تجربة عرفانی مولانا از عناصر طبیعی و مظاهر فرهنگی
محورهای موضوعی : مسیحیت
سید حمیدرضا رئوف
1
(عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی)
مهدی حسن اده
2
(دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران)
کلید واژه: مولانا, تجربة عرفانی, ذات الهی, حقیقت انسانی, زیست انسانی,
چکیده مقاله :
مولانا در لابلای داستان‌ها و حکایت‌هایی که نقل می‌کند، تجارب عرفانی خود از جهان طبیعت و دیگر مظاهر زیست انسانی را با مخاطبانش به اشتراک می‌گذارد. سه تجربه عمده او در آثارش تجربه عرفانی ذات الهی، تجربه عرفانی حقیقت انسانی و تجربه عمل روحانی است که از سه سطح توحید، انسان شناسی و عمل نشأت گرفته است. مولانا با بهره گیری از مبانی معرفتی اسلامی و جهان بینی عرفانی خود جهان را به شکلی پویا و در ساحتی معنوی تجربه کرده است. درک و تجربه عرفانی پدیده های این جهانی در تصدیق و تحکیم باورهای معنوی نقش بسیار مهمی داشته و مولانا با علم به این مطلب، پیوندی را میان مشاهده حقایق عینی و تجارب عرفانی برقرار نموده است. مشاهده ای که به اعتقاد او صورت حقیقی رؤیت است. اهمیت این نوع مشاهده علاوه بر جنبه معنوی آن، در حیات مادی او نیز مؤثر بوده و زندگی مادی او را نیز بهبود می بخشد.
Rumi's works are full of stories and anecdotes through which one can acquire some knowledge of his own mystical experiences. Rumi's mystical experiences could be divided into three categories: experiencing the divine nature, the truth of man and the spiritual practice, each is connected to three different fields of theology, i.e., God, man and their relations. Rumi, as a Muslim mystic, has faced with the world and experienced it as a dynamic and spiritual phenomenon. In fact, mystical experience usually confirms the religious beliefs of the mystic and the mystic tries to establish a link between what he observes and what he believes. Therefore, the mystical experience has a strong influence on the spiritual and worldly life of the mystic.
_||_