrowing, Widening, Polarizing.” Brookings Papers on Eco-nomic Activity2: 135–65
Hedit y, giebel B, (2005), primitive human hematopoietic cells give rise to differentially specified daughter cells upon their initial cell division. Blood, 107:2146-2152.
Hofmann S. G. & Otto, M. W. (2012). Cognitive-behavior therapy of social anxiety disorder: Evidence-based and disorder specific treatment techniques. New York, NY: Routledge.
LM Berger, paxon, J Waldfogel, (2005), Maternity leave, early maternal employment and child health and development in the US, The Economic Journal 115 (501), F29-F47
Lyubomirsky, S, (2005) How do people pursue happiness?: Relating personality, happiness-increasing strategies, and well-being..
Pamela A. Morris, Lisa A. Gennetian, and Greg J. Duncan, (2003), Effects of Welfare and Employment Policies on Young Children: New Findings on PolicyExperiments Conducted in the Early 1990s.
Peters, K. R. (2011).Cronbach’s challenge: Putting psychological expla-nation in context.Unpublished manuscript, The University of Western Ontario, London, Ontario, Canad
Seligman, M. E. P (2011). Positive psychotherapy.American Psychologist, 61(8), 774-778,781-786.
seligman, M. E. P. (2002). Authentic happiness. New York: Free Press
Seligman, M. E. P., & Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: An introduction. American Psychologist, 55, 5–14.
Seligman, M. E. P., Rashid, T., & Parks, A. C. (2006). Positive psychotherapy. American Psychologist, 61(8), 774-778,781-786.
_||_