نقش واسطه فیض در تفویض تکوینی
محورهای موضوعی : مسیحیتعادل مقدادیان 1 , محمد جواد شمس 2
1 - دانشجوی دکتری عرفان اسلامی پژوهشکده امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی، سطح3 حوزه علمیه
2 - استادیار دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران
کلید واژه: تفویض, تفویض تکوینی, بداء, واسطه فیض,
چکیده مقاله :
واژة تفویض در نظام عرفانی به دو گونه به کار می رود: گاه تفویض در سیر صعود و مرحله ای از مرتبه معاملات است که پس از ایجاد روحیه توکّل، و در افقی بالاتر باید در سالک الی الله ایجاد شود؛ امّا دومین معنای تفویض در عرفان، در سیر نزول و به معنای واگذاری امور به اختیار واسطة فیض است. این نوع تفویض اجمالاً به معنای اجازه و اذن الهی در تصرّف اختیاری است و خود شامل دو نوع است: تفویض در تکوین یا همان تأثیرگذاری و فاعلیت واسطه فیض به اختیار خویش در امور آفرینش؛ و دوم تفویض در تشریع که به معنای اذن الهی است برای دخالت واسطه فیض در دین گذاری و تشریع و انجام هر چه به مصلحت و مسبّب رشد خلق خدا است. در این مقاله به بررسی مفهوم تفویض تکوینی برای واسطه فیض می پردازیم
In Islamic mysticism the term "entrusting" (tafwīḍ) can be used in twoways: on the one hand, in ascending journey and at the level of spiritualpractices when a mystic develops the virtue of trust (tawakkul) inhimself the entrusting would be realized. On the other hand, in thedescending journey entrusting means the complete surrender to the willof the grace intermediary. This kind of entrusting has two differenttypes: "genetic entrusting" which refers to the dominance of graceintermediary over creation or genesis; and "entrusting in divinelegislation" which means that the grace intermediary has permissionfrom God to intervene in divine legislation, and to do whatever hethinks best for spiritual development of people.