زبان سعدی در غزلیّات
محورهای موضوعی : حماسه
1 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد میانه، ایران.
کلید واژه: غزل ـ زبان ـ زیبایی ـ سادگی ـ کلمه ـ تصویر ـ ایجاز ـ حروف,
چکیده مقاله :
بزرگان ادب فارسی همواره سعدی را به زبان شیرین، فصیح وسادهاش میستایند. این نوشته قصد دارد تا با بررسی زبان غزلهای سعدی، در حد بضاعت خود، به راز زیبایی و سادگی کلام سعدی پی ببرد. به این منظور زبان غزلهای او را از ابعاد مختلف تحلیل کرده است. درابتدا ویژگیهای کلام سعدی درسطح واژگانی و نحوی و شیوه جملهبندی بررسی شده است؛ در ادامه پیرامون دیگر اجزای زبان سعدی یعنی طرز کاربرد حروف، حذف و ایجاز کاربرد زبان محاورهای وزبان کنایهای سخن رفته است و در نهایت به نقش زبان در پدید آوردن تصویرهای بیتصویر پرداخته است.
Great Persian literary figures have always admired Sa’di because of his sweet, eloquent and simple language. The purpose of this article is to examine and analyze the language of his Ghazaliat from different aspects in order to reveal the secret of his simplicity and the beauty of his language. First, the characteristics of Sa’di’s language in terms of words, syntax and methods of phrasing have been analyzed. Next, other elements of Sa’di’s language that is employment of letters, elision, and brevity, employment of colloquial language and allegorical language are discussed, and finally the role of language in the formation of imageries without images are investigated.