نمادشناسی فرقة اهل حق با تأکید بر سروده‌های نامة سرانجام
محورهای موضوعی : مسیحیتپروین دخت اوحدی حائری 1 , محمد علی جودکی 2
1 - استادیار تاریخ دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2 - دانشجوی دکتری تاریخ دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
کلید واژه: اهل حق, نامة سرانجام, نمادها, نمادشناسی, مفاهیم نمادین,
چکیده مقاله :
در متون بازماندة اهل حق، به‌ویژه در نامة سرانجام، نوعی زبان رمزی و نمادین به کار گرفته شده است. در این متون عناصری نظیر رنگ‌ها، اشیاء، مظاهر طبیعی و سایر مفاهیم کارکردی نمادین یافته‌اند. بررسی، رمزگشایی و ارزیابی این نمادها پاره‌ای از زوایای پنهان این فرقه را درخصوص جهان‌بینی، باورها و آیین‌هایشان روشن می‌کند. یافته‌های بررسی نشان می‌دهد نمادها ونشانه‌های به‌کار رفته در این فرقه نیز جهت ارتباط بین ذهنیت و عینیت و انتقال برخی تجربه‌های عرفانی و بیان نوعی قدرت فراطبیعی استفاده شده است. سرایندگان این متون از برخی عناصر که با فرهنگ ایرانی و نیز فرهنگ عامیانه پیوند دارد بهره گرفته‌اند. ارزیابی این نمادها منشا ایرانی و التقاطی این فرقه و تأثیرپذیری آن از برخی از نحله‌های صوفیه را تبیین می‌کند.
The texts of Ahl-e Haq, especially Name-ye Sarandjām, use a symbolic language to express the esoteric teachings of the sect. In these texts visible elements, such as colors, natural phenomena and other objects have a symbolic function. By surveying and deciphering these symbols, the beliefs and practices of Ahl-e Haq would be recognized properly. In fact, their symbols, as we can see in other esoteric tradition, try to connect the objective world to the subjective realm and are means of expressing their mystical experiences. There are certain elements of ancient Iranian culture and Sufi teachings in their works, so the sect has a syncretic nature.